Hey,
Wat je nu stuurt is best wel duidelijk, als je snapt wat ik bedoel! Ik denk dat Lev het verdiend om dit te weten. Als ik jouw was zou ik een brief schrijven, geen mail, een brief dat is persoonlijker. En daarin zetten wat je ons net ook vertelt hebt! Vertel hem je worstelingen en hoe je hem ziet! Duw die brief door de brievenbus of geef hem bij de appie, IDK. Dan snapt hij waarom jij zo doet en kan hij kijken wat hij er mee doet.
Verder wilde ik nog effe zeggen: Ik ben christen! Het heeft me dus even gekost om dit te typen. Ik ben niet voor jongen-jongen relaties (geen haat, echt niet!) omdat dit tegen het natuurlijke ingaat! En tegen Gods Woord. Maar het zou zonde van jullie vriendschap zijn als je hem zo wegduwt. Inderdaad, dat verdient hij niet!
Nou, succes verder! En wel echt vervelend dat het zo tegenzit elke keer!
xxx LittleMe
Man, wat een verhaal weer. Ik zou willen dat jij ook eens wat mazzel had en niet zoveel pech. Dat gun ik je echt.
Ik herkende hem gelijk als die jongen die achter de kassa bij appie zat, dus het klopte wel wat hij zei dat we elkaar regelmatig zagen en dat ik vaak naar hem toekwam.
Ja, zoals ik in je andere topic al zei, bij de appie werken de leukste jongens. 
Ik denk dat je echt eerlijk tegen hem moet zijn. Hij geeft duidelijk heel veel om je dus hij verdiend dat. Hem een brief schrijven is idd een goed idee. Of anders face to face. Ik zou dit zeker met hem uitpraten voor hij verhuisd.
Het belangrijkste is dat ik sorry tegen hem zeg, maar hoe en is dat genoeg om alles wat ik hem aangedaan heb weer goed te maken.
Gewoon zeggen dat het je heel erg spijt. Meer kun je niet doen. Of het allemaal weer goed komt ligt uiteindelijk bij hem. Maar zoals jij hem beschrijft kan dat wel goed komen. Het lijkt me een heel lieve jongen.
Ik ga zo je topic lezen , maar ik zag al dat je ouders zijn overleden.
Wat enorm erg voor je
Op welke leeftijd is dat gebeurt?
Hoi @Jesse_6567 ,
... ik zag al dat je ouders zijn overleden.
Wat enorm erg voor je
Op welke leeftijd is dat gebeurt?
Ik kreeg dat auto ongeluk met papa en mijn hondje iets voor mijn 12e verjaardag. We hadden net een cadeautje uitgezocht voor mijn verjaardag. We waren met de Porsche cabrio van papa, die hij voor zijn eerste gespaarde geld had gekocht al voordat ik geboren was. Het was een stom ongeluk en we reden niet hard, gewoon domme pech… Mama heeft de auto een jaar later toch op laten knappen met de bedoeling ‘m voor mij te bewaren, tenminste dat was de bedoeling, maar mijn broer heeft ‘m nu op zijn naam staan en wil ‘m meenemen naar Amerika waar hij studeert…. Hij heeft al een rijbewijs en zegt dat ik toch nog te jong ben...
Papa was toen 39 en mijn hondje pas een jaartje, een labradoodle. Ik mis ze allebei en ook mama, nog elke dag. Gelukkig hebben papa en mama gezorgd voor een goede plek voor mij en ik heb het wel goed waar ik nu woon. Ik heb sws een paar hele lieve broers die altijd voor me klaar staan en die mij begrijpen.
Toen mama overleed was ik net 14 en mama 40
Het was allebei onverwachts en (bijna) gelijk fataal….
Dankjewel voor je medeleven Jesse.
Gr. MickeyMouse
Hoi @tim16 ,
mijn rots in de branding, die mij altijd steunt met goede adviezen en opbeurende woorden, dus dankjewel daarvoor lieve Tim 
Man, wat een verhaal weer. Ik zou willen dat jij ook eens wat mazzel had en niet zoveel pech. Dat gun ik je echt.
tja, bad karma, I guess
Het leven bestaat uit pieken en dalen weet ik uit ervaring.….
Ja, zoals ik in je andere topic al zei, bij de appie werken de leukste jongens.
jij bent het levende bewijs, naast Lev dan
Ik denk dat je echt eerlijk tegen hem moet zijn. Hij geeft duidelijk heel veel om je dus hij verdiend dat. Hem een brief schrijven is idd een goed idee. Of anders face to face. Ik zou dit zeker met hem uitpraten voor hij verhuisd.
ik zou het hem graag persoonlijk vertellen, maar ik ben bang dat ik dan niet goed uit mijn woorden kom, dus zoals ik hierboven al schreef ga ik proberen het sws op te schrijven en dan kijken of ik het geef of vertel aan de hand van wat ik geschreven heb.
Is het beter om het hem gwn te geven of om het hem te vertellen, denk je. Ik twijfel op het ogenblik over alles. Ik kan de hele dag wel huilen als ik aan Lev denk, maar ik moet ook sterk zijn, want alleen met huilen los ik niks op.
Zaterdag zag ik Lev nog bij de appie, maar ik zag dat hij het niet aan kon om mij aan te kijken in de winkel…. Ik had hem het liefst willen knuffelen, maar dan waren we vast allebei in huilen uitgebarsten en dat wilde ik hem niet aandoen. 's Avonds stuurde hij me nog wel hartjes , die lieve Lev 
Gewoon zeggen dat het je heel erg spijt. Meer kun je niet doen. Of het allemaal weer goed komt ligt uiteindelijk bij hem. Maar zoals jij hem beschrijft kan dat wel goed komen. Het lijkt me een heel lieve jongen.
hij moet sws weten dat ik spijt heb en ik hoop dat ie me ergens toch kan vergeven. Het was zo mooi wat we in het begin hadden. Ik was de gelukkigste jongen die je kon bedenken, totdat ik ‘mean’ werd en alles verpestte. Lev is superlief voor mij, er zit geen kwaads in hem, maar ik heb hem echt gekwetst. Hij verdient beter.
Misschien dat ik hier eerst wel post wat ik voor Lev geschreven heb, voordat ik het hem vertel of geef. Dat ik dan weet of ik het zo kan geven. Natuurlijk kan ik dan niet alles hier laten lezen, want sommige dingen zijn te persoonlijk en dingen die over Lev persoonlijk gaan ga ik hier niet posten om hem te beschermen. Ik kan wel persoonlijke dingen over mijzelf vertellen. Wel anoniem dan, dus dat ze niet te herleiden zijn naar mij of Lev.
