Hii,
nee zelf wil ik graag ook goede cijfers halen, maar ik wordt niet boos op mezelf als ik een onvoldoende haal. Ja natuurlijk ben ik dan wel teleurgesteld, maar het hoort erbij! En als je alleen maar hoge cijfers haalt is een 8 op een gegeven moment niet meer bijzonder. Mijn punt is dat het hartstikke normaal is om hoge cijfers te willen & niet altijd goede cijfers te halen, maar je moet niet boos op jezelf worden, dat verdien je niet, en zeker niet als je je best doet. Ik zou dus gewoon het je ouders eerlijk vertellen en zeggen dat het er helaas bij hoort, je ouders moeten het maar accepteren (heb je nog broers/zusjes? Misschien dat ze het dan al kennen)
succes!
xxx
dank je voor je reactie
ja ik heb een andere en een jongere zus.
xxx alleen op de wereld
Hey alleen op de wereld,
Het is denk ik niet normaal dat je daar zo bang voor bent, wel goed dat je zo je best doet. Maar soms kan je ergens teveel voor gaan en daar dan in vasthangen. Of je teveel je best doet is een lastige vraag, ik denk dat dat een mening is en dus persoonsgebonden. Het is wel zo dat het soms gezonder is om iets minder je best te doen of dingen los te laten.
Ik weet hoe lastig dat is, want ik heb zelf ook faalangst en ben heel erg perfectionistisch. Die combinatie is wel echt zwaar, want ik ben altijd bang om het fout te doen en wil het altijd heel goed doen. Het is lastig om daar een tussen weg in te vinden. Ik kan bij wijze van spreken 80 uur werken aan een opdracht en me voorbereiden voor een presentatie en dan nog heb ik het idee dat het niet goed is of dat ik het allemaal niet weet of kan. Ik bedenk (on)bewust ook altijd van tevoren wat fout kan gaan en zie dat dan ook helemaal voor me. En ondanks dat ik weet dat dat niet altijd realistisch is, denk ik dat wel en lukt het niet om van die gedachten af te komen.
Onvoldoendes halen is voor mij echt een no go, dat is iets wat ik echt heel erg vind. Ik weet ook nog zo goed dat ik mijn eerste onvoldoende haalde, ik was er echt kapot van. Nu ik daarop terugkijk denk ik er gelukkig wat milder over, maar nog steeds kan ik dat niet zo goed handelen. Ondanks dat ik weet dat het helemaal niet erg is als je een onvoldoende haalt, het niet falen is en het hoeft ook niet altijd perfect te gaan. Het is juist goed om fouten te maken. Het hoort bij het proces van leren en van fouten leer je en ontwikkel je. Het zou ook niet goed zijn als je nooit fouten zou maken of altijd maar voldoendes haalt.
Mijn ouders zeggen dat het niet erg is als je een onvoldoende haalt, ze vinden het belangrijk dat je je best doet. Zolang ik mijn best doe en het lukt is het prima en fijn, als ik mijn best doe en het lukt een keer niet is dat niet erg. Dat hoort erbij vinden ze. Ik ben blij dat ze er op die manier naar kijken, toch voelt het wel alsof ze het niet helemaal accepteren. Je krijgt dan van die vragen als; hoe komt het, wat had je gedaan, waar ging het fout, hoe kun je dit voorkomen of wat kan je de volgende keer anders doen? En ze zullen het vast goed bedoelen, maar daar ben ik niet heel erg mee geholpen en word ik soms nog meer onzeker van. Ik vertel ook niet altijd al mijn cijfers, of ze nou goed zijn of niet. Een 6 is prima, maar ik ben er dan niet zo tevreden mee. Ik vind het ook niet altijd belangrijk om ze het te vertellen. Het is prima dat ze mee willen leven en je steunen bij een toets of opdracht, maar ik word daar vaak meer zenuwachtig van. Dat ligt dus ook een beetje aan mij. Soms is het juist heel fijn om even met je ouders erover te praten of hun om advies te vragen.
Voor jezelf is het denk ik belangrijk/handig om te weten waar die faalangst vandaan komt. Wat is de oorzaak of wat zijn de oorzaken? Als je dat weet, kun je er beter aan werken en dat aanpakken. Waardoor je er waarschijnlijk minder last van hebt. Op het moment dat je er last van hebt, schrijf dan bijvoorbeeld even op waar je bent, wat je doet, wat je gedachten zijn, welk gevoel je hebt. Als je dat een aantal keer doet herken je misschien wel bepaalde situaties of gedachten, dan kun je daar specifiek mee aan de slag.
