Hey allemaal! Het is alweer een tijd geleden dat ik het forum bezocht heb. Wellicht is een belangrijke factor daarin dat het eigenlijk best goed met me gaat en ik het al met al vrij druk heb. Even een korte samenvatting voor wat context.
Context & situatie
Sinds februari heb ik een ‘nieuwe’ vriendengroep. We zijn met z’n allen relatief spontaan en last-minute op vakantie gegaan. Van te voren kenden we elkaar los wel enigszins, maar een groep zijn we nooit echt geweest. Het was echt een succes en, ook al was het vrij kort, ontzettend leuk! Sindsdien spreken we elkaar heel veel, zowel binnen als buiten school.
We zijn met 4 jongens en 2 meiden. Op vakantie kon 1 van de meiden niet mee, dus we waren met z’n vijven. Dat jongens en meiden gewoon met elkaar om moeten kunnen gaan en vrienden moeten kunnen zijn, is niet iets nieuws. Echter, tijdens en na de vakantie hebben 3 jongens (ik, mijn beste vriend (afkorting: M) en een andere vriend (afkorting: V)) gevoelens ontwikkeld voor het meisje dat mee was (afkorting: S).
De liefde is nooit echt heel soepel verlopen bij mij. In de onderbouw (5 jaar geleden) ontwikkelde een verliefdheid op een meisje uit mijn klas zich tot een soort obsessie waar iedereen vanaf wist - je zou het een schandaal kunnen noemen. Dat heeft me best lang achtervolgd. De vierde en vijfde klas waren hier nog een soort nasleep van. De zesde was voor mij wat dat betreft een goed jaar waarin ik veel mensen uit de jaarlaag heb leren kennen en dus een vriendengroep gevonden heb.
Afijn, we zitten dus met 3 jongens min of meer om 1 meid te strijden. Je kan je wel voorstellen dat dat niet echt heel erg goed werkt. Ik zal details achterwege laten, maar het gaat voor mij met ups en downs. Het ene moment ben ik heel vrolijk, het andere moment slaat de onzekerheid toe en voel ik me meer neergeslagen.
M’n mood is heel afhankelijk van de ontwikkelingen rondom S. Wanneer ik ‘haar aandacht heb’/we contact hebben, gaat het goed met me. Jaloezie speelt me echter vaak parten; wanneer M of V meer de aandacht opeist of krijgt, voel ik me droeviger en zie ik m’n kansen negatief in. Dit is iets waar ik best wel van baal - ik voel me af en toe echt een aanstellerige jaloerse klootzak.
De laatste paar weken gaat S steeds meer met V om. Op vakantie heb ik met beiden wel gesproken. V voelt wat voor S, S denkt ook wel iets voor V te voelen. Of ze goed matchen kan ik niet echt meer objectief beoordelen. Het raakt me best wel dat het nu steeds duidelijker lijkt te worden. 2 weken terug ben ik zo brutaal geweest om gewoon aan V te vragen of ze iets hebben, volgens hem is dat niet zo.
V heeft nu eenmaal een betere band met S dan ik met haar heb. Anderzijds klaagt ze ook vaak genoeg over hem. Het geeft een heel dubbel gevoel dat dus vaak wisselt tussen positief en negatief.
Adviezen
Ik heb een goede vriendin (afkorting: L) waar ik goed mee kan praten over zaken rondom emoties en gevoelens. Haar advies is dubbel. Soms vindt ze dat ik er gewoon voor moet gaan, op andere momenten raad ze me aan om gewoon vrienden te blijven.
Mijn eigen ouders raden me aan om het te laten varen, volgens hun kan ik beter accepteren dat ze niet iets in mij ziet. Anders zou ze dat wel hebben laten merken.
De schoonfamilie van m’n broer raadt me juist aan om het gewoon te proberen. Volgens hun moet ik haar gewoon een keer uitnodigen om iets leuks te gaan doen/wat te gaan drinken en het dan op tafel leggen. Als ze ja zegt is het feest, als ze nee zegt kunnen we vrienden blijven. In de praktijk is dat natuurlijk minder eenvoudig.
Al met al dus wisselde adviezen. Ook hierbij neig ik het ene moment naar het een en het andere moment naar het ander.
Het vraagstuk
Ik weet niet zo goed hoe ik verder moet. School is nu zo goed als voorbij dus ik zal haar zeker minder gaan zien. Op de laatste dag (na ons laatste gezamenlijke examen) hebben we nog wat gepraat en for the time being afscheid genomen (tot de volgende keer dat we elkaar gewoon weer zouden zien als we wat met de groep zouden doen). Ik gaf haar een knuffel en we hebben afgesproken dat wel we nog wat zouden gaan doen binnenkort.
Ik zie haar vrijdag weer, weliswaar in groepsverband, maar toch. Hopelijk kan ik mezelf een beetje onder controle houden en niet weer in een dip vallen als het even wat minder gaat. We gaan met een wat grotere groep wat leuks doen en ik ga mijn vriendengroep daarna uitnodigen om met mij mee naar huis te komen.
Het vraagstuk is nu of en hoe ik haar zal uitnodigen om iets leuks te gaan doen. Ik denk dat dat iets is dat sowieso wel goed en leuk is om te doen. Wat precies moeten even beslissen. Mijn voorstel zou een dagje Alkmaar zijn, waar mijn vader een boot en sup-boarden heeft liggen; daar kunnen we ons echt wel een dagje vermaken. Wat zijn nog meer leuke ideeën voor afspreken/een date (zo ga ik het natuurlijk niet noemen).
Een tweede vraagstuk is of ik m’n gevoelens open zal gooien of niet. Voor een deel is dat natuurlijk afhankelijk van hoe het dan loopt, maar het is wel iets dat ik voor mezelf duidelijk wil hebben. Jullie kunnen misschien de situatie niet helemaal inschatten want het is veel te gecompliceerd en veel om hier uit te leggen, maar wat is jullie advies bij gevoelens voor een goede vriendin?
Slot
Het is een beetje een lang verhaal geworden. Ik betwijfel of het voor jullie als buitenstaander te volgen is. Ik gebruik dit topic ook een beetje om het van me af te schrijven omdat ik het gewoon even kwijt moet en L ook niet te veel wil belasten met hetzelfde verhaal. Bedankt voor het lezen en jullie mening/advies wordt ontzettend op prijs gesteld. Als je er niet zoveel mee kan is dat ook helemaal okay. Stel gerust vragen :)