Hallo ik ben een jongen van 15 en heb sinds vorig jaar een meisje leren kennen die nu 17 komt.
Ik was vanaf het eerste ogenblik verliefd op haar. Ik heb op een of andere manier beginnen chatten met haar en heb haar vrijwel meteen verteld wat ik voor haar voelde. Ik deed dat omdat ik aanvoelde dat we eigenlijk wel echt goed bevriend zouden kunnen worden ik wel al het gevoel had dat ze niet hetzelfde voelde. We werden met de dag closer omdat we op de zelfde school zitten. Na ongeveer 6 maanden hadden we dan ook meer fysiek contact (bv. Elkaar aanraken bij de dij, elke dag toch wel knuffelen, etc.)
We chatte regelmatig met elkaar en wisten op een gegeven moment heel veel van elkaar, zo kwam ik ook te weten dat zij hoogstwaarschijnlijk schizofrenie heeft en ze het mentaal heel moeilijk had (Ik heb het ook mentaal niet al te best sinds dat mijn gezien situatie ook niet de beste ooit is) en dat ze eigenlijk nog over haar oude crush aan het komen is. Haar verhaal in het kort: ouders krijgen haar aan jonge leeftijd. Ze is innocent tot aan haar verdomde 14 jaar (niet wetende van seks) kriggt fake vrienden waar ze te attached aan was, krijgt abusive boyfriend aan 15j waarmee ze het uitmaakt. Terwijl ze al die tijd eigenlijk al verliefd was op een jongen die destijds nog op haar school zat tot dat hij weg gaat zonder haar iets te laten weten. Zij is gebroken en dat allemaal wanneer haar vader haar mentaal afbreekt en haar opsluit in het huis.
Ze begint dan uiteindelijk meer aanhankelijk te doen tegenover mij. Ik vraag haar 2 keer of ze gevoelens heeft voor mij, de ene keer zegt ze vaag: ik heb momenten wanneer ik stapelverliefd ben op je en momenten wanneer ik je haat. 2de keer volledig eerlijk gezegd dat ze niet op me valt.
We hebben echter wel nog chats dat een Goeie 4 uur door gaan en het eigenlijk echt doen lijken alsof we een stel zijn. En opeens klikt ze. Midden in ons gesprek stopt ze en zegt dat ze te ver is gegaan. En zegt ze dat ze me al die tijd eigenlijk me wou die gevoelens geven. Dat ze me al die tijd gewoon wou dat ik verliefd bleef en meer wou. Ik breek. In de chat uit ik mijn pijn tegenover haar. Want wat zei beschreef dat ze gedaan had komt overeen met wat mijn moeder des tijds gedaan heeft. Ik zie haar nu ook niet meer. Ze probeert me te troosten en dat lukt haar uiteindelijk. Ze weet hoe ze dat moet doen sinds ze me al zo goed kent. Ze troost me ook door te zeggen dat de chats hetzelfde gaan blijven maar dat ze gewoon het 'im acting like your girlfriend' gedeelte niet meer wilt doen. Ik zeg haar dat ze me te veel gebroken heeft om nog te chatten als vroeger. Echter de week dat volgt lijk alsof er niets echt gebeurd is naast de eerste 2 dagen. Nu, vorige week veranderd alles. Ik vertrok net op vakantie en had haar gezegd dat ik foto's van mijn reis zou sturen, maar dat ze niet echt verplicht was om elke dag te komen kijken in de chat (ze kwam elke dag omdat ik anders me enorm druk maak om haar) de eerste 2 dagen stuur ik foto's en reageert ze kort met een 'thanx' op m'n bericht waarin ik haar een prettige dag wens. Ze negeerde alles wat ik daarvoor gestuurd had. Ik denk er weinig van en stuur meer foto's. Ze kijkt 4 dagen niet eens in de chat. Ze weet dat ik na 2 dagen bang word dat er iets gebeurd is met haar (nogmaals ze is mentaal niet op een Goeie plek en ze kan van het ene moment op het andere extreem depressief worden) na de 4de dag vertel ik haar dat ik verder wil gaan met mijn leven omdat ik zelf bang word van alleen in een kamer te zijn. Doordat m'n gedachtegang ook zo maar kan veranderen. En vertel haar dat ik ga stoppen met foto's sturen omdat in het gevoel heb dat ze niets betekenen voor haar. Haar reactie? 'how depressing' op dezelfde dag. Ik stuur 2 dagen niets. En dan besluit ik eindelijk de vraag te stellen. Waarom. Waarom heeft ze me überhaupt 'gemanipuleerd' de laatste maand hebben we elke dag gechat. Waarom al die moeite. Ik hat het echter voorwoord met 'waarom? waarom dit alles?' dat had ik ondertussen ook al 3 dagen geleden gestuurd. Ze heeft al 5 dagen niet meer in de chat gekomen. Ze negeert de berichten gewoon. Nu probeer ik me gewoon over haar heen te zetten.
