De Kindertelefoon.nl

Hoi @Rode druif ,

het klinkt  alsof er iets dat zo erg is gebeurd dat je liever afstand neemt dan je vriend helpt met een advies. Je moet zelf die afweging maken.

Is er een mogelijkheid dat je op bepaalde vlakken wel meer afstand neemt van hem, maar dat er nog ruimte is om hem te helpen in het geval wat jij schrijft? Kun je dingen dus scheiden?

Doei,

SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer

Hoi @SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer,

Bedankt voor het antwoord.

Het is niet persee één iets die is gebeurd waardoor ik afstand wil nemen, maar meerdere vervelende dingen.
Ik vind het moeilijk, ik weet niet of ik het moet zeggen (vind ik erg moeilijk) of hem gewoon moet negeren.
Ik probeer al voortdurend hints te geven door de laatste tijd laat en niet enthousiast te antwoorden op berichten. Ook omdat hij letterlijk alleen mij heeft om (dingen tegen te zeggen), zou ik me schuldig voelen, maar aan de andere kant ook niet.

Ik zat een aantal jaar op dezelfde school maar ik ben nu veranderd van school, ik denk dat dat al zal helpen.

Ik weet niet wat ik best zou doen.

Doei, 
Rode druif

Ik zou gewoon zeggen waarom je niet meer bevriend wil zijn, het doet voor beide meer pijn als je voelt dat er iets mis is maar je niet precies weet wat. Ik heb zoiets gehad toen ik wat doms had gedaan, maar degene vertelde me het pas heel laat en toen heb ik sindsdien niet meer met degene gesproken. Omdat ik me schuldig voelde, totdat ik uiteindelijk me verontschuldigde. Niet dat het de vriendschap redde, maar het geeft wel het gevoel dat je goed afscheid hebt genomen ofzo.

Sterkte

hoi @Rode druif,

toen ik mijn eerste reactie hierboven postte was ik er nog niet helemaal uit wat je het beste zou kunnen doen en mama riep voor het eten en toen had ik dat alvast gepost, terwijl ik nog niet blij was met het antwoord dat ik gegeven heb.

Door jouw reactie met extra info denk ik dat ik nu een beter advies kan geven.

Eerst zat ik nog te twijfelen om de vriendschap maar soort van uit te laten gaan al een kaars. Langzaam steeds minder contact en dan zou het soort van 'pijnloos’ zijn en niet te confronterend, omdat je hem dan niet de waarheid zou hoeven te vertellen. Natuurlijk vanuit de gedachte dat je hem wilde sparen, wat ik me goed kan voortellen. Maar is dat ook zo 'pijnloos’ als je zou hopen…..

Aan de andere kant heeft ie ook recht op de waarheid. Misschien op dat moment meer confronterend, maar even door de zure appel heen bijten en dan kunnen jullie elkaar recht in de ogen blijven aankijken.

Wat een dilemma.

Ik denk dat de reactie van @It's me again  mij heeft doen inzien dat ‘er niet over praten’ op de langere termijn slechtere gevolgen heeft. Gewoon eerlijk vertellen wat er speelt en dan weer verder, ook al zal dat op een andere manier zijn.

Als ik het goed zeg (correct me if I'm wrong, jullie allebei) dan kun je de positie van jouw vriend vergelijken met wat @It's me again mee gemaakt heeft. Als je niet weet wat je 'fout’ hebt gedaan/weet wat er speelt en je hoort het pas veel later, dus dat je jezelf er niet bewust van was dat je het deed en je hoort dat pas veel later dan kan ik me voorstellen dat je je ‘genaaid’ voelt.

Je kunt dan pas excuses aanbieden (wat ik echt stoer vind dat je dat gedaan hebt @It's me again ) en er dan jammer genoeg achter komen dat het niet meer te herstellen is. Dat is klap op klap. 

Eerst weet je niet wat er speelt en daarna bied je excuses aan die het niet meer goed kunnen maken.

Maar jij hebt er iig alles aan gedaan en hopelijk kun je het afsluiten. Ik zou willen dat het anders gelopen zou zijn. Tot zover over @It's me again .

Ik hoop dat het te begrijpen ik wat ik schrijf. Anders hoor ik het graag en alvast bij voorbaat mijn excuses als ik dingen verkeerd voorstel/uitleg.

@Rode druif,  ik zou er voor zijn om je vriend te vertellen wat er speelt. Ik denk dat het beter is voor jullie allebei.

Of je dat nu mijn advies zou moeten noemen is de vraag. Het is meer de conclusie die ik uit jullie reacties voor mezelf trek. Om het anders te zeggen ben ik het gewoon eens met @It's me again. Vooral ook omdat hij jammer genoeg ervaringsdeskundige is.

Kun je hier iets mee? Zijn er dingen waar je meer over wilt weten, zeg het gerust en hopelijk kunnen we je hier met z'n allen bij verder helpen.

Voor nu, slaap lekker

Doei,

SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer

Hoi @It's me again  en @SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer,

Super bedankt voor jullie antwoorden!

@It's me again jammer om te horen wat er is gebeurd… 
Hopelijk gaat alles ondertussen al wat beter.

@SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer Bedankt voor je bericht, feedback, advies, thoughts, ... ik apprecieer het enorm. Elke keer als er iets gebeurde wat ik k*t vond, praatte ik het goed (tegen mezelf), “het zal wel/het zal wel niet zo bedoeld zijn” “hij meende het waarschijnlijk niet” “ik overthink te veel” “ik stel me aan”, maar dat was dus niet zo. En al die dingen bouwen dus allemaal op, en dat vind ik vervelend. Want als ik het uiteindelijk zeg (‘confrontatie’), dan gaat hij vragen “wat heb ik gedaan?” en dan kan ik ook moeilijk een lijstje opzeggen… Want het is niet 1 (groot) iets, maar meedere dingen (redenen). Snap je wat ik bedoel? Hij is niet alleen ‘slecht’ ofso hoor, zeker niet, hij is ook tof, maar ik heb het gevoel dat de friendship meer negatief dan positief doet (als je dat begrijpt) tov mij. Ik heb t gevoel dat ik minder hoog/niet gelijk in de friendship sta als hem, en dat ik vooral alleen maar ‘energie’ geef en er niet evenveel terug krijg, dat vind ik erg jammer (klinkt waarschijnlijk stom? idk). Ik vind het nog steeds moeilijk, omdat hij enkel mij heeft en omdat hij zeker ook leuk en aardig kan zijn. Ik vind het moeilijk om een keuze te maken. Mij lijkt het het beste om in het nieuwe schooljaar (omdat ik van school ben veranderd) zie wat er zal gebeuren. Het zal wel vanzelf gaan? Geen idee, ik zie wel hoe het zal uitdraaien.

Bedankt!

Groetjes,

Rode druif