Beste lezers, alvast sorry voor dit lange verhaal,

Ik ben 13 jaar en zit in de 2e. Elke dag fiets ik met 2 andere jongens naar school, ik ben met ze allebei zeer goede vrienden. Alleen ben ik er de laatste tijd achter gekomen dat ik bij 1 van de 2 jongens minder tot zelfs niet bij hem pas, wij zitten ook samen in hetzelfde groepje jongens. Hij heeft hele erge ADHD en lichte autisme. Ik ben vaak wat rustiger, maar soms toch ook best wel druk. Vroeger ging ik nooit tegen hem in als hij iets vroeg of deed, maar nu ben ik erachter gekomen dat ik soms ook nee moet zeggen, en sindsdien kijk ik heel anders naar hem. Wij spelen vaak met ong. 6 andere jongens altijd UNO (no mercy) in de pauze, alleen kan hij soms heel boos worden omdat we hem dan afmaken (dat kan bij deze versie van UNO), één keer heeft hij bijv. mijn stoel (samen met mij) omgegooid, en dat alleen maar omdat hij vond dat ik hem expres af had gemaakt. En hij is echt een goed voorbeeld van het gezegde: wat gij niet wild dat u geschiedt doe dat ook een ander niet, want vaak noemt hij iemand uit onze groep jongens dweil omdat hij lang haar heeft, maar toen wij hem een keer voor de grap immigrant noemde (zijn overgroot oma is Indonesisch) werd hij heel boos en had hij iemand bijna aangevallen en we moesten laatst een AK project samen doen (met nog iemand anders), we vroegen wat hij ging doen en toen zei hij: “Weet ik niet.” dat is natuurlijk gwn normaal om te zeggen, alleen zei ons andere groepsgenoot toen: “Kan je dit niet doen.” toen zei hij daarop weer: “Ja, maar dat begrijp ik niet, en de docent moet al andere mensen helpen dus hem kan ik niet vragen.” toen zei ik zo van: “Wat maakt dat uit.” en toen werd hij een beetje half verdrietig en depressief tegelijk.  Daarom heb ik besloten om wanneer er weer nieuwe klassen gemaakt worden (dat is aan het einde van dit schooljaar) niet samen met hem naar de volgende klas te gaan, dit was voor mij best wel een moeilijke beslissing omdat ik weet dat hij heel slecht is in vrienden maken, omdat hij sociaal heel onzeker is. Toch voelde het voor mij goed, alleen toen was het laatst code geel (het weer), en omdat wij best wel een eindje van school vandaan wonen ging zijn moeder ons met de auto brengen, toen we in de auto zaten vroeg zijn moeder: “Ga jij ook Engels versnellen, want dan komt Marcel (niet zijn echte naam) met een bekend iemand in de klas?” En ja ik ga inderdaad ook Engels versnellen (dan mag je je eindexamen al doen in de 5e (ik doen namelijk Gymnasium)), dus hierop antwoorden ik ook met ja. Alleen voelde ik me toen heel rot naar zijn ouders ,want hij is best wel een moeilijk kind en is op de basisschool ook gepest. Omdat ik nog steeds elke dag met hem naar school heen en terug fiets praten we best veel, ik vind dit alleen heel moeilijk omdat ik weet dat ik waarschijnlijk niet met hem naar de 3e ga maar hij denkt van wel.

Heeft iemand misschien tips wat ii het best kan doen in zijn bijzijn en hoe ik het hem over een tijdje het best kan vertellen?

Alvast dankjewel. (nog sorry voor de lange tekst)