Oké daar komt hij dan, een lang verhaal wat in de afgelopen anderhalf jaar zich heeft afgespeeld en tot op de dag van vandaag nog speelt.
Zelf ben ik een Jongen van nu 18 en op mijn zestiende leerde ik een meisje kennen op het internet. Beetje dom natuurlijk maar via insta leek het wel safe, insta werd snapchat en later ook Whatsapp. Na een tijdje hadden we beide het idee om elkaar te willen zien omdat we wel gezellig appte. Onze ouders wisten nergens van en dat heeft ruim anderhalf jaar zo gezeten. We hebben elkaar in die anderhalf jaar toen 4x gezien en ik begon wel echt gevoelens voor haar te ontwikkelen. Het is echt een hele leuke meid maar wel wat onzeker. Gaandeweg de jaren kwam te oren dat ze te dealen had met een depressie. Ik voelde me daar heel vervelend over naar haar toe want dat gun je niemand natuurlijk. Haar depressie nam wat serieuzere vormen aan en daarbij was ze onder behandeling van een psychiater. Haar psychiater wist over mijn bestaan en onze ontmoetingen en haar psychiater leek het dus beter het te vertellen aan onze ouders. Lang getwijfeld omdat het enig Sinds dom was wat ik had gedaan om zomaar af te spreken met een meisje op internet. Echter was ik nu 18 en vond ik het wel goed om het mijn moeder te vertellen. Ik wilde mijn geluk en liefde voor dat meisje delen met iemand. En dat was het beste wat ik had kunnen doen. De reactie van mijn moeder was heel possitief en dat gaf het meisje ook de doorslag het te vertellen aan haar ouders. Ook daar was de reactie positief en ik was welkom om kennis te maken. Laatst waren ze bij ons in de buurt op vakantie. (Even ter info de normale afstand zit rond de 150 km tussen ons) nu was dat ongeveer 20 dus toen ben ik daar lang geweest. Wat een leuke dag was dat! Aardige ouders en ik zag het meisje weer waar ik mij zo happy bij voelde. Echter was er wel wat veranderd en volgens mij had ze echt meer last van haar depressie. Later op de app werd duidelijk dat we beide nog gevoelens voor elkaar hadden maar die dag bij haar was wel wat afstandelijk. Ik begon te twijfelen aan mijzelf en zat met mijn gevoelens in de knoop. Ik kwam er echt achter dat ik straal verliefd was en dat ben ik nog steeds. Echter leek het mij op dit moment dus verstandiger i.v.m. haar depressie goede vriendschap te bieden in plaats van een relatie. Ik wou haar niet belasten met ook nog eens een jongen waar ze rekening mee moest houden. Hier heb ik een week of 2 mee in de maag gezeten en voelde me slecht omdat ik iets voor haar achterhield. Afgelopen weekend ben ik eerlijk naar haar geweest en heb ik eerlijk gezegd hoe ik er nu over denk. Echter denkt zij dat een relatie juist beter is, maar begrijpt ze ook mijn standpunt. Maar ik hou nog steeds echt veel van haar en op dit moment weet ik dus niet wat ik met de situatie moet. Ik moest et even delen vandaag om mijn ei kwijt te kunnen.