Hey
Ik heb een paar maanden geleden iemand ontmoet op de camping die ik leuk vind en zij vond mij ook leuk, maar ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan en onderging geen actie, misschien ging het wel over, maar we bleven elkaar lacht aankijken. Ik raakte echt smoor verliefd op haar, ik wist niet wat ik mee maakte ik kon niks meer ik werd er echt ziek van ik kon niet eten of normaal praten i was in Heaven. De een na laatste dag maakte we contact (ik weet het veel te laat) via haar zusje, tot zo ver proberende ik wat te ondernemen maar wist niet hoe en wist niet hoe ze zou reageren dus dee niks, haar zusje stelde elkaar voor haar zus ( waar ik verliefd op ben ) was duidelijk heel erg verlegen en ik ook. Haar zusje stelde vragen over van alles en ook vragen over of ik haar mooi vind, ik zij ja, ben je verliefd op haar, ja zij ik, we sloegen rood aan. Daar na gingen we met haar vrienden zwemmen, maar ik wist nog steeds niet echt hoe ik me moest gedragen tegenover haar s’avonds gingen we ook afspreken met haar vrienden. Toen kwam eigenlijk de bevestiging ik werd gevraagd om een spel te spelen en zij zij, neen alsjeblieft. Ik kon niet gelukkiger zijn eindelijk iemand die om me gaf. Bij terugkomst werd ik door haar gevraagd om de volgende dag weer te zwemmen, ik zij ik weet het nog niet, want ik was echt ziek geworden en had dat niet gezegd tegen haar waarom weet ik niet, maar vanaf toen veranderde wat. De volgende dag keek ze nauwelijks tot niet meet naar mij. Mijn wereld storten in. Dus ik heb haar wat geschreven, over dat ik haar leuk vind en dat ik me nog nooit zo goed had gevoeld en dat ik haar nooit zal vergeten. Haar reactie was, dat ze gevlijd was ze vond heel lief, maar haar voorkeur ging uit naar vrienden blijven ik kreeg haar nr insta en Snapchat naam, had geen insta en snap. Dus we appte elkaar nog wet eens en we miste elkaar en ik zij per ongeluk, ik hou van je, en executeerde me daar voor vond ze wel lief. Maar af en toe raakte ik in de war en in paniek. En schreef heel veel onbenullig dingen maar ook dingen waar van ik dacht hier moet ze wel op reageren, ik was me zelf niet meer ik miste haar zo erg en wilde het liefst bij haar zijn, en wist niet hoe ik me moest gedragen op app. Als ik er op terug kijk schaam ik me kapot en denk ik (wat ben jij een klootzak je heb haar weg gejaagd met je zelf, jij bent ouder je moest juist de leiding nemen op de camping en eerder contact hebben gemaakt bangerik, echt niemand mag jou) dit denk ik nog steeds.
na een maand van nul contact heb ik via haar zusje het adres gekregen en heb ik een brief geschreven van, dat het me spijt heb van wat ik heb gedaan omdat ik nog nooit zo verlieft geweest op iemand en dat ik een cadeau heb gegeven voor excuses, het was een ketting met haar voorletter. Ze had het niet verwacht, maar wilde vrienden blijven en niks anders, is goed ben al blij dat je nog contact met me wil. Maar van binnen ging ik stuk. Ik mis haar nog steeds ook al woont ze in Frankrijk en hebben we nauwelijks contact. Ik kan er nog steeds niet van slapen ik zit nog steeds te denken wat ik allemaal beter had kunnen doen en wat als ik haar tegen kom wat dan, ik voel me compleet machteloos.
hoe kan je vrienden zijn met iemand waar je van houdt.
PS sorry voor hel lange verhaal.
