hee,

2,5 jaar geleden kreeg ik een relatie met een jongen. Ik was een heel verlegen meisje en had nooit gedacht dat iemand mij leuk zou vinden. En toen ineens had ik iets met hem. Ik was helemaal verliefd en kon niet stoppen met over hem te praten, ik leek wel gehypnotiseerd. Zoals ik al zei was ik heel verlegen en daarom gingen er wat dingen mis. Bijvoorbeeld durfde ik niet te zeggen dat ik naar de wc moest, das niet fijn. Maar op een gegeven moment werd het erger. We begonnen met zoenen, dat vond ik nog oke. Een paar weken later begon hij naar mijn geslachtsdeel te gaan en dat werd uiteindelijk vingeren. Hij vroeg of ik het wilde, en ik wilde niet ik was er nog niet klaar voor, maar ik durfde geen nee te zeggen. Ook pakte hij mijn hand en legde het op zijn geslachtsdeel. Ik haalde mn hand daar weg maar hij deed het steeds een stapje verder en ja daar was ik dan even later hem af aan het trekken tegen mn zin in. Gelukkig is het niet verder gegaan dan dit en ik weet dat ik nee had moeten zeggen maar ik was zo bang.  (

Wat ik ook heel vervelend vond is dat hij in het openbaar deed alsof we elkaar niet kende. Uiteindelijk wisten veel mensen het omdat het doorverteld werd. Maar hij gaf me nooit knuffels, alleen als we met zn tweeen waren, ik denk dat hij zich schaamde voor mij. (we waren toen 13 en nu 16)

op een gegeven moment na 4 maanden maakte hij het  ineens uit.. hij vond me te stil. Ik had zoveel moeite en hij had me allang los gelaten.  Toen ik eindelijk redelijk over hem heen was werden er allemaal roddels verspreid bij mn sportvereniging (we zitten bij dezelfde) Ineens geloofde iedereen wat hij hen vertelde en ik vertrouw nu niemand meer. Er zijn nog zo veel kleine  nare dingen gebeurt maar dan wordt dit veel te lang.

Het probleem is, Ik vind het vreselijk wat hij heeft gedaan en ik haat die dingen. Maar toch ergens diep van binnen vind ik hem nog leuk en ik haat dat gevoel. Ik weet niet hoe ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ja ik weet dat ik hem gewoon los moet laten dat probeer ik al zo lang. Ik praat hier niet graag over met mensen want als ik dat doe zeggen ze '’begin je nou alweer over hem'’ of ze begrijpen het niet. Ik wilde het daarom hier delen zodat ik me hopelijk iets opgeluchter voel. 

Ik voel me gewoon zo in de war en het doet me zo zo veel pijn. 

X  @entirelybonkers