Skip to main content

Hi,

Dus ik had laatst een paniekaanval tijdens mijn engels toets. Ik kwam dus iets later binnen dan iedereen. Niet TE laat voor de toets, want de docent zei nog "we zijn 1 minuut vroeg dus laten we snel beginnen" of zoiets. Hij zei toen dat hij mij te laat zou melden op een boze toon (voor context: als je op mijn school te laat wordt gemeld, moet je de volgende dag om 8 uur jezelf melden bij een concierge, die concierge haat mij dus daar had ik al geen zin in en ik begon die dag erna pas om 12:05 en ik had ook geen zin om zo lang te wachten, ik word dit jaar ook elke dag om 6:00 wakker om een half uur te vroeg te zijn om te voorkomen dat ik laat ben, dus ja dit was niet fijn). Toen begon de paniek eigenlijk al maar hij zag er best streng uit dus ik deed mijn best om het in te houden. Bij vraag 1a van de toets begon ik al te huilen en trillen en het werd moeilijker om te ademen. Ik had al niet goed geleerd voor deze toets dus ik kreeg gewoon complete blackout.

Het was overduidelijk dat hij het zag, maar hij keek gwn met een boze/strenge blik en dat maakte het nog erger. Hij keek die hele toets alleen naar mij, misschien soms ik een andere richting als iemand een vraag had ofzo. Ik heb de toets uiteindelijk huilend en trillend afgemaakt. Ik kreeg het voor elkaar om aan het einde te doen alsof er niks was, maar na de toets vroeg een vriend hoe het ging en ik kreeg complete mental breakdown. Het was zo beschamend. Ik jankte toen verder op een andere vriends schouder totdat mijn boyfriend kwam, en dat was ook zo beschamend. Ik ben uiteindelijk niet te laat gemeld, dat is wel fijn. Maar ik haat gewoon de docent zijn reactie. Ik ben bang dat als ik nog een paniekaanval krijg, dat een docent ook zo reageert. Of nog erger; ze zeggen dat ik overdrijf ofzo. 

 

Als iemand hier iets op te zeggen heeft, tips of eigen ervaring wilt delen is dat welkom 🫶

Hii,

Wat ontzettend naar dat dit is gebeurd, de reactie van die docent was compleet verkeerd!! Als je daar zelf klaar voor bent zou ik je willen adviseren om het bij een vertrouwenspersoon/andere docent op school aan te kaarten dat die docent zo reageerde, want een leerling zo’n gevoel bezorgen gaat veel te ver!!

Ik vind het wel knap van je dat je toch je emoties hebt kunnen laten zien aan je vriend, hoe ongemakkelijk of naar dat misschien ook voelt; dat zijn juist de personen die er voor je willen zijn, omdat ze om je geven.

Ik hoop dat je de kracht vind om het probleem aan te kaarten en op den duur ook meer mensen durft te laten zien hoe je je voelt, zonder je daarvoor te schamen!

Ik had 1,5 geleden een docent die aan me vroeg hoe het ging, en ik begon gelijk te huilen. Hij schrok zich een ongeluk en toen heb ik even met hem kunnen praten, die docenten bestaan ook; mensen die je gevoel er laten zijn en ik weet zeker dat jij die mensen ook gaat vinden!

Hou vol, ik geloof in je!!


Reageer