Oh, het kost ongeveer 1000 euro om die elektrische fiets van mémé te laten repareren, dus die ga ik dan wel betalen, want ik had er het ongeluk mee gemaakt. Ze weet het nog niet, maar ik ga van de week wel tegen de fietsenmaker zeggen dat ie 'm maar moet maken. Ik kan sws niet fietsen met mijn knie. Gelukkig mag ik de elektrische step van pépé deze keer wel gebruiken in tegenstelling tot de vorige keer, zie
Gr. MickeyMouse
hoi @LittleMe ,
dankjewel voor je lieve reactie.
Ik ga proberen om een brief te schrijven, maar ik ben bang dat ik het niet duidelijk opschrijf en weer iets doms zeg dat hem kwetst, maar ik moet het hem vertellen.
Hij is het beste wat mij de laatste tijd is overkomen. Je weet niet half hoe gelukkig ik was toen ik hem voor het eerst irl zag en tijd met hem doorbracht.
Het was zo speciaal en voor mij voelt het niet tegen natuurlijk. Dat zou zo zijn als ik iets met een meisje zou 'moeten’ hebben, maar ja...ik ben sws blij dat jij de moeite hebt genomen om mij te helpen en ik respecteer jouw geloof, ook al begrijp ik het niet altijd, maar van mijn kant ook geen haat.
Ik vind het lief van jou dat je me steunt met jouw woorden. Ik put er kracht uit. Dankjewel.
Gr. MickeyMouse
Hoi @MickeyMouse ,
Poeh, dat is wel dikke pech…
Begrijpelijk dat je daar mee zit , zeker als het zo plotseling is.En je moeder is al helemaal niet lang geleden.Veel sterkte gewenst, je hebt het vast nog niet verwerkt.Maar dat lukt misschien wel helemaal nooit , al kan je natuurlijk er wel het beste van maken.
Het lijkt mij trouwens wel heel erg naar om in de auto te rijden waar je vader in is omgekomen.
Hoi @Jesse_6567 ,
het is nooit makkelijk als je iemand moet missen, maar uiteindelijk moet je ook weer verder en het een plekje proberen te geven.
De ene dag gaat het ook beter als de andere, maar papa en mama zouden ook willen dat ik school afmaak en mijn eigen leven weer oppak. Het helpt natuurlijk wel dat ik bij een familie woon die papa al goed kende en ik kende ze ook wel, maar had ze nog niet heel vaak gezien, omdat ik tot mijn elfde in het buitenland heb gewoond.
Ik bof met mijn nieuwe broers en zus en ze zorgen allemaal heel goed voor mij. Ik kon op dezelfde school blijven en heb nog dezelfde vrienden, dus daar ben ik wel blij om.
Ik vind het wel jammer dat papa en mama er nu niet meer bij zijn om Lev te leren kennen, ook nu ik niet echt in een hele goede situatie met Lev zit, maar ik heb wel goede hoop dat Lev en ik dingen wel uit kunnen praten.
Ik mis hem en hij mij, dus ik denk dat we sws normaal tegen elkaar kunnen doen en hopelijk meer.
Gisteren had ik een slechte dag, maar ik ben iets voor Lev aan het schrijven en dat heeft me weer goede moed gegeven voor een oplossing.
Voor wat je schrijft over of ik het niet naar of raar vind om in de auto te rijden waarmee papa verongelukt is zitten 2 kanten. Het was papa's droomauto. Hij heeft er voor gespaard om 'm te kunnen kopen en al die jaren goed voor gezorgd en ik ging best vaak met papa dagjes weg met die auto, dus er zitten behalve die ene nare herinnering ook heel veel mooie herinneringen aan.
Ik zou het misschien nog wel 'vervelender’ vinden als helemaal iemand anders de auto van papa zou kopen…. Ik ben een gevoelsmens en voor mij voelt het goed om nog eens in papa's auto te kunnen rijden.
Het enige wat nu maakt dat het voor mij moeilijk is dat mijn broer de auto van papa mee wil nemen naar Amerika.
Het is niet dat ik het mijn broer niet gun, maar hij is bijna nooit met papa weg geweest in die auto en mijn broer is totaal anders dan dat ik ben. Hij hecht niet aan spullen vanwege gevoelswaarde, maar meer door of het iets waard is in geld en dat vind ik jammer.
Bij het opruimen van het huis van mama heb ik heel veel spullen weg moeten doen, die voor mij emotionele waarde hadden. Bijvoorbeeld een simpel eierdopje is dat niet voor mij, het is het eierdopje waaruit papa mij hapjes ei heeft ‘gevoerd’ toen ik klein was en papa gaf dan precies een goed hapje met genoeg wit en geel en een beetje zout, alles perfect. Dat is dat eierdopje in mijn gevoel en voor mijn broer is het een eierdopje van 20 cent zeg maar, dus niks waard. Daarom heb ik ook best wat gedoe gehad met mijn broer. Ik heb niet echt een goede band met hem, maar omdat ik zijn kleine broertje ben heb ik niet zo veel in te brengen en doe ik vaak wat hij zegt, terwijl ik het niet wil. Dat maakt het voor mij allemaal best moeilijk.
Natuurlijk had mama nooit verwacht dat zij zo snel/jong zou overlijden en moesten mijn broer en ik alle spullen nu verdelen, terwijl mama de spullen normaal gesproken zelf nog had gehouden en dan was alles anders geweest.
Ik wil ook geen ruzie over spullen maken, maar ik begrijp gewoon niet dat mijn broer zonder gevoel erbij een heleboel spullen gewoon in de container kan gooien.
Ik bewaar bijvoorbeeld een boodschappenbriefje van mama. Op zich is het niks waard en je hebt er niks aan, maar het is iets wat mama geschreven heeft, haar handschrift en er stond iets op wat ik met mama en ik graag aten, omdat ik bij mama woonde en mijn broer al ruim 6 jaar niet meer, omdat hij in Amerika de middelbare school heeft gevolgd en er nu studeert.
Ik heb veel minder met mijn echte broer, dan met mijn 'nieuwe’ broers. Mijn nieuwe broers begrijpen mij wel, omdat zij ook gevoelsmensen zijn.