Echt verliefd ben ik niet meer. Zelfal kon ik in een relatie met haar zou ik het niet doen. Maar ik geef teveel om haar. Dit alles doet me zo veel pijn. Ik wil mij erover zetten maar ik weet niet hoe. Ik heb het gevoel dat als ik me niet bezig hou met iets dat ik me ook gewoonweg van kant zou kunnen maken. Ik vertrouw mezelf niet.
Hoe raak ik hierover? Hoe kan ik verder gaan met mijn leven. Wetende dat ik haar na de vakantie terug elke dag zie. Ik kan haar niet ontwijken sinds ze in mijn algemene vriendengroep zit.
Alvast bedankt.
Deleeuw
Bladzijde 1 / 1
Hey DeLeeuw
Je onderhield een ingewikkelde band met een meisje, had gevoelens voor haar, ontving gemengde gevoelens via haar berichtjes, waarna jullie zich tenslotte stil houden tegenover elkaar. Na de vakantie zal je haar weer regelmatig zien.
Dat je vertelde dat dit meisje psychologische problemen had, zou deels kunnen verklaren waarom haar stemming zo wisselde. Zelf heb je het ook niet gemakkelijk. Een band opbouwen met iemand, zeker als die persoon het niet gemakkelijk heeft, vergt vaak begrip en inlevingsvermogen. Je lijkt me een bedacht- en zorgzaam iemand, maar ook bij iemand met de beste intenties, kan het gebeuren dat een situatie niet afloopt zoals gepland.
Jullie zijn in stilte minder gaan chatten. Denk je dat jullie, om de recente gebeurtenissen uit te klaren, zouden kunnen afspreken? Via chat kunnen er allerlei misverstanden ontstaan, die vermeden zouden worden in een real-life conversatie.
Zowel dit meisje als jij hebben het niet gemakkelijk. Hebben jullie hulp? Aangezien je vertelde dat je het als mogelijk ziet dat je je eigen leven zou beëindigen, lijkt het me aangewezen om dit met iemand te delen. Zou je naar een vriend(in), familielid, huisarts of mentor durven toestappen? Voor een anoniem gesprek kan je terecht bij de crisislijn.
Groetjes
Kenshin
Je onderhield een ingewikkelde band met een meisje, had gevoelens voor haar, ontving gemengde gevoelens via haar berichtjes, waarna jullie zich tenslotte stil houden tegenover elkaar. Na de vakantie zal je haar weer regelmatig zien.
Dat je vertelde dat dit meisje psychologische problemen had, zou deels kunnen verklaren waarom haar stemming zo wisselde. Zelf heb je het ook niet gemakkelijk. Een band opbouwen met iemand, zeker als die persoon het niet gemakkelijk heeft, vergt vaak begrip en inlevingsvermogen. Je lijkt me een bedacht- en zorgzaam iemand, maar ook bij iemand met de beste intenties, kan het gebeuren dat een situatie niet afloopt zoals gepland.
