Al een tijdje vreet het me van binnen op. Ik moest het ergens delen. Moed om het werkelijk tegen iemand te zeggen ontbreekt.
Een taak uitvoeren gaat moeizaam
Ik heb kriebels door heel mijn lichaam
Mijn gedachten dwalen af naar jou
Jij bent een van de enigen die ik vertrouw
Een wolk zo zoet als Robijn
Ik wil onafgebroken bij je zijn
Die verblindende groenblauwe lichten
Ik smelt zodra ze zich op mij richten
Je lieve aanstekelijke lach
Mijn hart raakt erdoor van slag
Die mooie bos blonde haren
Niemand kan jouw pracht evenaren
Ik zou nu naast je willen zitten
En willen voelen je warmte en je hitte
Onder heldere stralen van de maan
Wil ik mijn armen om jou heen slaan
Maar ik kan het je niet vertellen
Omdat jij valt op een vrouw
Verloren vriendschap zal mij kwellen
Maar man... wat hou ik veel van jou
