Hallo mensen, ik heb relatieadvies nodig. Ik probeer zo veel mogelijk details te geven zonder te duidelijk te zijn, want ik ben best bang dat iemand dit vind. 

PS: ik heb heel veel verkeerd gedaan. Wees aub zo eerlijk mogelijk. Je zult misschien boos worden of iets anders. Alvast bedankt. 

achtergrond informatie
Ik ben een jongen, 15, zit in de 4e klas. Mijn ouders komen uit het buitenland. 

ik heb nog nooit een relatie gehad. Mijn relatie met familie is niet geweldig.  Mijn relatie met mijn moeder is niet geweldig, ik ben niet altijd aardig tegen haar en ze wordt ook heel snel boos. Mijn relatie met mijn vader is ook niet goed, hij is vrijwel afwezig, maar soms hebben we wel van die simpele gesprekken. Mijn ouders zijn overigens gescheiden. Ik heb nooit iets anders dan ruzie gekend tussen die 2. Ik denk telkens dat het beter zou zijn geweest als ik nooit was geboren. 

Verder heb ik in mijn leven last gehad van onzekerheid over mijn uiterlijk (wat nu grotendeels weg is) ,  vertrouwensproblemen en perfectionisme. 

inleiding
ik heb dus een vriendin voor al rond 1 jaar. Onze relatie was instabiel. We hadden heel erg vaak ruzie en waren het vaak met elkaar oneens. We hadden vooral ruzie omdat we beide redelijk snel boos worden. Ik dus ook. Haar familie heeft mij nooit ontmoet, maar ze willen me niet. Dit komt door racisme. Dus we kozen ervoor om een break te nemen. 

waarom break 
Ik vond dat de relatie te veel energie van mij innam. Om heel eerlijk te zijn, hou ik al een tijdje niet echt meer van haar. Ik kreeg telkens stress en was de hele tijd bang dat we ruzie zouden krijgen. Een break betekende dat dit gevoel verdween. Mijn mentale staat werd beter. 

waarom ik dit schrijf
Afgelopen week maakten wij het uit. We hebben niet echt gepraat en ik vond dat dit de goede keuze was, aangezien de relatie slecht was en zo voelde. Ik had me tijdens de break wel op de breakup voorbereid. Ik kwam zelfs zo ver dat ik andere mensen als potentieel partner begon te zien. 

Maar deze week hadden we een gesprek. We hebben daar gekust en elkaar aangeraakt en nu wil ze dat we weer krijgen. 

Ik probeer dit zo kalm mogelijk te zeggen maar ik ben helemaal niet kalm. Ik haat mezelf zo erg hiervoor. Ik wil helemaal niet. Maar ik voel me zo schuldig dat ik dit heb gedaan. Ik heb mezelf gefaald als persoon. Ik heb haar gekust terwijl ik helemaal geen relatie meer heb. Om 100% eerlijk te zijn voel ik me niets meer dan een jongen die fucking geil is en gewoon een oprechte idioot. Waarom heb ik dit gedaan????

Ik zit nu in een dilemma: opnieuw de relatie proberen of eerlijk tegen haar zeggen dat ik dit oprecht niet meer wil. Ik weet niet wat ik moet doen en ben daarom dit aan het schrijven. 

keuzes A en B
A: Als ik opnieuw probeer, word de relatie misschien wel goed enzo. Haar familie accepteert mij ineens wel en ze zei dat ze heel erg veel van me houdt. Maar het probleem: ik ben het probleem. Ik hou uberhaupt (bijna) niet meer van haar. Ik heb te veel slechte herinneringen hieraan. 

B: Als ik niet opnieuw probeer, heb ik haar oprecht gewoon gebruikt. Ik heb haar aangeraakt, gekust, valse hoop gegeven. Ik zou haar hebben gekwetst. Ik zou me zo schuldig voelen. 

Al in al 
Ik haat deze hele situatie gewoon. Ik heb geen idee wat ik moet doen en ik haat mezelf hiervoor. Ik snap als jullie mij hiervoor ook haten. Ik heb zo veel fucking onbegrijpelijke keuzes gemaakt als een idioot. 

Help me alsjeblieft want ik heb geen idee hoe ik nu verder moet. Ik zie nu 2 shit opties die allebei kut lijken. 

Het spijt me dat ik zo erg heb gefaald als persoon. Alvast bedankt voor jullie reacties.