Tot voor kort had ik het echt naar mijn zin op school. Op de eerste toetsweek heb ik goede cijfers gehaald en het gaat ook goed met mijn vriendinnen. Maar geen van ons vindt de Duits docente aardig. Sterker nog: iedereen is onze klas vindt Duits niet meer leuk door onze docente.
Aan het begin van het jaar hebben we twee weken les van haar gehad. Daarna kreeg ze eens spoedoperatie en was een een aantal weken niet op school. In 6 lessen die we van haar hebben gehad konden we niet echt een goed beeld van haar krijgen, maar we vonden haar allemaal wel prima. Met de invaldocent ging het ook allemaal wel goed.
Een week voor de vakantie kwam de docente weer terug. We hebben maar 3 lessen gehad, maar we vonden het alsnog wel goed. Na de vakantie sloeg ze opeens om. Ze werd heel erg dictatoriaal. Het gemiddelde cijfer was een 5.2 en daar was ze niet tevreden mee. Dat snap ik wel, maar ik vind het onprofessioneel om te zeggen: “Jullie hebben overduidelijk niets gedaan in de tijd dat ik er niet was!”. Ergens klopt het wel omdat de invaldocent ons vooral zelfstandig liet werken. En toch haalde ik een 7.2. Er zijn ook mensen met een 2 of 3, wat het gemiddelde omlaag haalt.
Er is niets mis met haar manier van les geven. Ze legt duidelijk uit en ik heb het idee dat mijn klasgenoten het ook wel een beetje snappen. Het probleem is dat ze wel constant bittere opmerkingen maakt zoals “Als jullie de vorige periode nou een beetje jullie best hadden gedaan, hadden we dit nu niet hoeven te herhalen” en “Mijn vorige klas begreep dit veel sneller. Zo moeilijk is dit toch niet?”. Ik vind het erg vervelend om aan te horen, vooral omdat ik het allemaal al begrijp. De mensen die het niet begrijpen hebben altijd al moeite met Duits gehad, dus er niets aan doen heeft er niet mee te maken. Ik vind het heel vals dat ze zulke opmerkingen maakt,
Het rotste was wel het incident begin vorige week. Ik heb een vriendin die ADHD heeft, en zij heeft echt medicatie nodig om zich goed te kunnen concentreren. Ze was die medicatie vergeten waardoor ze een beetje druk en ongeordend was. Daar heeft de klas geen moeite mee, maar de docent blijkbaar wel. Ze zei namelijk: “Oh, heb je je pilletje niet gehad?”. Nou was het niet zo erg geweest als het een gewone vraag was, maar de toon waarop ze het vroeg zei al genoeg over haar gedachtegang. Die vraag was niet aardig bedoeld, en dat wist de klas heel goed.
Ik ben al naar mijn mentor gegaan, maar die zegt dat ze misschien wat geïrriteerd is of dat de narcose nog in haar lichaam zit. Dat vind ik een slecht excuus. Je kan toch voelen dat het niet goed gaat? Waarom ga je dan alsnog naar school?
