Hallo allemaal, ik wil me graag ff voorstellen. Ik ben Lex, 15 jaar oud. Het is niet de bedoeling dat ik arrogant overkom, maar ik mag er best zijn. Ik ben alleen harstikke waardeloos met meiden.

Ik ben harstikkeverliefd op een meisje in mijn klas (VWO 3), al vanaf groep 7 eigenlijk. Maar toen durfde ik uiteraard niets te vragen. We waren wel hele goede vrienden. In de 1e en de 2e zat ik niet bij
haar in de klas. Daarom vervaagde mijn gevoelens voor haar wel. Maar dit jaar zot ik dus wel bij haar in de klas. Ik dacht op een begeven moment: fack it, ik vraag haar gewoon... en ik werd gefriendzoned. Oké, dat was verveldend maar dat betekent niet dat je de hoop kan opgeven toch? Nou, op een begeven moment merkte ik dat er tussen haar en een andere jongen in mijn klas iets opbloeide. Dus vervolgens vroeg ik aan een vriendin van mij die ook erg goed met haar bevriend was of er iets was tussen die 2. Ik bleef dus wel proberen (niet stalkerig maar gewoon door aardig te doen). Maar vervolgens stond ik op een dag op met het gevoel dat ik een slechte dag ging beleven. Dus ik kom op school, ga bij mijn vaste vriendengroep zitten en we praten gewoon wat voor de school begon. Vervolgens komt mijn vriendin aanrennen naar onze tafel en roept: OMG OMG! ... en ... hebben samen. Fantastisch hij heeft haar gisteren gevra... O uhm, hoi Lex. Ik: Hoi... iedereen kijkt me pijnlijk aan. Komen ze aanlopen hoi jongens hoe is het? “Blikken worden uitgewisseld”. Wat is er? Het is toch noet zo raar dat we verkering hebben? (Zei het meisje waar ik verliefd ok was). Nu kijkt iedereen echt HEEEEL duidelijk naar mij. Meisje kijkt ook naar mij, slaat meteen haar ogen neer. Bel gaat. Iedereen loopt naar de les. Na 2 uur besloot ik me ziek te melden (ik bleek 40+ koorts te hebben) en bleef 2 weken thuis.

Zo is het dus ontstaan. En tot nu toe is de situatie niet verandert. Ze praat gelukkig wel weer met me, maar toch. Haar vriendje doet stoer en gebruikt veel ruige praat, maar is wel erg loyaal tegenover haar en een aardige gast. Maar er hangt toch wel een soort spanning boven ons. Ik ben zo verliefd op haar dat ik echt voordurent aan haar denk en scenario’s bedenk waarbij ze met mij gaat. Ze voelt zich ergens heel schuldig tegenover mij. Maar dat wil ik niet, het is haar keuze. Iedereen had liever gezien dat ik met haar geëindigd was. Zelfs haar ouders (die ik ook best goed kende). En nu kan ik niet verder gaan. Ik dacht laatst: oké je moet verder. Dus wilde ik iemand uitvragen. Om een lang verhaal kort te maken, zo ging het:
1 ik loop naar de persoon die ik wil uitvragen.
2 zei (meisje waarbij verliefd ok ben) loopt langs.
3 ik realiseer me dat ik nog lang niet over haar heen ben.
4 ik draai me om en loop weg.

Het word alleen maar erger. Dus ik hoop dat iemand misschien een tip heeft voor wat ik zou moeten doen.

Bedankt voor het luisteren.
Lex.