Jullie zijn in stilte minder gaan chatten. Denk je dat jullie, om de recente gebeurtenissen uit te klaren, zouden kunnen afspreken? Via chat kunnen er allerlei misverstanden ontstaan, die vermeden zouden worden in een real-life conversatie.
Zowel dit meisje als jij hebben het niet gemakkelijk. Hebben jullie hulp? Aangezien je vertelde dat je het als mogelijk ziet dat je je eigen leven zou beëindigen, lijkt het me aangewezen om dit met iemand te delen. Zou je naar een vriend(in), familielid, huisarts of mentor durven toestappen? Voor een anoniem gesprek kan je terecht bij de crisislijn.
Groetjes
Kenshin
Beste Kenshin,
Eerst en vooral bedankt voor te reageren op al mijn topics over dit meisje tot nu toe.
Je hebt zo te zien mijn post goed begrepen in elke manier dan ook. Afspreken is echter niet mogelijk, haar vader laat haar amper uit het huis tenzij het is voor te gaan werken. Ik had zelf ook graag gepraat met haar face to face.
Over hulp hoef ik denk ik niet echt te denken bij mezelf. Het feit dat ik terug naar dit forum ga i.p.v het voor mezelf te houden toont dat ik door wil gaan met mijn leven, ja ik ben suïcidaal. Maar of ik ook effectief ze ver ga gaan om mezelf op te hangen zie ik niet gebeuren.
Ik weet echter niet wat te doen, zou ik nog verder berichten sturen naar haar in de hoop dat ze antwoord? Ik ga haar wel terug elke dag zien volgend jaar en haar verjaardag is in 8 dagen. Of zou ik het erbij laten. Ik geef nog altijd enorm veel om haar. Maar ik wil toch op een of andere manier minder pijn hebben wanneer ik denk aan haar.
Bedankt voor je antwoord.
DeLeeuw
Eerst en vooral bedankt voor te reageren op al mijn topics over dit meisje tot nu toe.
Je hebt zo te zien mijn post goed begrepen in elke manier dan ook. Afspreken is echter niet mogelijk, haar vader laat haar amper uit het huis tenzij het is voor te gaan werken. Ik had zelf ook graag gepraat met haar face to face.
Over hulp hoef ik denk ik niet echt te denken bij mezelf. Het feit dat ik terug naar dit forum ga i.p.v het voor mezelf te houden toont dat ik door wil gaan met mijn leven, ja ik ben suïcidaal. Maar of ik ook effectief ze ver ga gaan om mezelf op te hangen zie ik niet gebeuren.
Ik weet echter niet wat te doen, zou ik nog verder berichten sturen naar haar in de hoop dat ze antwoord? Ik ga haar wel terug elke dag zien volgend jaar en haar verjaardag is in 8 dagen. Of zou ik het erbij laten. Ik geef nog altijd enorm veel om haar. Maar ik wil toch op een of andere manier minder pijn hebben wanneer ik denk aan haar.
Bedankt voor je antwoord.
DeLeeuw
Haar spammen met berichten lijkt me niet de oplossing. Ik vermoed dat ze je berichtjes ziet, maar simpelweg niet reageert. Spammen zou ze kunnen ervaren als irritant.
Af en toe een berichtje sturen, bijvoorbeeld maximum één per week, lijkt me verstandiger. Wie weet komt een van die berichtjes toe op een moment dat ze in een positieve bui is. Een berichtje zou je kunnen sturen bij een speciale gelegenheid, bijvoorbeeld haar verjaardag. Lieve wensen zijn nooit verkeerd, ook als er wat spanning in de lucht hangt.
Geen contact meer opnemen lijkt me lastig. Jullie hadden de gewoonte regelmatig te chatten, en plots niets meer van je laten horen, zou haar kunnen verwarren. Daarbij lijkt de eerste schooldag me ongemakkelijk, moest je al een tijd geen initiatief tot contact hebben ondernomen.
