Hey!

Ik ben een meisje van 15 en ben er sinds vorig jaar achter gekomen dat ik de jongen uit mijn oude klas toch leuk vond. Nu ik dit schrijf denk ik bij mijzelf, waarom wil je dit delen  er spelen ergere dingen in de wereld af dan een jongen. Maar toch moest ik het even kwijt.

Ik ontmoette hem in de eerste .  Hij was vrij populair en alle meiden hadden een crush op hem. Voordat ik hem beter leerde kennen begreep ik dat niet. Ik vond hem vooral veelte arrogant (oh en even voor de duidelijkheid dat is hij nog steeds), maar mijn ergernis begon in de tweede klas te veranderen. Voordat ik het daar over ga hebben wil ik jullie eerst het verhaal vertellen. Als ik nu naar de eerste terug kijk zie ik in dat hij mij heel veel kon boeien. Hij stuurde mij voor het eerst een berichtje en ik stuurde heel akward iets terug. Als een van mijn beste vrienden terug kijkt op die tijd verteld ze altijd dat ze wel door had dat ik een crush op hem had, want ik kon niet stoppen over hem te praten. Alle kleine details werden verteld. We hadden tijdens toneel een klein momentje toen we ons samen gingen verstoppen. Ik stond tegen de lange kant aan en hij het smalle stukje. Hij vroeg of hij bij mij kon staan, zodat ze ons niet zouden vinden. Ik zei 'Ja tuurlijk' . Hij ging achter mij staan en plotseling voelde ik mijn hele lichaam tintelen. De eerste keer dat ik vlinders in mijn buik had denk ik. Hierna was het zomervakantie en heb ik nog vaak aan hem gedacht, maar als mensen vroegen of ik hem leuk vond ontkende ik het gelijk. De tweede begon en  ook al hoefde hij niet meer naast mij te zitten bleef hij dat wel doen. Ik vertelde hem dat ik naar oxford wilde voor een jaar en hij luisterde. We begonnen elkaar steeds beter te leren kennen, totdat corona uitbrak. We moesten in quarantaine en heb hem dat hele jaar bijna niet gesproken meer. In de derde begonnen mijn gevoelens voor hem op te komen. Hij vroeg aan mij of we vrienden waren en ik zei natuurlijk ja. Hij pakte mijn jas en gaf mij het gevoel dat ik er mocht zijn. Ik herrinner mij een les nog goed we hadden economie en hij vroeg aan mij welke jongen ik leuker vond. Ik vertelde hem dat ik niet echt op uiterlijk viel en meer op persoonlijkheid.  Hierna ging hij uit mijn klas en spraken we elkaar nauwelijks. Hij bleef nog wel beleef hallo zeggen, maar daar bleef het ook bij. Ik had op dit punt nog niet aan mijn vrienden verteld dat ik verliefd was  op die ene jongen, maar toen liep ik samen met een vriendin van mij zijn klas in. Zijn vrienden maakte grapjes over hem en mij, maar ik werd onzeker en durfde er niks over te zeggen. We groeten elkaar dat jaar nog steeds, maar dat jaar de na veranderde alles. De vierde was voor mij een jaar vol mijn eerste se's en ook het eerste jaar dat ik het niet met mijn oude klas begon. Ik miste hem, maar had al snel doordat dit nooit realiteit zou worden. Ik gaf dit jaar de hoop op en wil dus graag van hem afkomen. Mijn vrienden zijn ook niet de grootste help, vanwege dat ze hem nog steeds ophalen en vertellen over hoe leuk wij zouden zijn geweest. Ik antwoord daarop met 'Ik weet geen eens of hij mij leuk heeft gevonden'. Dat is ook de waarheid, hij heeft mij nooit verteld dat hij mij leuk vond. Ook kon hij bijna elk meisje krijgen en waarom zou hij mij kiezen? Zoals ik al zei denk ik dat wij niet meant to be waren en wil ik graag over hem heen komen. Heeft iemand misschien tips hiervoor, vanwege dat alles wat op internet staat niet echt helpt. Ik wil trouwens ook niks slechts van hem denken, vanwege dat ik echt hoop dat hij een mooie toekomst te gemoed mag komen. Als je tips hebt of dit gelezen hebt wil ik je bedanken, vanwege dat dit veel voor mij betekent. 

Ik denk trouwens dat ik aangetrokken tot hem was, vanwege dat ik mij een soort in hem kon herkennen en ook dat hij mij een gevoel gaf die na een moelijke situatie in mijn leven van mij was weggenomen. 

groetjes,

x