Zo gaat het nu ook met Lev. Ik wil geen ruzie en onaardige dingen en gedoe met Lev hebben. Hij is veel te belangrijk voor mij. Hij heeft het moeilijk met hoe ik op sommige momenten met hem omga. Hij geeft zich helemaal aan mij en ik duw hem van mij af, omdat ik bang ben hem kwijt te raken, terwijl hij naar oplossingen wil zoeken. Lev is ook een gevoelsmens en ik ook wel, maar ik wil de pijn niet van misschien nog een afscheid, wat niet eens 100% zeker is. Maar alleen op basis van dat ik en ik alleen bepaal dat ik niet nog iemand kwijt wil raken. Het is niet eerlijk van mij om mijn gevoel boven dat van Lev te zetten. Mijn gevoel is niet belangrijker dan dat van Lev.
Ik ben gek op Lev en hij doet alles voor mij en ik bedenk ineens dat hij maar moet lijden omdat ik alleen het idee dat Lev en ik niet samen kunnen zijn/blijven omdat Lev zijn vader in het buitenland gaat werken.
Ik kan niet de stekker eruit trekken terwijl Lev er alles aan wil doen om samen met mij te kunnen zijn nu, zo lang mogelijk. Al was het maar om de kans te hebben om elkaar beter te leren kennen en erachter te kunnen komen of wij echt bij elkaar passen.
Ik mag hem die mogelijkheid niet afnemen. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest sinds het overlijden van mama als nu met Lev. Hij doet mij weer leven en een toekomst te zien.
Natuurlijk kennen Lev en ik elkaar nog maar kort, maar Lev voelt mij aan en is lief voor me. We hebben lol en delen ook ons verdriet. Ik wil niet zonder Lev, maar Lev moet natuurlijk zijn eigen beslissing maken en ik moet hem die kans geven.
Wow, ik wist helemaal niet dat ik dit allemaal zou schrijven, maar het komt er zo uit. Ik hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is, maar het maakt maar weer eens duidelijk dat gevoel voor mij belangrijk is en mijn hart volgen, maar ik mag Lev’s gevoel niet ontkennen.
Ik ben nog een brief aan Lev aan het schrijven en die wil ik (voor een deel sws) ook hier posten om jullie mening te vragen en misschien nog wat tips te krijgen hier. Ik ga dat wel posten als ik er tevreden over ben.
Dankjewel iig voor jouw reactie en steun.
Gr. MickeyMouse
Is het beter om het hem gwn te geven of om het hem te vertellen, denk je.
Opschrijven wat je wilt gaan zeggen is een heel goed idee. Zelf ben ik er voor om zo veel mogelijk dingen persoonlijk uit te praten. Maar ik begrijp dat dat misschien te moeilijk is op dit moment.
Ik denk dat als je hem alles duidelijk uitlegt hij dat echt wel gaat snappen. Het feit dat hij je hartjes stuurt zegt genoeg. Hij wil je ook niet kwijt.
hij moet sws weten dat ik spijt heb en ik hoop dat ie me ergens toch kan vergeven. Het was zo mooi wat we in het begin hadden. Ik was de gelukkigste jongen die je kon bedenken, totdat ik ‘mean’ werd en alles verpestte. Lev is superlief voor mij, er zit geen kwaads in hem, maar ik heb hem echt gekwetst. Hij verdient beter.
In jou zit ook geen kwaad. Dat moet je nooit vergeten.
mijn rots in de branding, die mij altijd steunt met goede adviezen en opbeurende woorden, dus dankjewel daarvoor lieve Tim
Graag gedaan hoor. Ik heb soms ook maar het idee dat ik maar wat zeg dus is het fijn om te weten dat iemand er tenminste iets aan heeft.
Ik heb alle vertrouwen dat het weer goed komt tussen jullie. Jij hebt het hart op de goede plek zitten en Lev volgens mij ook wel.
Reactie van gisteravond zit nog in de check. Hopelijk wordt die snel geplaatst.
Hoi @tim16 ,
Opschrijven wat je wilt gaan zeggen is een heel goed idee. Zelf ben ik er voor om zo veel mogelijk dingen persoonlijk uit te praten. Maar ik begrijp dat dat misschien te moeilijk is op dit moment.
ik wil het hem ook het liefste vertellen, maar ga die brief sws meenemen en dan zie ik wel of het me lukt.
Ik ga die brief sws achterlaten bij hem, want dan kan hij het nog eens rustig lezen en misschien als ik iets niet goed gezegd heb dat hij kan lezen wat ik bedoelde
Ik denk dat als je hem alles duidelijk uitlegt hij dat echt wel gaat snappen. Het feit dat hij je hartjes stuurt zegt genoeg. Hij wil je ook niet kwijt.
ik hoop het
In jou zit ook geen kwaad. Dat moet je nooit vergeten.
ja, wat lief dat je dat zegt, maar soms doe ik ècht domme dingen, weet je
Graag gedaan hoor. Ik heb soms ook maar het idee dat ik maar wat zeg dus is het fijn om te weten dat iemand er tenminste iets aan heeft.
ja, maar ik heb zo iemand soms nodig en ik ben blij dat jij er dan bent (en anderen ook natuurlijk die mij helpen en geholpen hebben)
Ik heb alle vertrouwen dat het weer goed komt tussen jullie. Jij hebt het hart op de goede plek zitten en Lev volgens mij ook wel.
Lev sws en dankjewel dat je van die lieve dingen zegt en nu maar hopen dat alles goed mag komen 
Ik ga zo die brief hieronder posten en dan later van de week 'm aan Lev vertellen en geven, maar zo ver is het nog niet. Ik ga hier dood van de spanning, maar probeer vertrouwen te hebben over alles wat nog komen gaat..
Zie je wel dat ik niet zo zeker ben als dat ik lijk...
Thnx, lieve @tim16
Gr. MickeyMouse 
Hoi @tim16 ,
mijn reactie voor jou zit nu in de check. Hij komt na de check hierboven te staan en hieronder post ik de brief die ik aan Lev wil geven
Gr. MickeyMouse
Hoi iedereen,
hieronder de brief die ik voor Lev heb geschreven en die ik aan jullie wil laten lezen.
Ik hoop er reacties op te ontvangen zodat ik er ook wat van kan leren door jullie.
Alvast bedankt.
--
Lieve, Lieve Lev,
Ik wil je graag iets vertellen en ik hoop dat ik uit mijn woorden kom. Ik heb het daarom ook opgeschreven in de hoop dat het mij dan lukt om te vertellen hoe geweldig jij bent en hoe lief en zorgzaam en alles, maar ik wil jou ook vertellen wat er mis is met mij en waarom ik de laatste tijd doe wat ik doe en dan bedoel ik alle kwetsende en nare dingen die ik tegen je zeg of laat merken door mijn gedrag.
