Beste lezer,

Ik voel me heel klote en ik weet dat dit komt omdat ik afgewezen ben. Maar toch.

Het ging zo, een tijdje geleden begon een jongen tegen me te praten, en we hadden het heel gezellig. Ik vond hem eerst dus echt totaal niet leuk, qua persoonlijkheid kon ik het nog niet echt zeggen maar ik vond hem niet mooi, dus op het eerste gezicht had ik nooit gedacht dat het zo ver zou komen.
In ieder geval, we begonnen steeds meer te snappen (als in snapchatten) en te dm'en, later zijn we overgegaan op Whatsapp maar dat was niet heel fanatiek. Kortom, we hadden veel contact. En steeds begon ik hem een beetje leuker te vinden, hij zwaaide naar me in de gangen, we praatten in het echt tijdens werk, hij sprak me op school ook weleens aan. Ik heb gewoon een crush op hem, niets bijzonders.

Afgelopen weekend zei ik per ongeluk dat ik hem cute vond. Meer was het niet. En sindsdien doet hij kortaf. Ik vroeg aan zijn beste vriendin die ook een vriendin van mij is of dit een afwijzing is en ze wist het niet zeker, maar ik denk van wel. Ik snap alleen niet, ik probeerde niet echt iets. Hoe kun je vrienden zijn, en toch ineens, nadat iemand je per ongeluk cute noemt, zo kil worden?

Ik stelde hem een vraag op snapchat, en hij negeerde het finaal. Het doet me pijn. Ik wil gewoon vrienden zijn, hij weet dat ik niet eens geloof in relaties dus dan kan hij toch ook wel bedenken dat ik hem niet probeer te fixen?

Momenteel ben ik boos. Ik word gewoon aan de kant gezet als afval, terwijl ik dacht dat we op z'n minst wel vrienden waren. Kennelijk niet, en dat doet me pijn. Misschien doet het me ergens ook wel meer pijn, omdat ik door mijn eigen fout in deze situatie verwikkeld ben geraakt. Wat moet ik toch doen?