Er zijn ook genoeg mensen die je hierbij kunnen en willen helpen. Je kunt er met je ouders over praten, die kunnen je hierin steunen. Ook een mentor, docent of een vertrouwenspersoon kan je hier goed bij helpen en begeleiden.
Verder kun je bijvoorbeeld steun zoeken bij een vriend, vriendin, klasgenoot of je zusje. Die kunnen je dan helpen en misschien even moed inspreken. Dan sta je er sowieso niet alleen voor.
Iets wat ik heb moeten leren en waar ik nog steeds aan werk, is het plannen van dingen. En dan is het niet zozeer dat ik niet kan plannen, maar dat ik teveel tijd besteed aan dingen en dan ergens anders tekort kom. Als jij bijvoorbeeld een toets hebt, bedenk dan van tevoren hoeveel tijd je ongeveer nodig hebt voor het leren. Stel je wilt er 3 uur aan besteden, bedenk dan of je in 1x 3 uur gaat leren of in blokjes en verspreid over meerdere dagen of in 1 dag. En deel wat je moet leren op in blokjes. Als je dan zegt over paragraaf 1.1 wil ik een halfuur leren, dan plan je dat halfuur in. Is het halfuur voorbij dan stop je. Of je nou wel of niet klaar bent en of je wel of niet vind dat je genoeg geleerd hebt. Dat is heel moeilijk en aan het begin denk je waarschijnlijk waar ben ik mee bezig. Maar ik hoop dat je kan inzien dat het op een gegeven moment ook genoeg is. En dat als je wel doorgaat, je dan echt niet perse beter geleerd hebt. Tuurlijk zijn er ook uitzonderingen, maar over het algemeen dan.
En uiteindelijk zijn het gedachtes die je hebt over jezelf of over de situatie. En die kan je veranderen. Dat is alleen heel moeilijk, want waarschijnlijk geloof je meer in de gedachten van je faalangst. Daarom is het denk ik goed en belangrijk om je gedachten en de oorzaak te herkennen en daar vervolgens iets aan te doen, samen met iemand anders.
En een beetje stress en spanning is gezond, maar niet teveel. Zorg goed voor jezelf.
Groetjes,
Simply Me
heel erg bedankt voor je reactie. ik ga zeker je tips proberen. het is fijn om van iemand te horen dat die hetzelfde heeft. het zal vast na een tijdje wel wat beter worden
xxx alleen op de wereld
hi,
ik had zelf ook heel veel last van faalangst ik ben daar toen een keer voor in training geweest en nu is het veel minder bij die training krijg je een gereedschapskoffer
- goedgevoel voorwerp dit is een voorwerp die je vertrouwt en waar je je fijn bij voelt (bijvoorbeeld een knuffel, foto of een persoon) ergens aan denken kan ook al goed helpen
- nee zeggen dit kan soms wel moeilijk zijn maar kan ver komen dat je dingen moet doen die je echt niet wilt
- voor je zelf opkomen dit is ook niet altijd even makkelijk maar kan wel echt helpend zijn je moet niet zomer over je heen laten lopen
- letten op je ademhaling als je op je ademhaling let kun je hyperventileren tegen gaan leg je hand op je buik en adem rustig in door je neus hou dit een paar seconden vast en adem dan rustig uit door je mond herhaal dit een paar keer
- helper-gedachten helper-gedachten zij gedachten die je helpen dat zegt de naam eigenlijk ook al
- fantasieverhaal dit is een verhaal waar je je allerlei dingen voorstelt Bodyscan - Bing video dit is een voorbeeld van een fantasieverhaal
- h-s-o houding stemvolume en oogcontact zijn 3 essentiële dingen als je bijvoorbeeld gaat presenteren of als je voor een grote groep mensen moet praten
- ontspanningsoefeningen Ontspanningsoefeningen 10 minuten // OPTIMAVITA - Bing video dit is ook een goed voorbeeld
- uitdagende vragen kunnen ook helpen gedachte→ uitdagende vragen
- is dit echt waar?
- is het werkelijk zo erg?
- weet ik zeker dat dit zal gebeuren?
- is het echt zo erg als ik een fout maak?
- gebeurt er echt een ramp al ik dit (niet) doe?
- moet ik per se alles goed doen?
- zou echt iedereen op me letten
- ben ik echt zo belangrijk als ik denk
is het antwoord een van deze vragen nee dan is het een foute gedachte (bibber) dan kun je het best een helper gedachte bedenken zie punt 5.
heel erg bedankt voor je reactie ik ga het zeker proberen en dan hopen dat het beter wordt
xxx alleen op de wereld
