De Kindertelefoon.nl

Ik had hier twee jaar terug ook last van. Het zat me zelfs dusdanig in de weg dat ik er regelmatig mental breakdowns van had. Het is heel lastig en het heeft bij mij ook lang geduurd voordat ik er een beetje overheen kwam. Ik zit ook op het VWO en inmiddels in de 4e van de bovenbouw. Je kan niet tot in het oneindige negens en tienen blijven halen. Op een gegeven moment zakt het gewoon wat af naar zevens en zessen. Dat is nog steeds voldoende en je gaat nog steeds over.

Je moet het eigenlijk proberen te accepteren als je cijfer minder is dan verwacht. Dat is lastig, maar ga er maar vanuit dat het niet altijd zo goed is als je verwacht. Probeer gewoon blij te zijn als je een 7 haalt, want dat is ook goed en voor de meeste leerlingen om je heen zelfs beter dan normaal.

Je kan je wel helemaal een ongeluk leren, maar gun jezelf ook wat tijd, school moet niet je leven volledig over nemen. 

Bij mij persoonlijk ging er op een gegeven moment ineens een knop om. Ik dacht toen ineens: “Ik heb er gewoon schijt aan, een 7 is ook goed.” Dat zou je eigenlijk ook moeten proberen. Meer dan dit kan ik er eigenlijk niet van maken. Het is gewoon zoals het is. Zorg in ieder geval dat je het tijd geeft, wat je zal niet in één keer van het radicale perfectionisme afkomen.

Succes! xxx

Hey ThatGalacticRobot!

Ik snap heel goed hoe jij je voelt, ik zit ook in 2 gymnasium en ik zou mezelf ook een perfectionist noemen.  Hierbeneden noteer ik mijn cijfers! Ik wil net als jou, niet flexen maar het is gewoon zodat ik jou kan laten weten dat ik jou begrijp

Zoals ik zeg, ik ben niet goed in Duits en ik heb recent nog een 7,4 voor Engels gekregen, niet super blij maar ik ben er wel tevreden mee. Voor Duits zeg ik gewoon: ik ben toch goed in alle vakken dus wat boeit Duits? Voor Engels dacht ik gewoon volgende keer beter. 

Ik word meestal niet blij van een 8, wat ik dan doe zijn de volgende dingen:
Zeggen dat het niet erg was. 
Denken dat 8 een hoog cijfer is, want het is beter dan meeste mensen in de klas.
Zeggen “Volgende keer haal ik een 10” 

Als jij je schuldig voelt hierover, moet je gewoon doen alsof het goed is. Ook als je het niet gelooft, als je lang genoeg tegen jezelf zegt dat een 7/8 ook goed is, zal je het vanzelf geloven.  En niet schuldig voelen dat je slim/een goed geheugen hebt, daar ben je mee geboren en vooral dankbaar zijn, want vele hebben dit niet. 

En zoals @Cody zegt, geef het vooral tijd. Je komt er niet zo snel vanaf. Ik heb begrepen dat alles in de latere leerjaren veel moeilijker zal worden en de lat vanzelf later gaat liggen, dus dat helpt in ieder geval. 

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Groetjes, Sano07

@Cody @Sano07 

Heel erg bedankt voor jullie uitgebreide reacties!

Ik ga proberen de lat langzaam wat lager te leggen qua doelen (hier zal mijn moeder niet blij mee zijn maar dat boeit me eerlijk gezegd vrij weinig).

Het is trouwens altijd een ding geweest dat ik aan het begin van het jaar ongeveer bepaal waar ik voor elk vak voor ga, als in dat als ik het aan het begin van het jaar goed doe, dat ik dat de rest van het jaar wil volhouden (tot nu toe redelijk gelukt, ik ben maar 1 keer een punt gezakt, wel een paar keer omhoog dus dat legt de lat voor mij weer hoger). Dus aan het begin van de 3e niet te hard leren  …

Groetjes, ThatGalacticRobot

@ThatGalacticRobot 

Ik snap wat je bedoelt, is heel normaal om standaard te leggen. 
Ik ga volgend jaar ook proberen de lat lager te leggen, ik denk dat we het beste gewoon wat relaxer moeten leren. 

Een standaard zetten is eigenlijk best schijt, ik had vandaag een Latijn toets. Ik heb alles goed BEHALVE 1 DING. Ik schreef in plaats van itis (rijtje van ire) voor een of andere reden istis. Maar ja, het is al gebeurd. Ik was dus eerste de hele middag boos hierover, maar wat me hielp was dit te denken:
“Ik heb al een paar dingen gegokt, en ik heb die goed. Het kon slechter gaan, ik heb geluk gehad. Nu weet ik tenminste dat is itis is en niet istis”. 
 
Maar ja,
groetjes! Sano07