Niet gelijk zeggen dat het niet erg is. Het is niet goed wat ik gedaan heb. Ik wil het je uitleggen, maar eerst wil ik vertellen hoe geweldig ik je vanaf de eerste minuut heb gevonden.
Voordat jij een stap in mijn richting had gezet, hadden we al gevoelens en we wisten het niet van elkaar. Dat werd pas duidelijk toen jij mij dat eerste berichtje stuurde en ‘officieel’ mijn stille aanbidder werd.
Het duurde even voordat we echt contact kregen, maar ik genoot van elk berichtje dat jij me stuurde, ook al snapte ik er soms niks van en zat ik met mijn handen in mijn haar. Maar toen was daar toch onze eerste ontmoeting.
We zouden elkaar eerst beter online leren kennen, maar dat liep toch anders en toen we elkaar voor het eerst ontmoetten wisten we nog niet echt veel over elkaar. Ik vond het spannend, echt superspannend, ik ben wel 20 keer wezen plassen voordat jij er was. Ik was super zenuwachtig, want nu was het ‘for real’. Er was een jongen die mij leuk vond en die me beter wilde leren kennen. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Ik weet nog goed die eerste keer dat we elkaar voor het eerst zagen. We waren allebei soort van verlegen en wisten niet wat te doen.
Toen stak jij je hand uit en zei ‘ik ben Lev’ en ik toen ook en probeerde serieus te zeggen ‘ik ben MickeyMouse’. Heel komisch en schattig was dat wel, toch?
Natuurlijk wisten we allebei wie we waren.
Ik begon te huilen en keek je snikkend aan. Jij kreeg ook tranen en we keken elkaar aan en wisten niet of we nu moesten lachen of huilen. Het waren volgens mij sws tranen van geluk bij ons allebei.
Ik vond het echt een top idee van jou om mij in jouw armen te nemen en we knuffelden minutenlang terwijl we huilden en dingen zeiden zoals ‘ik vind je lief, je bent lief en ik heb nog nooit zoiets gevoeld voor een jongen’. Het overviel me en jou ook volgens mij. We konden verder nauwelijks praten maar wilden elkaar voelen en ruiken en gewoon samen zijn en elkaar aankijken en met ons hand door elkaars haar en elkaar strelen.
Ik wilde jou echt voelen.
Het voelde vanaf het eerste moment (toen ik je alleen maar kende van de kassa in de appie) al the max met jou. Ik vond jouw vingers al vanaf het begin heel mooi en dat die vingers mij nu aanraakten, daar had ik tot dan toe alleen maar van kunnen dromen. Jij kon nog net uitbrengen en vragen of ik verkering met je wou. Het was zo mooi en fijn allemaal. Ik zal het nooit vergeten lieve Lev.
In het begin durfde je alleen bij mij thuis te komen als ik alleen thuis was en dat snap ik ook wel als je weet wat voor heksenketel het soms bij mij thuis is. Met al mijn broers en zus en dan ook nog vrienden van iedereen die in en uit lopen.
Ik vond het wel super om in het begin alleen met jou te zijn, maar het duurde natuurlijk niet lang dat er iemand thuis kwam terwijl jij bij mij was….dus vanaf toen heb ik je voorgesteld aan mijn ‘familie’. Ik had ze natuurlijk wel al over jou verteld, maar ze hadden jou nog niet gezien.
Ik weet nog goed dat je het superspannend vond om mijn broers en zus en pépé en mémé te ontmoeten, maar je deed het goed. Iedereen was gelijk weg van jou (logisch) en ze zagen dat ik niet overdreven had toen ik hen eerder over jou vertelde.
De eerste keer dat we bij elkaar sliepen bij mij thuis, nou ja, dat anderen dachten dat we voor het eerst bij elkaar sliepen, die was heel speciaal. We dachten dat iedereen alles zou horen en we durfden alleen maar stil tegen elkaar aan te liggen in bed en verder dan elkaar kussen durfden we niet. Het was echte megafijn om in jouw armen te mogen liggen, jouw haar te ruiken en jouw lichaam te voelen, naar jouw ademhaling te luisteren en je borstkas op en neer te zien gaan terwijl je sliep. Ik had de loterij gewonnen, ….. de hoofdprijs…. en dat was jij.
Toen jij vertelde dat jullie naar het buitenland zouden gaan verhuizen was dat heel moeilijk voor jou, want dat merkte ik aan alles en mijn wereld stortte toen ook soort van in.
We gingen er heel verschillend mee om: jij probeerde positief te denken en oplossingen te verzinnen over wat nog wel kon, maar ik begon vanaf toen jou af te stoten. Ik weet niet of het in het begin bewust is geweest, maar later had ik kennelijk wel er bewust voor gekozen om afstand te nemen of erger nog, jou zo te behandelen dat jij zelf wel afstand van mij zou nemen. Dat was natuurlijk heel naar van mij om te doen. Jij, die het beste met me voor had zo te ‘turnen’ dat jij degene zou zijn die het uit zou maken. Echt laf van mij…
Ik weet niet hoe ik er toe gekomen ben en ik weet ook niet of ik echt overzag wat het allemaal met jou zou doen. Ik heb er spijt van en ben er ziek van geweest en nog en ik vraag nu niet om jouw medelijden, want dat verdien ik niet.
Ik wil je laten weten dat het niet aan jou ligt, maar aan mij en ik weet niet of ik het ooit nog goed kan maken.
Ik vraag nu niet dat jij nu ineens komt met een oplossing of dat je zegt dat het weer goed is. Ik wil dat je er echt rustig over na moet kunnen denken over wat voor jou het beste voelt. Ik zal je alle tijd geven en als je er iets over wilt vragen of zeggen dan ben ik er om naar je te luisteren…..
….maar mag ik je alsjeblieft nog even vasthouden en we hoeven niks te zeggen, alleen maar te voelen. Ik heb het bij skam (Isak & Even) gezien, je weet wel die serie waar we samen ook stukjes van gezien hebben. Het heet ‘minute by minute’ en we hoeven alleen maar te denken aan de volgende minuut en als je wilt elkaar vasthouden. Wil je dat Lev?
Ik wil nu eerst ook nog iets vertellen over alle leuke dingen die we tot nu toe samen gedaan hebben.
