Skip to main content

help ik ben dus 2 weken ziek geweest door psoriasis (een huidziekte)en kon dus  niet naar school.

ondertussen kwam ik er wel achter dat een meisje laten we haar Anne noemen (niet echte naam) die  mij volgde op snap (ik maak daar spotlights op) super grappig want we zaten op dezelfde school

toen ik weer beter was ging ik dus bij haar zitten in de pauze en dat gaat nu al 2 weken zo, maar vandaag was ze veel stiller dan anders normaal deel ik een panini met der en zij met mij een zalmwrap ofzo maar ze wou mijn panini niet aannemen. ik vond het raar maar liet het zo. ook was ze heel erg bezig met de andere meiden en niet met mij

ik begreep het volledig want die zitten immers bij elkaar in de klas. niet zo raar dat ze het dan over hun klas hebben maar elke keer draaide ze de rug naar me om of wou ze niks aan mij vertellen. daarna had ik theater en was een vriendin van Anne laten we haar Fae noemen (ook een vriendin van mij) er ook, want zij had ook theater. ik vroeg waarom Anne zo deed en of ze me wel aardig vind. ze keek meteen een beetje beptrapt en geschokt en ze zei dat ik echt niet mocht zeggen tegen Anne , maar dat toen ik mijn Panini ging halen ze zei dat ik heel aardig was en fijn was om mee te praten, maar wel irritant vond dat ik er elke keer bij was in de pauze

 toen ik dat hoorde ging er weer een scheur door mijn hart. zoals vaker afgelopen weken. ik voelde me leeg ze was mijn alles,de enige meid waar ik geen ruzie mee had (op mijn beste vriendin dit allemaal na want zij is mijn leven) waar ik alles aan kon vertellen en die mij begreep. zei ze dit tegen mij.

ik heb Anne wel uit school geappt maar het was gewoon raar ze zei dat ze me wel aardig vond en ik heb mijn excuses aangeboden dat ik altijd bij hun zat. en dat het niet mijn bedoeling was. maar dat we voortaan duidelijker zijn. maar vanaf het begin dat we er achter kwamen dat we op dezelfde school zitten vind ik haar een geweldig en lief persoon!

ik weet gewoon dat onze vriendschap nooit hetzelfde meer zal zijn en dan kan ik echt om janken. ik voel me ontzettend leeg zonder haar ik weet dat ze nog een vriendin is maar het voelt alsof ze dat niet is want vriendinnen kunnen toch altijd bij elkaar zijn ( het zijn maar 50 min per dag want we zitten niet bij elkaar in de klas)

ik mis haar nu al en kan gewoon niet zonder haar en zo'n korte tijd hebben we ( voor mijn gevoel) een hele hechte en sterke muur van vriendschap opgebouwd maar de bouw is gestaakt en ze zijn de muur aan het afbreken. ik voel me zo leeg en wil gewoon bij haar kunnen janken dat ik niet zonder haar kan maar ze heeft aangegeven dat ze het niet wil want ze wil bij die andere meiden.

toen ik bij haar was wist ik gewoon dat ze nooit zo iets kan doen. we hebben gewoon nog contact net zoals anders maar het voelt niet meer hetzelfde

kan iemand reageren ik heb echt hulp nodig wat ik moet doen


Hey lieve ​@stitch1234  ik vind dat je het heel lief, eerlijk en oprecht vertelt! Zou je dit niet als brief aan haar kunnen geven of sturen? Het is misschien wel heel goed om eerlijk aan haar te laten lezen wat jouw gevoel is. Of het vertellen.  Je kunt het proberen en ik vind ook als je besties bent dat je bij elkaar kunt zijn en nooit in de weg zit. Als zij dan echt blijft zoals ze er nu in zit kun je in elk geval het gevoel hebben dat je alles hebt gedaan wat je kon. Ik hoop dat het goed komt. En je kunt voor advies ook naar de Kindertelefoon bellen natuurlijk.  Succes hoor! 😘

Liefs Tover xxx


Hey,

 

Ik leef met je mee en kan hier deels in relateren. Het is erg dat je via-via moet horen wat mensen van je vinden. Vooral van je beste vriendin. Het klinkt alsof ze een beetje genoeg van je heeft. Misschien helpt het om een tijdje afstand te nemen (als dat je lukt) en in contact te komen met andere mensen. Het is moeilijk, ik weet het, maar ik geloof in je! Ik weet dat je het in je hebt om verder te gaan. Dat neemt niet alle pijn weg. Weet je, als je een pauze plekje zoekt voor als je alleen wil zijn; zoek een rustig plekje waar jij je comfortabel voelt,  en voor als je nieuwe vrienden zoekt; ga naar een plekje waar mensen zitten die je altijd wel aardig leken, en vraag of je erbij mag zitten. Dit hoeft niet een grote groep te zijn. Je kan een beetje zo beginnen: “Hey, ik vroeg me af of ik erbij zou mogen zitten en of jullie dat prima vinden” en als je mag dan bijvoorbeeld een gesprek beginnen van “in welke klas zitten jullie?/ wie is jullie favoriete docent?”, gewoon van die beginners vragen, en let goed op hun lichaams taal, als ze enthousiast reageren dan kan je proberen o vaker met ze te praten, en als ze een beetje afstandelijk doen (ze kennen je nog niet echt, dus het zal voolkomen normaal zijn) dan kan je ze wat tijd geven om je te analyseren enzo. 

 

Ik hoop dat ik je een beetje heb geholpen, als je nog vragen hebt, stel ze maar!

 

PS: Succes en ik geloof in je!!!

 

Groetjessss


Hoi, goede adviezen! Ik sluit nog even aan bij de uitstekende suggestie van​@AanNOonNOonNIieEMm : vaak zijn de wat stillere mensen die in kleine groepjes bij elkaar zitten heel leuke aardige fijne kids! Ik heb zelf die ervaring ook vooral in de brugklas toen ik wel eens kinderen alleen zag zitten en dat echt een beetje zielig vond. Ik ben bij ze gaan zitten. Gewoon een menselijk gesprekje en belangstelling tonen. Ik heb er 2 heel geweldige lieve besties aan overgehouden! Goed idee dus! 

Groetjes liefs Tartan X 


ik heb het gestuurd naar anne (allemaal fake namen ) maar ik kreeg weer van fae(ook fake naam) te horen dat ze het onzin aantrekkerij enz vind


Probeer de muur zelf op te bouwen, en als je kijkt vanuit haar visie: waarom zou jij het irritant vinden dat iemand de hele tijd bij je zit?

ik zou zeggen dat ik eigenlijk liever diegene als een vriend zie, en niets meer. geen bffs, en dat ik liever tijd wil doorbrengen met mijn beste vriendin, (jijjjj) ❤ of dat ik iemand eigenlijk niet mag maar niet onaardig wil doen. Succes! en praat er ook met je beste vriendin over 

hihi succes


Reageer