Ik heb sinds een tijdje een relatie met een jongen, hij behandeld me echt als zijn alles en hij is er altijd voor me, hij denk super goed om me en ik durf alles tegen hem te zeggen. Ik heb hiervoor alleen slechte relaties gehad en ik kreeg in het begin stress omdat ik het gevoel had dat het niet klopte omdat hij echt rekening met me hield en ik dacht dat dat er niet bij hoorde. Toen ik uiteindelijk besefte dat dit is als hoe het hoort te zijn ging ik stressen of ik niet te veel van hem vroeg maar ik kan alles tegen hem zeggen dus ook dat en hij zei dat ik duidelijk niet te veel van hem vroeg en alles zijn eigen keuze was en ik me niet schuldig hoefde te voelen.
Ook ben ik vaak seksueel misbruikt en 1x verkracht, niemand gaf me een veilig gevoel met mijn lichaam en ik was ook eens laatst weer aangerand en ik dacht niet van “Oh ja dit is echt verkeerd” ik dacht “Ja hoor hier gaan we weer, ik ga gewoon weg” en dacht dat het eigenlijk gewoon iets normaals was doordat het zo vaak gebeurde. Ook heb ik vaan naakt foto's verstuurd omdat ik altijd maar goedkeuring wilde dat als ze me in het echt zagen ze nog steeds van me zouden houden.
Bij mijn vriend nu heb ik dat ook gedaan en hij ook naar mij alleen normaal kreeg ik reacties van “geil” etc. bij hem kreeg ik reacties van “Je bent zo mooi! Je ziet er echt geweldig uit” en als ik bijvoorbeeld onzeker was “Het maakt niet uit wat er op de weegschaal staat babe, zolang het je gezondheid niet beïnvloed. Het gaat er om of je jezelf mooi vind, niet hoe zwaar je bent of hoe je er uit ziet. En je ziet er ook geweldig uit. En een buikje maakt niks uit het is juist leuk” en het laat me enorm geliefd voelen alleen had ik in het begin dat wanneer hij me dus liefdevol behandelde tijdens een seksueel gesprek dat ik me ongemakkelijk ging voelen omdat ik dacht dat het er niet bij hoorde. Maar nu ik weet dat het juist bij liefde hoort geeft het me juist een liefdevol gevoel.
Ik had alleen eerst dat ik altijd heel veel van mijn lichaam showde omdat ik in de periode dat ik vaak aangerand was alles bedekte van mezelf en het alsnog gebeurde en ik uiteindelijk een statemunt wilde maken dat ook al draagt iemand hele blote kleren het blijft dat persoonslichaam en niemand anders behalve dat persoon heeft er iets over te zeggen. Alleen ik wist dus niet dat ik eigenlijk over mijn eigen grenzen ging want het liet me gewoon ongeliefd voelen en alsof mensen me enkel zagen om mijn lichaam en gezicht. Want dat was ook vaak de reden dat mensen een relatie met me wilden, ze deden geen eens de moeite om me te leren kennen behalve hij, hij kreeg pas interesse in mijn lichaam toen hij me ook vroeg zijn vriendin te zijn.
Maar doordat hij me zo goed behandeld weet ik nu dat ja ik het niet fijn vind als mensen me enkel zien om mijn uiterlijk, ik vond het nooit fijn maar ik weet nu waarom. Want het maakt niet uit welk compliment ik van hem krijg het is gewoon liefdevol en ook zorgzaam.
Ik wil uiteindelijk in het echt ook iets seksueels met hem doen alleen wil ik niet ook weer over mijn eigen grenzen gaan want ik wil heel mijn leven bij hem blijven en daarom wil ik het gewoon voorzichtig aan doen. (Hij zou oprecht zo lang als dat ik nodig heb wachten, al zou het 4 jaar zijn of 6 hij wil dat als we het doen ik er van zou genieten en me veilig zou voelen etc.) Maar ik weet dus door hoe anderen me altijd behandeld hebben niet meer zeker waar mijn grenzen liggen.
