Hallo.
nou ik ben pas 17 jaar geworden en mijn moeder behandeld me nog steeds alsof ik 9 ben. Ik heb de laatste 2 jaar veel fouten gemaakt met jongens. Ik wil der bewijzen dat ik zulke fouten niet weer wil maken, maar dankzij die fouten mag ik geen vriend. En ik wil der juist bewijzen dat ik veranderd ben. Ik durf haar daarop niet aan te spreken omdat ze streng is. Ik heb een goeie band met der, maar ze vertrouwd me niet meer als het gaat om jongens. Ze wilt nooit naar m’n uitleg luisteren. Ik wil dat ze me begrijpt en naar me luistert. Ik wil niet achter haar rug gaan daten. Ik word volgend jaar al 18 en ik wordt behandeld als een klein kind. Als ik andere meisjes zie met hun vriendjes, denk ik van: dat wil ik ook, maar vanwege m’n moeder wordt ik alleen maar emotioneel, ik ben alleen. Jongens worden altijd een deel van je puberteit, maar dat zien onze ouders niet. Ze willen ons niet te snel laten gaan en dat begrijp ik maar ze kunnen onze leven niet blijven controleren. Bepaal zelf wat je doet met je leven.
maar ik heb steun en tips nodig a.u.b