Jij bent ècht gek, op een leuke manier dan en daarom hou ik ook zoveel van jou lieve Lev.
Het eerste weekend dat ik bij jou logeerde (toen de rest van jouw familie een weekendje weg ging) was om nooit te vergeten. Het was zo anders, ik had zoiets nog nooit mee gemaakt.
We deden dingen waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze met een jongen zou doen. Het was fantastisch, JIJ bent fantastisch en origineel.
De eerste nacht kwam jij met het idee om jouw liefde voor mij aan iedereen te laten zien. Ok, het was dan wel nacht en er was bijna niemand op straat, maar jij durfde het toch maar te doen en je trok mij mee.
Het was zo leuk en spontaan en raar tegelijk.
Ik vond je al leuk, maar toen helemaal.
Mij ‘officieel’ voorstellen aan de wereld als jouw vriendje door ’s nachts rond fietsten, ik bij jou op de stang en we riepen net als Leonardo di Caprio ‘I’m king of the world’, terwijl ik zo half over jouw stuur hing, zoals Leonardo in Titanic op die boot hing…
We hebben op de meest gekke plekjes selfies gemaakt van ons, kussend. Hartjes op de stoep getekend met stoepkkrijt en onze initialen erbij: bij de ingang van de appie, midden op de markt en zelfs voor het stadhuis, waar wij ‘officieel’ ons ‘ja woord’ gaven aan elkaar.
Die paar (dronken) mensen die we tegen kwamen zullen wel gedacht hebben. Sommigen klapten voor ons….we zaten echt op een wolk en we hadden soms tranen van geluk.
Dat weekend zongen we samen liedjes, terwijl jij op de piano of gitaar speelde…. jij had Lewis in mijn naam veranderd (en nog wat andere tekstdingetjes) in het liedje
Song for Lewis van Meeskerem Mees
https://www.youtube.com/watch?v=8_VN52vz8NU
Het liedje is echt ons liedje geworden dat weekend en heeft een hele speciale betekenis gekregen voor ons, net als
What are you fighting for? van Tindersticks
https://www.youtube.com/watch?v=I-vRy-kq6e8
Jij bent zo bijzonder, zo lief en talentvol, gevoelig en je weet gevoelige snaren te raken….
Ik ben zo blij met jou lieve Lev. Ik kan het niet geloven dat jij echt bent, er echt bent, voor mij bent
Ik ben een gelukkeling, zou Julian Ras die de hoofdrol in ‘Alleen op de wereld’ speelt hebben gezegd, tenminste zo herinner ik mij dat, maar ik kan er geen fragment van vinden…maar wel deze trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=SFfnUCNVQHA
Ik keek sinds m’n 8e ofzo elk jaar rond kerst met mama samen naar die serie die dan op de NPO werd uitgezonden. Dat kan nu niet meer helaas…
Ik was verliefd op Julian Ras en wist toen eigenlijk al dat ik jongens leuk vond en als je dan ook nog ziet dat op 00:58 in de trailer, Julian heel hard ‘Appieeeeee’ roept dan kan het toch eigenlijk geen toeval zijn dat ik jou tegen ben gekomen bij de ‘Appieeeeee’…
Lieve Lev, jij en ik waren voorbestemd…..
Ik voel(de) me soms als Remi en maak(te) van alles mee, kwam de mooiste mensen tegen en ook al leek alles tegen te zitten, dan kwam het toch weer op z’n pootjes terecht….zoals ook nu, met jou, lieve Lev. Tenminste ik hoop dat alles weer goed komt.
Andere mooie herinneringen aan dat eerste weekend bij jou thuis zijn:
samen nog slaperig wakker worden met onze haren nog door elkaar, jij wilde ontbijt op bed maken (om 15.00 uur….) maar je was de broodjes in de oven vergeten omdat we de tijd uit het oog verloren toen we elkaar allemaal kusjes gaven en elkaar streelden.
We moesten dus iets anders verzinnen en gingen, zoals we uit bed waren gekomen (dus bloot) de keuken in en jij zei we moeten dit ook filmen, maar bedachten dat we dan wel iets aan moesten trekken omdat we het anders niet konden laten zien, dus jij haalde onze t-shirts van boven en we trokken elkaars t-shirt aan. We zouden samen wentelteefjes maken, maar we hadden nog maar 3 boterhammen, 1 ei en 1 glas melk in huis….. en toen liet jij dat ei ook nog op de grond vallen….. we konden alleen maar lachen, ik vond het geweldig met jou en zelfs de wentelteefjes waren het de lekkerste ooit.
We hebben later in de vlog die jij (vooral) hebt gemaakt wel wat stukjes film eruit moeten halen omdat alleen mijn t-shirt bij jou niet alles bedekte…. het was een geweldig weekend met jou…..
’s nachts samen staan plassen op een steigertje in de jachthaven en toen kwam de politie en konden we geen kant op. De politie vroeg wat wij om half vijf ’s nachts nog buiten deden terwijl we allebei doorweekt waren door de regen en ze wilden mijn ouders bellen, maar dat kon natuurlijk niet. Toen hebben ze pépé wakker gebeld om te horen of die wel wist dat ik bij jou (Lev) was midden in de nacht op straat en pépé zei (gelukkig) dat er niks aan de hand was en dat hij wist dat ik bij Lev zou zijn dit weekend, maar later wilde ie natuurlijk wel het hele verhaal van ons horen,
Jouw moeder wist op dat moment nog van niks, nou ja, ik was wel al bij jou thuis geweest en jij had me voorgesteld als nieuwe vakkenvuller op jouw werk (wat een slecht verhaal haha) en ze had, vlak voordat zij een weekendje weg gingen zonder jou nog gevraagd: ‘wat zijn je plannen voor het weekend’ en jij had gezegd, idk, misschien ff naar Mickey en verder idk. Ik kon jou toen niet aankijken, omdat ik wist dat je gevraagd had of ik een heel weekend bij jou zou willen logeren en ik al mijn tandenborstel en een schone onderbroek bij me had. Dat was alvast weer een geheimpje van ons samen. Geheimpjes zoals er nog veel volgden. Jij bent niet alleen heel lief maar ook ondeugend en ik word blij van jou. Jij hebt echt crazy ideeën.
Toen je mij voor het eerst op jouw kamer kuste, zat ik op jouw schoot en we keken elkaar aan. Jij vroeg of je mijn t-shirt uit mocht trekken en of ik dat bij jou wilde doen en toen omarmden we elkaar en kusten voor minutenlang terwijl we regelmatig in elkaars ogen keken. Ik was in de hemel….
