Heyhoi, Ranger13 hier.

Ik ben misschien een beetje lomp geweest in een kwaaie bui naar een van mijn vrienden. Hij vond het niet fijn dat ik hem af en toe een knuffel gaf en op zn schouder ging liggen enz, maar durfde dat niet te zeggen in de eerste instantie. Ik merkte wel dat er iets was die dag, want hij was een beetje afstandig. Eerst vond hij het niet zo erg of zei hij in ieder geval niet dat hij het niet leuk vond, maar ik kwam er via een vriendin achter die ook met hem veel contact heeft dat hij het niet fijn vond. Ik confronteerde hem hiermee. Hij vertelde dat hij bang was dat ik dacht dat hij boos was en toen zei ik dat ik juist dacht dat hij boos was omdat hij niks zei. Toen begon hij te praten over dat hij ook niet zo close is met zn andere vrienden en dat het bij mij nog lastiger is omdat ik hem leuk vind enz, dus toen zei ik: misschien kunnen we dan beter helemaal ff afstand houden, want je zeurt al heel lang dat ik over je heen moet komen. toen zei hij: Dat werkt niet, want jij wil geen afstand en dat kun jij niet.

Toen werd ik kwaad en zei: pardon, ik kan dat prima en ik neem die afstand niet voor jou, maar voor mezelf, omdat ik het zat ben dat je je gedraagt als een zingende Elsa die de hele tijd laat het los roept over het feit dat ik jou leuk vind. dus ik neem mijn afstand nu. 

Heb ik dit te lomp aangepakt? Ik denk zelf dat die Elsa opmerking een beetje lomp was, maar de afstand is denk ik wel ff nodig om over hem heen te komen.  

Dus moet ik mijn excuses aanbieden en die afstand niet nemen, maar met mn gevoelens opgescheept blijven zitten? moet ik excuses aanbieden en toch afstand nemen? of moet ik het allemaal maar gewoon ff laten?

Gr. Ranger13