help ik ben dus 2 weken ziek geweest door psoriasis (een huidziekte)en kon dus niet naar school.
ondertussen kwam ik er wel achter dat een meisje laten we haar Anne noemen (niet echte naam) die mij volgde op snap (ik maak daar spotlights op) super grappig want we zaten op dezelfde school
toen ik weer beter was ging ik dus bij haar zitten in de pauze en dat gaat nu al 2 weken zo, maar vandaag was ze veel stiller dan anders normaal deel ik een panini met der en zij met mij een zalmwrap ofzo maar ze wou mijn panini niet aannemen. ik vond het raar maar liet het zo. ook was ze heel erg bezig met de andere meiden en niet met mij
ik begreep het volledig want die zitten immers bij elkaar in de klas. niet zo raar dat ze het dan over hun klas hebben maar elke keer draaide ze de rug naar me om of wou ze niks aan mij vertellen. daarna had ik theater en was een vriendin van Anne laten we haar Fae noemen (ook een vriendin van mij) er ook, want zij had ook theater. ik vroeg waarom Anne zo deed en of ze me wel aardig vind. ze keek meteen een beetje beptrapt en geschokt en ze zei dat ik echt niet mocht zeggen tegen Anne , maar dat toen ik mijn Panini ging halen ze zei dat ik heel aardig was en fijn was om mee te praten, maar wel irritant vond dat ik er elke keer bij was in de pauze
toen ik dat hoorde ging er weer een scheur door mijn hart. zoals vaker afgelopen weken. ik voelde me leeg ze was mijn alles,de enige meid waar ik geen ruzie mee had (op mijn beste vriendin dit allemaal na want zij is mijn leven) waar ik alles aan kon vertellen en die mij begreep. zei ze dit tegen mij.
ik heb Anne wel uit school geappt maar het was gewoon raar ze zei dat ze me wel aardig vond en ik heb mijn excuses aangeboden dat ik altijd bij hun zat. en dat het niet mijn bedoeling was. maar dat we voortaan duidelijker zijn. maar vanaf het begin dat we er achter kwamen dat we op dezelfde school zitten vind ik haar een geweldig en lief persoon!
ik weet gewoon dat onze vriendschap nooit hetzelfde meer zal zijn en dan kan ik echt om janken. ik voel me ontzettend leeg zonder haar ik weet dat ze nog een vriendin is maar het voelt alsof ze dat niet is want vriendinnen kunnen toch altijd bij elkaar zijn ( het zijn maar 50 min per dag want we zitten niet bij elkaar in de klas)
ik mis haar nu al en kan gewoon niet zonder haar en zo'n korte tijd hebben we ( voor mijn gevoel) een hele hechte en sterke muur van vriendschap opgebouwd maar de bouw is gestaakt en ze zijn de muur aan het afbreken. ik voel me zo leeg en wil gewoon bij haar kunnen janken dat ik niet zonder haar kan maar ze heeft aangegeven dat ze het niet wil want ze wil bij die andere meiden.
toen ik bij haar was wist ik gewoon dat ze nooit zo iets kan doen. we hebben gewoon nog contact net zoals anders maar het voelt niet meer hetzelfde