Verder hoe wij dat weekend overal hartjes met onze namen tekenden met een krijtje op straat, omdat we wisten dat het dan wel weer weg zou regenen, want we durfden niet echt onze naam 'blijvend’ neer te zetten behalve dan op dat ene plekje wat alleen jij en ik weten. Ik had jou verteld dat mama ook zoiets had gedaan toen zij mijn leeftijd had en dat die namen er nu nog steeds stonden.
Wat lief en een goed idee van jou om alles wat we dat weekend hebben gedaan te filmen en fotograferen en dat we er samen die zondagmiddag een soort vlog van hebben gemaakt, eentje voor onszelf en eentje om ook aan anderen te laten zien. Niet dat onze versie zo schokkend was, maar wij samen onder de douche of bloot in elkaars armen is niet iets wat we aan iedereen konden en wilden laten zien.
Het is echt heel fijn dat jij dat bedacht had en een hele mooie herinnering, ook al zal alles voor altijd in mijn geheugen blijven lieve Lev. Jij bent officieel mijn eerste vriendje, mijn eerste verkering.
Ik vind de filmpjes waarin we aan elkaar vertellen wat we leuk aan elkaar vinden zo schattig en waarin we elkaar onze favo liedjes vertellen en wat we deden toen we elkaar nog niet echt hadden ontmoet, maar over elkaar fantaseerden.
Ook superlief vond ik het toen jij voorstelde om goedkeuring aan mijn papa en mama te vragen voor onze verkering en dat wilde doen op de begraafplaats. Je bent zo lief, zo leuk, alles waar ik van kan dromen in een vriendje en meer, veel meer dan dat en ik wil niet dat het over is en daarom wil ik sorry zeggen voor alles waar ik je mee gekwetst heb.
Ik was bang jou kwijt te raken, zoals ik al meer mensen waar ik van houd kwijt bent geraakt. Daarom duwde ik je weg, niet omdat ik niet van je houdt, maar juist omdat ik bang was om teveel van je te houden en je dan ook kwijt te raken.
Ik lag wakker van de dingen die ik deed. Ik zag soms dat het jou raakte, maar het heeft je vast nog meer geraakt dan ik me voor kan stellen.
Lieve Lev, lieve jongen, ik weet niet of ik het nog goed kan maken, maar ik wil wel duizend keer sorry zeggen voor alle nare dingen die ik gezegd en gedaan hebt. Ik kon het je niet eerder vertellen. Het was te moeilijk en het deed pijn om jou te zien huilen en toch bleef ik die nare dingen zeggen en doen.
Hoe moet het nu verder lieve Lev… kunnen we nog verder, kun en wil jij nog verder en wat als jij over een tijdje gaat verhuizen. Kunnen we ooit nog bij elkaar zijn of is het beter om te accepteren dat het niet kan en dat we ieder onze eigen weg gaan.
Houden van is ook elkaar los laten als dat de enige oplossing is….
Lieve Lev ik heb nog nooit eerder bij een jongen deze gevoelens gehad, zoals ik ze voor jou heb en dan bedoel ik toen ik nog geen kwetsende dingen tegen je zei en deed.
Ik heb zoveel tranen gelaten over jou, omdat ik zo blij met jou ben en ik heb me geknepen om te weten dat het geen droom was, maar dat jij echt zo lief voor mij bent.
Later kwamen de tranen erbij om alles wat ik verkeerd deed. Ik dacht dat je beter af zou zijn zonder mij en probeerde te forceren dat jij ook zo ging denken, maar jij bleef altijd hoop houden, zo probeerde je mij te laten merken en dat is wat je nu nog steeds doet eigenlijk.
Misschien dat je zegt dat excuses niet nodig zijn, omdat jij zo’n groot hart hebt en mij weer toe laat, maar dat zou niet eerlijk zijn om mij er zo makkelijk mee weg te laten komen.
Ik wil sorry zeggen voor alles wat ik niet goed heb gedaan, voor alles waar ik je mee gekwetst heb.
Liefs,
Mickey
Ik hou van jou, lieve Lev, wat er ook gebeurt. Jij zit in mij, voor altijd
--
Dat is dus de brief die ik wil geven of eigenlijk wil ik dit verhaal vertellen aan Lev en dan maar afwachten wat hij zegt/doet.
Hij verdient iig uitleg en ik hoop dat ik het zo goed doe.
Iedereen mag reageren natuurlijk en alles mag. Het mag ook kritisch zijn, maar dan liefst wel een beetje opbouwend en gemotiveerd, zodat ik er ook iets van kan leren.
Oh ja, soms post ik een reactie gericht aan één iemand en reacties van mij kunnen natuurlijk wel persoonlijke boodschappen bevatten voor iemand, maar dan is die reactie soms uitgebreider dan dat en dan ik eerst van plan was, dus dan mag iedereen natuurlijk op zo’n post reageren.
Gr. MickeyMouse
hoi iedereen,
ik heb de brief die ik voor Lev geschreven heb net gepost, maar ook die moet eerst gecheckt worden, dus nog even geduld en dan komt ie hierboven te staan
Gr. MickeyMouse
@MickeyMouse .
Dankjewel voor de uitgebreide reactie en toelichting.Ik begrijp het
Hoi iedereen,
ik zie net dat mijn reacties na 6 uur gecheckt zijn en die vind je hierboven ergens, t.w. een reactie aan @tim16 en de brief die ik voor Lev geschreven heb.
Dus, ff een paar reacties naar boven scrollen en ik ben benieuwd naar jullie tips op die reacties.
@Jesse_6567 ,
graag gedaan en fijn dat het duidelijk is en natuurlijk bedankt ik jou voor jouw reactie
Gr. MickeyMouse
Hoii @MickeyMouse,
ik heb de brief zojuist doorgelezen, en heb geen verbeterpunten.
Je geeft hem de ruimte, en je kan direct lezen dat het uit je hart komt..
Ik zou hem aan Lev geven!
groetjes.
Mij_Niet_Gezien
Echt een goede brief hoor. Zoals ik al zei, ik kan me niet voorstellen dat het niet goed komt.
En wees niet te hard/kritisch naar jezelf. We doen allemaal wel eens domme dingen (zelfs ik
). Wat belangrijk is,is dat jij kunt inzien dat je iets fout hebt gedaan. En ik weet uit ervaring dat lang niet iedereen dat kan.
