Hey,
Het voelt echt alsof ik in een nachtmerrie leef…
Er is een meisje die ik ooit heb ontmoet we hadden duidelijk een klik. Het begon met dansen ooit op een avond dansen en eindigde met honk 3 op een avondje in de auto.
Het ding is ik vind der echt heel heel erg leuk. Ben knal verliefd ze is letterlijk perfect. Echter is zij confused ze zegt dat hoe dichter bij relatie we kwamen hoe enger ze het vond en hoe minder ze verliefd werd. Dat zij mij nu 60/100 leuk vind en ik haar 1000/100. Ze zegt dat het zeker kan veranderen alleen dat ze niet kan beloven of het ooit veranderd. Ik weet niet of ik afstand moet geven of stapjes terug.
Ik ga der niet vergeten en niet over der heen komen dus ik blijf vasthouden aan dat kleien beetje hoop dat het veranderd. Ze is werkelijk perfect in alle opzichten.
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet ik heb 5x een paniek aanval per dag en val 2x flauw. Ik mis de chemistry zo en ik hou gwn oprecht van der…
Ik weet dat ik eigenwijs klink als in ik geef der niet op maar zo zit ik nou helaas eenmaal in elkaar. Ik zal mezelf nooit vergeven als ik nu opgeef en dat zou nog 20x meer pijn doen.
Ik ben vgm ondertussen hopeloos depressief maarja