Moesten jullie weer contact krijgen, zou een videocall een vervanger kunnen zijn voor een real-life gesprek. Via zo'n videocall kan je elkaars stem horen en gezichtsuitdrukkingen zien.
Uiteraard ligt de keuze hierin bij jou. Jij bent het best geplaatst om aan te voelen wat gepast is, terwijl ik je situatie slechts ken via het forum. Als contact met haar je pijn of stress bezorgt, heb je alle recht om afstand van haar te nemen.
'Het feit dat ik terug naar dit forum ga i.p.v het voor mezelf te houden toont dat ik door wil gaan met mijn leven'
Dat je hier bent, maakt me blij. Je hebt er goed aan gedaan om naar andermans visie te vragen. Ik hoop dat de reacties op het forum je verder zullen helpen.
Gr. Kenshin
Af en toe een berichtje sturen, bijvoorbeeld maximum één per week, lijkt me verstandiger. Wie weet komt een van die berichtjes toe op een moment dat ze in een positieve bui is. Een berichtje zou je kunnen sturen bij een speciale gelegenheid, bijvoorbeeld haar verjaardag. Lieve wensen zijn nooit verkeerd, ook als er wat spanning in de lucht hangt.
Geen contact meer opnemen lijkt me lastig. Jullie hadden de gewoonte regelmatig te chatten, en plots niets meer van je laten horen, zou haar kunnen verwarren. Daarbij lijkt de eerste schooldag me ongemakkelijk, moest je al een tijd geen initiatief tot contact hebben ondernomen.
Moesten jullie weer contact krijgen, zou een videocall een vervanger kunnen zijn voor een real-life gesprek. Via zo'n videocall kan je elkaars stem horen en gezichtsuitdrukkingen zien.
Uiteraard ligt de keuze hierin bij jou. Jij bent het best geplaatst om aan te voelen wat gepast is, terwijl ik je situatie slechts ken via het forum. Als contact met haar je pijn of stress bezorgt, heb je alle recht om afstand van haar te nemen.
'Het feit dat ik terug naar dit forum ga i.p.v het voor mezelf te houden toont dat ik door wil gaan met mijn leven'
Dat je hier bent, maakt me blij. Je hebt er goed aan gedaan om naar andermans visie te vragen. Ik hoop dat de reacties op het forum je verder zullen helpen.
Gr. Kenshin
Hallo ik ben een jongen van 15 en heb sinds vorig jaar een meisje leren kennen die nu 17 komt.
Ik was vanaf het eerste ogenblik verliefd op haar. Ik heb op een of andere manier beginnen chatten met haar en heb haar vrijwel meteen verteld wat ik voor haar voelde. Ik deed dat omdat ik aanvoelde dat we eigenlijk wel echt goed bevriend zouden kunnen worden ik wel al het gevoel had dat ze niet hetzelfde voelde. We werden met de dag closer omdat we op de zelfde school zitten. Na ongeveer 6 maanden hadden we dan ook meer fysiek contact (bv. Elkaar aanraken bij de dij, elke dag toch wel knuffelen, etc.)
We chatte regelmatig met elkaar en wisten op een gegeven moment heel veel van elkaar, zo kwam ik ook te weten dat zij hoogstwaarschijnlijk schizofrenie heeft en ze het mentaal heel moeilijk had (Ik heb het ook mentaal niet al te best sinds dat mijn gezien situatie ook niet de beste ooit is) en dat ze eigenlijk nog over haar oude crush aan het komen is. Haar verhaal in het kort: ouders krijgen haar aan jonge leeftijd. Ze is innocent tot aan haar verdomde 14 jaar (niet wetende van seks) kriggt fake vrienden waar ze te attached aan was, krijgt abusive boyfriend aan 15j waarmee ze het uitmaakt. Terwijl ze al die tijd eigenlijk al verliefd was op een jongen die destijds nog op haar school zat tot dat hij weg gaat zonder haar iets te laten weten. Zij is gebroken en dat allemaal wanneer haar vader haar mentaal afbreekt en haar opsluit in het huis.