Eigenlijk is de laatste zin van je brief het allerbelangrijkst vind ik. Met echt sorry zeggen hebben heel veel mensen moeite, maar jij gelukkig niet. Dat zegt heel veel over jou.
Ik duim voor jullie.
Groetjes,
Tim
Hoi @Mij_niet_gezien ,
ik heb de brief zojuist doorgelezen, en heb geen verbeterpunten.
ik twijfel(de) zelf misschien eigenlijk nog over de verhouding leuke dingen / mijn domme en nare dingen of ik niet teveel leuke dingen heb genoemd in verhouding, maar idk, dus ik denk ik vraag het nog even
Je geeft hem de ruimte, en je kan direct lezen dat het uit je hart komt..
dankjewel, zo heb ik de brief wel geschreven, eerst in een soort klad en helemaal in één keer en dat heb ik dan weer ‘herschreven’ en er een soort van logische volgorde aan gegeven, want het concept is soms van de hak op de tak, omdat er tijdens het schrijven van alles door mijn hoofd gaat
Ik zou hem aan Lev geven!
ok, ik denk dat dat morgen wordt, fingers crossed op de uitkomst
Gr. MickeyMouse
Hoi @tim16 ,
Echt een goede brief hoor. Zoals ik al zei, ik kan me niet voorstellen dat het niet goed komt.
dankjewel en ik hoop dat je gelijk hebt
En wees niet te hard/kritisch naar jezelf. We doen allemaal wel eens domme dingen (zelfs ik).
ja, maar ik vind het stom dat ik Lev pijn doe, dat wil ik helemaal niet, maar het komt omdat ik zo bang ben om weer iemand waar ik van hou kwijt te raken...dat kan ik echt niet aan...maar dan doe ik dit, wat eigenlijk nog erger is voor Lev...maar ik snap wel wat je zegt
Wat belangrijk is,is dat jij kunt inzien dat je iets fout hebt gedaan. En ik weet uit ervaring dat lang niet iedereen dat kan.
ok, ja, thnx
Eigenlijk is de laatste zin van je brief het allerbelangrijkst vind ik. Met echt sorry zeggen hebben heel veel mensen moeite, maar jij gelukkig niet. Dat zegt heel veel over jou.
Dankjewel. Lev is het belangrijkste nu en voor hem wil ik alles doen om hem weer gelukkig te maken, wat de gevolgen voor mij ook zijn. Ik hou van hem 
dankjewel
Oh, nog ff een vraagje:
wat vind jij van de verhouding leuke / stomme dingen in mijn brief. Is het niet teveel leuke dingen dat het lijkt of de niet leuke dingen minder belangrijk zijn? Maar ik wilde juist leuke dingen noemen om te vertellen hoe gek ik op hem ben en dan, ja, ik weet het niet. Het moet niet lijken of het niet erg is wat ik gedaan heb, dus hoe ik tegen hem gedaan heb.
Ik denk trouwens dat ik de brief voor Lev met de hand voor hem ga schrijven of is dat stom…. het zal wel veel werk zijn, omdat ie zo lang is, maar ik vind dat ie een persoonlijke brief verdient en dan kan ik er ook nog wat bij tekenen of is dat juist weer ‘er over’ als ik er iets bij ga tekenen. Ik kan eigenlijk ook niet echt goed tekenen en allemaal hartjes is ook zo kleuterachtig…
Wel met de hand schrijven en verder niet teveel erbij of misschien een paar leuke foto's van ons samen of lijkt het dan op ‘omkoping’ om hem weer voor mij te winnen.
Ik dacht dat ik eruit was met die brief en nu ga ik weer twijfelen over dingen.
Ik hoorde via via dat Lev zich voorzijn werk ziekgemeld had… moet ik hem vragen wat er is of beter niet nu en alleen vragen wanneer ik met die brief langs mag komen.
Misschien komt dat afmelden wel door mij of hij is gewoon ziek
Nou ja, ik ga zelf ook nog wel nadenken, maar tips zijn altijd welkom.
Gr. MickeyMouse
Hoi @tim16 ,
het gaat niet goed vandaag….. met de checks bedoel ik dan
Ik heb hier net iets voor jou gepost en van de 6 dingen die ik vandaag gepost heb zitten er nu nog 4 in de check, dus afwachten maar tot ie hierboven geplaatst wordt
Ik denk dat ik maar in bed kruip en het forum ff met rust laat…
Gr. MickeyMouse
@MickeyMouse
wat vind jij van de verhouding leuke / stomme dingen in mijn brief. Is het niet teveel leuke dingen dat het lijkt of de niet leuke dingen minder belangrijk zijn? Maar ik wilde juist leuke dingen noemen om te vertellen hoe gek ik op hem ben en dan, ja, ik weet het niet. Het moet niet lijken of het niet erg is wat ik gedaan heb, dus hoe ik tegen hem gedaan heb.
Ik vind de verhouding wel goed. De nadruk ligt wel op dat je sorry wilt zeggen, dat is het belangrijkst.
Ik denk trouwens dat ik de brief voor Lev met de hand voor hem ga schrijven of is dat stom
Dat is zeker niet stom. Idd wel veel werk.
Wel met de hand schrijven en verder niet teveel erbij of misschien een paar leuke foto's van ons samen of lijkt het dan op ‘omkoping’ om hem weer voor mij te winnen.
Dat is op zich wel lief maar ik zou het zelf niet doen. Het gaat erom dat je sorry wilt zeggen en wilt uitleggen waarom je dingen hebt gedaan. Foto’s en zo kunnen dan afleiden daarvan.
Ik hoorde via via dat Lev zich voorzijn werk ziekgemeld had… moet ik hem vragen wat er is of beter niet nu en alleen vragen wanneer ik met die brief langs mag komen.
Misschien komt dat afmelden wel door mij of hij is gewoon ziek
Tuurlijk kun je hem gewoon beterschap wensen. En dan kun je idd meteen vragen wanneer je een keer langs kunt komen.
Hij zal wel gewoon ziek zijn. Ik zou er niet teveel achter zoeken. Ga sws niet teveel ‘overthinken’. Ok, je hebt je lullig gedragen maar maak het ook niet groter dan het is. Volgens mij geeft Lev heel veel om jou. Als hij echt heel boos op je zou zijn had je dat al wel gemerkt denk ik.
Hoi @tim16 ,
Ik vind de verhouding wel goed. De nadruk ligt wel op dat je sorry wilt zeggen, dat is het belangrijkst.
ok, cool
Ik denk trouwens dat ik de brief voor Lev met de hand voor hem ga schrijven of is dat stom
Dat is zeker niet stom. Idd wel veel werk.
ja das zeker veel werk en omdat ik dan steeds aan hem denk duurt het ook nog langer.
