Skip to main content

hallo ik denk dat sommige zich wel zullen herkennen in mij.

Ik heb veel mensen in mijn omgeving die last hebben van mentale klachten, depressies enzo. maar ik heb altijd het idee dat die mensen wel een echte reden hebben om een depresief te zijn en ik niet. Ik mag niet ongelukkig zijn van mezelf want op papier is mijn leven goed. Maar ik voel me vaak helemaal niet goed.

De pieken zijn ongelovelijk hoog maar als ik me slecht voel gaat het ook heel slecht.

Soms kras ik ook in mijn boven benen omdat ik vind dat ik dat verdien en omdat het zo verslavend is om die pijn te voelen,  die ik anderen aandoe.

ik vraag me af of er meer mensen zijn die hier last van hebben want voor mijn gevoel ben ik soms echt de enige. Ik durf ook nooit eerlijk te zijn omdat ik bang ben dat alles in alleen maar in mijn hoofd zit

 

Hoi elke pijn is pijn. En als jij dat zo voelt is het dus echt !  Kun je er over praten met iemand die je vertrouwt ?  Ik ehbzo geen antwoorden voor je maar ik leef met je mee en heb dat ook een tijd gehad. Ging ik bijna in mn blootje de kou in enzo en in de regen en in de plassen zitten met mn blote benen om het maar koud te hebben.  En op de drempel op de knieën omdat je dan pijn voelt . Mijn gevoel vloog alle kanten op en ik wou zoveel wat nog niet kon.  Nu gaat dat veel beter maar het was er wel. Soms ben ik bang dat het terug komt. Maar ik heb er wel veel over gepraat met 1 leidster van mij bij mijn club en met een lerares op school en dat luchte al zo op. Ik gun jou dat ook !

Lieve groetjes Ellen -xxx-


Hii

 

Zoals Ellen al zegt. Elke pijn is pijn en als jij je niet goed voelt is dat een serieus ding! Je bent ook echt niet de enige die zich zo voelt en er zijn meer mensen die hier last van hebben.

 

Je verteld ons dat je nooit eerlijk durft te zijn over je gevoelens omdat je bang bent dat alles alleen maar in jouw hoofd zit. Het lijkt mij toch wel een goed idee om met iemand te praten over je gevoelens. Ik heb mijn depressieve gevoelens ook heel erg lang opgepropt en voor mezelf gehouden, maar kan nu uit ervaring vertellen dat praten echt enorm oplucht. Er zijn echt heel veel mensen in je omgeving die altijd voor jou klaarstaan en die willen jou met alle liefde helpen en ondersteunen om hieruit te komen.

Heb je iemand die je vertrouwd waar je mee durft te praten? Je kan praten met je ouders, een ander familielid, je mentor, een vriend/vriendin of misschien wel een docent. In ieder geval met iemand waar jij je veilig bij voelt! :)

 

Je kan ook eens een keer bellen of chatten met de kindertelefoon als dat je prettig lijkt. De mensen daar zijn heel lief en die kunnen je denk ik ook goed helpen!

 

Sterkte!

 

Groetjes,

NaamNietBekend


Reageer