Skip to main content

09/01/2020

Hoi, ik ben Nanoka. Ik ben 13 jaar oud. Voordat ik mijn vragen stel, zal ik even uitleggen in wat voor situatie ik zit.

Sinds vier of vijf maanden zit ik op de middelbare school en heb  een super geweldige vriendin, een leuk vriendengroepje,  prima leraren en voel ik me helemaal thuis op mijn school.  Alles ging goed, en hoe raar het ook klinkt, dat alles zo goed ging en ik gelukkig was begon saai te worden.  Mijn leven bestond alleen nog maar uit huiswerk, leren en vrienden. Dit was al een tijdje toen ik het (eerste) meisje ontmoette. Ik vond haar leuk en dacht dat ze een jongen was. Mijn vriendin snapt niet hoe ik dat kon denken. Nadat ik eenmaal wist dat ze een meisje was, was ik nog steeds nieuwsgierig naar haar. Ik ben toen achter haar schoolmail gekomen en heb gedaan alsof ik haar wou interviewen. Dat lukte bijna. Op het laatste moment had ze het toch te druk. Ik heb toen, nog steeds over de mail, verteld wat er echt aan de hand was. Namelijk dat ik voor 85% zeker wist dat ik haar leuk vond. Daar reageerde ze heel vriendelijk op en dinsdag vlak voor de kerstvakantie heb ik in de pauze zelfs met haar afgesproken, om, voordat de vakantie begint, in ieder geval nog even met haar gepraat te hebben. Dat ging ook goed en we hadden het vooral over school dingen. Na dat gesprek stuurde ik haar weer een mail en vroeg om haar nummer. Dat was net een stap te veel. Het was genoeg voor haar. Mij een beetje helpen met mijn gevoelens te ‘ontdekken’ had ze gedaan, je kon erin meegaan of het negeren, zoals ze het zelf zei, maar echt contact wou ze ook weer niet, dus dat zei ze in een mail. Toen was dat dus afgelopen. Een dag of twee voor de vakantie.

Dit moest je even weten voordat ik met wat er nu speelt verder ga.

Dat meisje had een vriend (NIET vriendje/boyfriend) en die was me al iets van twee weken voordat het afgelopen was met het meisje opgevallen. Had mijn aandacht getrokken. Vlak voor het optreden van bandjes van mijn school in de aula (dat stelde de kerstviering voor), zat hij twee rijen voor mij een stuk naar links. En hij wierp de hele tijd blikken in mijn richting. De meest aanneembare reden is waarschijnlijk omdat het meisje (nu pas) over mij verteld had en mij waarschijnlijk zelfs  had aangewezen. 

Nu is het donderdag na de vakantie. Maandag heb ik vastgesteld dat ik die vriend, waarvoor mijn eigen verzonnen naam Risle was (ik kende zijn echte naam niet) leuk vond. Dinsdag heb ik aan een vriendin gevraagd of zij woensdag (gister), wanneer Risle na de pauze in het lokaal tegenover ons moet zijn en dus waarschijnlijk alvast bij dat lokaal gaat zitten, op hem af te stappen en zijn naam te vragen. En heeeeel misschien zelfs en dit meende ik niet serieus, zijn nummer. Dat ik haar daarvoor vroeg en niet zelf op hem af ging, heeft twee redenen. 1; Risle wist misschien wie ik was en zou me heel raar vinden als ik ineens voor zijn neus sta en zijn naam wil weten terwijl ik net zijn vriendin (NIET girlfriend) leuk heb gevonden en 2; omdat ik dat niet durfde en mijn vriendin hoogstwaarschijnlijk wel. Dit was weer informatie die je moest weten voordat ik verder ga. Want, gister (woensdag dus), moest ik beneden in de hal zijn om een kaartje voor het Nieuwjaarsfeest te kopen. Ik stond in een ellenlange rij en toen ik een keer achterom keek, zag ik twee dingen. 1; Het meisje stond recht achter mij in de rij en stootte de hele tijd in mijn rug (ik denk (hoop) onbewust) en 2; Risle stond ook in de hal (maar dan aan de zijkant) met iemand te kletsen.  Precies op dat moment kwamen de vriendin die op Risle zou afstappen en mijn eigen beste vriendin die met haar mee zou gaan terug van beneden waar de kluisjes waren. Ik zei snel tegen hen ‘daar! nu! ga!' en even later vroegen ze aan het meisje dat met Risle had staan kletsen (die op dat moment net om de hoek stond) hoe hij heette. Kennelijk hadden ze ook nog een jongen uit ons vriendengroepje betrokken want hij stond er ook bij. Toen kwam Risle weer terug en renden mijn vriendinnen snel weg en lieten die jongen alleen achter om Risle's nummer te vragen. In ruil daarvoor zou hij een zak snoep krijgen, of zo. Dus hij vroeg Risle's nummer… Die daar alleen maar ‘yes!’ op reageerde op zo'n manier van ‘yes! iemand wil mijn nummer!’. 