Ze begint dan uiteindelijk meer aanhankelijk te doen tegenover mij. Ik vraag haar 2 keer of ze gevoelens heeft voor mij, de ene keer zegt ze vaag: ik heb momenten wanneer ik stapelverliefd ben op je en momenten wanneer ik je haat. 2de keer volledig eerlijk gezegd dat ze niet op me valt.
We hebben echter wel nog chats dat een Goeie 4 uur door gaan en het eigenlijk echt doen lijken alsof we een stel zijn. En opeens klikt ze. Midden in ons gesprek stopt ze en zegt dat ze te ver is gegaan. En zegt ze dat ze me al die tijd eigenlijk me wou die gevoelens geven. Dat ze me al die tijd gewoon wou dat ik verliefd bleef en meer wou. Ik breek. In de chat uit ik mijn pijn tegenover haar. Want wat zei beschreef dat ze gedaan had komt overeen met wat mijn moeder des tijds gedaan heeft. Ik zie haar nu ook niet meer. Ze probeert me te troosten en dat lukt haar uiteindelijk. Ze weet hoe ze dat moet doen sinds ze me al zo goed kent. Ze troost me ook door te zeggen dat de chats hetzelfde gaan blijven maar dat ze gewoon het 'im acting like your girlfriend' gedeelte niet meer wilt doen. Ik zeg haar dat ze me te veel gebroken heeft om nog te chatten als vroeger. Echter de week dat volgt lijk alsof er niets echt gebeurd is naast de eerste 2 dagen. Nu, vorige week veranderd alles. Ik vertrok net op vakantie en had haar gezegd dat ik foto's van mijn reis zou sturen, maar dat ze niet echt verplicht was om elke dag te komen kijken in de chat (ze kwam elke dag omdat ik anders me enorm druk maak om haar) de eerste 2 dagen stuur ik foto's en reageert ze kort met een 'thanx' op m'n bericht waarin ik haar een prettige dag wens. Ze negeerde alles wat ik daarvoor gestuurd had. Ik denk er weinig van en stuur meer foto's. Ze kijkt 4 dagen niet eens in de chat. Ze weet dat ik na 2 dagen bang word dat er iets gebeurd is met haar (nogmaals ze is mentaal niet op een Goeie plek en ze kan van het ene moment op het andere extreem depressief worden) na de 4de dag vertel ik haar dat ik verder wil gaan met mijn leven omdat ik zelf bang word van alleen in een kamer te zijn. Doordat m'n gedachtegang ook zo maar kan veranderen. En vertel haar dat ik ga stoppen met foto's sturen omdat in het gevoel heb dat ze niets betekenen voor haar. Haar reactie? 'how depressing' op dezelfde dag. Ik stuur 2 dagen niets. En dan besluit ik eindelijk de vraag te stellen. Waarom. Waarom heeft ze me überhaupt 'gemanipuleerd' de laatste maand hebben we elke dag gechat. Waarom al die moeite. Ik hat het echter voorwoord met 'waarom? waarom dit alles?' dat had ik ondertussen ook al 3 dagen geleden gestuurd. Ze heeft al 5 dagen niet meer in de chat gekomen. Ze negeert de berichten gewoon. Nu probeer ik me gewoon over haar heen te zetten.
Echt verliefd ben ik niet meer. Zelfal kon ik in een relatie met haar zou ik het niet doen. Maar ik geef teveel om haar. Dit alles doet me zo veel pijn. Ik wil mij erover zetten maar ik weet niet hoe. Ik heb het gevoel dat als ik me niet bezig hou met iets dat ik me ook gewoonweg van kant zou kunnen maken. Ik vertrouw mezelf niet.
Hoe raak ik hierover? Hoe kan ik verder gaan met mijn leven. Wetende dat ik haar na de vakantie terug elke dag zie. Ik kan haar niet ontwijken sinds ze in mijn algemene vriendengroep zit.
Alvast bedankt.
Deleeuw
het leek wel of ik een boek leesden
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