Ik heb al een lamme arm/hand, maar dat heb ik wel eens eerder gehad toen ik bij Lev was en dat was niet van het schrijven
Dat is op zich wel lief maar ik zou het zelf niet doen. Het gaat erom dat je sorry wilt zeggen en wilt uitleggen waarom je dingen hebt gedaan. Foto’s en zo kunnen dan afleiden daarvan.
ok ja, beter. Ik kan Lev later altijd nog iets leuks geven, als ie nog wil
Tuurlijk kun je hem gewoon beterschap wensen. En dan kun je idd meteen vragen wanneer je een keer langs kunt komen.
oh ja, zo tegelijk vragen hoe het met hem gaat en afspreken. Misschien moet ik hem ook vragen waar ie wil afspreken, want anders moet ik naar zijn huis en als iedereen thuis is, tsja, idk of ik dat durf en of het slim is, maar ja, ik doe wel wat Lev wil. Weet je, Lev heeft thuis nog niet alles verteld over ons, dus volgens mij weten ze niet dat we iets met elkaar hebben of iig hadden, meer dan gewoon vrienden, dus ja. Dat maakt het wel iets lastiger, denk ik.
Hij zal wel gewoon ziek zijn. Ik zou er niet teveel achter zoeken. Ga sws niet teveel ‘overthinken’.
ok, ga wel proberen
Ok, je hebt je lullig gedragen maar maak het ook niet groter dan het is.
I know, trying my best
Volgens mij geeft Lev heel veel om jou.
jup, denk 't, hoop 't, we waren iig gek op elkaar, we hadden het zo leuk samen, echt, ik voelde me zo fijn bij hem en wil 'm niet kwijt, maar ja
Als hij echt heel boos op je zou zijn had je dat al wel gemerkt denk ik.
ik heb Lev nog niet boos gezien, daar is ie veel te lief voor, maar idk wat er allemaal in dat mooie koppie van hem om gaat nu
Ik denk dat het eerder zaterdag als vrijdag wordt om af te spreken. Wish me luck
Gr. MickeyMouse
@MickeyMouse
Hoi iedereen,
ik was nog eens aan het nadenken waarom ik Lev van me weg duwde, want om het niet meer te doen wil ik wel begrijpen waarom ik het wel gedaan heb. Misschien dat ik het dan ook beter uit kan leggen.
Ik dacht eigenlijk dat het alleen was omdat iedereen waar ik van hou bijna allemaal dood zijn gegaan, zoals mijn opa's en oma's en papa en mama en ondertussen ook 3 jongens, die mijn vrienden op school waren en waar ik woonde.
Als je die gedachte doortrekt zou niemand zijn leven veilig zijn als ik van hem (of haar) zou houden en dat zou bizar zijn natuurlijk en hopelijk ook niet waar.
Ik ben zo verder gaan denken en ik ben natuurlijk iets van 15 keer verhuisd en heb in 8 verschillende landen gewoond, dus was het sws moeilijk om langdurige vriendschappen op te bouwen.
Er waren 3 jongens waar ik dat wel mee heb gehad, gewoon als vrienden, want ik was toen nog jonger toen we elkaar leerden kennen en helemaal niet bezig met verkering en dat soort dingen.
Die 3 jongens hadden een beetje hetzelfde leven als ik en mijn papa en mama, dus die kwamen we regelmatig weer in een ander land ook weer tegen, soms omdat hun ouders met de mijne samenwerkten. Van die 3 jongens zijn er ondertussen ook al 2 overleden. Eentje is vorig jaar verdronken toen hij 13 was en pas geleden eentje door ziekte op zijn 15e. Bizar.
Ik denk zelf dat ik dus soort van liever geen echt goeie vrienden wil hebben, omdat ik ergens het gevoel heb dat het mis gaat. Ik bedoel dat ik dat onbewust denk en ze daardoor niet heel dichtbij wil laten komen, wat natuurlijk raar is want natuurlijk wil ik wel goeie vrienden hebben. Ik snap het niet precies en ik weet ook niet hoe ik het kan voorkomen. Nu heb ik het bij Lev pas kunnen stoppen toen ik al nare dingen gedaan had en dat wil ik niet meer.
Ik zit er steeds over te denken, maar ik kom er maar niet uit.
Zou het dan zijn omdat het tot nu toe steeds zo was, dat we weer verhuisden voordat een vriendschap echt hecht was en ik nooit zo ver met andere jongens ben gekomen zoals ik met Lev wel ben gekomen.
In ben nu natuurlijk ook in de puberteit en mijn gevoelens zijn ook anders voor jongens en omdat ik wat ouder ben wil ik ook wel een vriendje en dat was niet toen ik jonger was.
Ik denk dat ik even iets anders moet gaan doen, want ik kom niet verder met denken.
Ik ga maar even naar de Verraders kijken, dan moet ik me wel op iets anders concentreren.
Ik ga dit gewoon posten en wie weet heeft iemand een idee wat mij kan helpen en misschien kom ik ook nog ergens op.
Nou scroll ik net nog ff snel naar boven en ik ben niet blij met hoe ik alles geschreven heb. Allemaal zinnen die met ‘Ik ga’, en ‘ik dit’ en ‘ik dat’ beginnen, zucht, maar ik heb geen zin en ook geen puf om het aan te passen, dus hopelijk stoort het jullie niet echt.
Mmm, morgenmiddag regenachtig, dus ik moet ff bedenken waar Lev en ik elkaar kunnen zien als we niet buiten kunnen afspreken… misschien cafetaria van het ziekenhuis of de sporthal ofzo, want dat is niet zo ver weg. Ik hoop dat het goed gaat. Wat een gedoe allemaal.
Later
Gr. MickeyMouse
@MickeyMouse
Hoi,
meer van hetzelfde, ik post wat en alles lijkt in de check te verdwijnen, dus deze ook weer….
Morgen rond de middag hoop ik dat ie toch hierboven verschijnt
.
Het is nu echt tijd om iets anders te gaan doen...dan maar naar de Verraders kijken op RTL
Gr. MickeyMouse
@MickeyMouse
voor mijn leven. Geen handige opmerking natuurlijk, maar ja, ik dacht hem terug te kunnen pakken, omdat hij mij zo kwetste met zijn opmerkingen. Het was eruit voordat ik het in de gaten had.