Maar. De grote schok. Risle was helemaal geen jongen! Hij heette ‘…’ en was een meisje! Toen ik dit hoorde van mijn vriendinnen stond ik totaal paf. Alwéér een meisje! Was ik nou serieus voor de twééde keer op een jongen gevallen die daarna een meisje bleek te zijn?! Ja. Dat was ik. 

Later die dag zat ik nog met de vriendin die ik op haar (ik heb nog steeds de neiging om hem te zeggen) had afgestuurd te appen en zei zij ineens zo van ‘ik heb haar nummer’. Ikke echt zo van ‘Wat?!!!!’.  

In eerste instantie ging ik daar niets mee doen, met dat nummer (dat zou nog eens rampzalig kunnen uitpakken, vond ik). Maar daarna bedacht ik me toch, en ik weet niet eens meer waarom.  Toen heb ik de hele middag aan een bericht"je” gewerkt (met hulp van een vriendin die iets van drie jaar ouder is).  In Notities natuurlijk.

Vandaag (donderdag) heb ik geen school en is vanavond het Nieuwjaarsfeest. 

Mijn moeder is over deze situatie erg sceptisch en wil er niks over horen. Wat ik uit haar heb gekregen is dat ze vind dat ik dit meisje lastig val als ik haar echt een bericht stuur. Dat is niet bepaald bemoedigend om te horen. Maar ik weet zelf ook niet precies  wat ik aan het doen ben. Ik denk zo veel na en ben me zo bewust van alles. Eigenlijk te veel. Mijn beste vriendin blijft maar zeggen dat ik er niet te veel over na moet denken, maar dat lukt niet. Dat lukt gewoon niet. Ik vraag me voortdurend af wat ik nou voel.

Vind ik dit meisje echt leuk? Was ik echt verliefd op het andere? Moet ik dat bericht sturen of moet ik eerst gewoon een keer ‘hoi’ zeggen zoals mijn vriendin me aanraadt en wat mij persoonlijk onmogelijk lijkt? Denk ik te veel na? Loop ik te hard van stapel?

Waarom wil ik iets doen, iets uitvoeren? Omdat ik op zoek ben naar meer dan alleen maar huiswerk, leren en vrienden? Klinkt best aannemelijk. 

 

Hebben jullie hier ervaring mee? Wat is dan jullie advies?

Ik hoop dat iemand me wil helpen en alvast bedankt voor degenen die dat doen.

Groetjes van Nanoka

Ik zou gewoon normaal proberen kennis te  maken. En ik zou niet bij de eerste kriebels meteen roepen dat je verlieft bent.  Gewoon rustig aan, vriendelijk zijn  en kijken of je gevoelens echt zijn. Als je haar eenmaal leert kennen kun je ook beter inschatten of het wederzijds is. 


Hai! Bedankt voor je reactie:slight_smile:

Haar eerst leren kennen was ik ook van plan te doen met/door het berichtje. Mijn fout dat ik dat niet goed heb uitgelegd. In dat berichtje vertel ik haar namelijk eerst wie ik ben, daarna dat ik geen idee heb wat ze over mij weet en dat ik pas net haar naam weet maar dat ze me opviel op school en daarna weer dat ik het leuk zou vinden om haar te leren kennen en dat ik hoop dat ze het niet erg vind dat ik via via achter haar nummer ben gekomen.

Niks over eventuele beginselen van gevoelens naar haar toe. 

Denk je dat het oké is om te sturen…? 

Groetjes


Dat kan denk ik wel ja


Reageer