Ik (jongen 17) heb een jaar en zeven maanden een relatie gehad met een meisje (ook 17). Het is sinds het weekend van carnaval uit. Er was een langere tijd daarvoor al wat onrust. Ze was begonnen over dat ze wat verder wilde ontdekken en stelde voor om een open relatie te beginnen. Ik schrok daar best wel van en moest er best lang over nadenken. In de periode van ongeveer een week begon ze er steeds over en uiteindelijk heb ik haar verteld dat ik een volledige relatie met haar wilde of helemaal niet. Ze was daar best teleurgesteld over maar ging er mee akkoord. Dit was trouwens allemaal vlak na dat haar beste vriendin haar relatie stop zette van 2 jaar met haar vriend. ( een goede vriend van mij). 

een hele tijd verder dus komt m’n vriendin naar mij toe in het weekend eigenlijk zoals altijd. Zodra we boven zijn schiet ze aan het huilen en verteld dat haar moeder en de nieuwe vriend van haar moeder uit elkaar zijn. Ik troost haar en hebben het erover. 

Nu kom ik op mn punt. Na dat we samen met wat vrienden van ons op vrijdagavond ons eerste feest gehad te hebben wakker worden bij mij thuis lijkt alles oké. We hadden die avond een kleine onduidelijkheid, omdat we elkaar verkeerd hadden verstaan in de kroeg, maar dat leek voorbij. Ik merkte wel dat ze haast had en het leek alsof ze snel naar huis wilde, maar zei er niks over.

Ze was naar huis en belt rond 15:00 uit het niks, iets wat ze niet vaak doet. Ze vraagt eigenlijk gelijk of ze langs kan komen, omdat ze even wilt praten met me. Ik merk aan alles hoe laat het is. Ze komt naar boven en komt naast me zitten op de rand van m’n nieuwe twee persoonsbed wat ik net had gekregen van m’n ouders, zodat ze vaker en makkelijker kon blijven slapen. Ze verteld dat ze eigenlijk nog steeds twijfelt over de relatie. Ze verteld over hoe ze verder wilt kijken naar wat er is. En dat ze dat wilt doen zonder dat ze dat later aan mij moet verantwoorden als er iets gebeurd. 

Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen. Ik was er kapot van. Ik had eigenlijk in die bijna 2 jaar nog nooit in haar bij zijn gehuild. Ik kan me sowieso niet herinneren wanneer de laatste keer dat ik had gehuild was. Ze vertelde dat het niet aan mij lag, maar dat zij de gene was die een beetje het verliefde gevoel kwijt was. Na een hele lange stilte heb ik gezegd dat als ze dat wilde dat we dat gingen doen, terwijl de tranen naar beneden stroomde. 

ik merkte dat ik boos werd. Ze begon over dat we het moesten vertellen aan m’n ouders die gewoon beneden op de bank zaten, maar dat wilde ik niet. Ik zei dat ze moest gaan en dat was de eerste keer dat ze weg ging zonder dat ik mee liep naar beneden en haar gedag zei. Het was ook nog eens de laatste keer dat ze ging. 
 

ik hoorde eigenlijk vrij snel beneden de voordeur dichtvallen en barste uit in het huilen. M’n moeder kwam naar boven en die had het natuurlijk al wel door, omdat ze langs hun was gelopen zonder echt duidelijk wat te zeggen.

Het was ineens heel raar. We hebben daarna maar 2 keer contact gehad. De eerste keer was de maandag erna. We hebben een beetje een gedeelde vriendengroep die in elkaar overloopt en maandag was er carnaval in het dorp naast ons waar zij ook was. Ze vroeg hoe het ging en ik zei dat het goed ging en vroeg hoe het was met haar en dat was het. Die latere zaterdag moest ik werken en appte ze mij vrij vroeg in de ochtend en las ik haar appje in m’n pauze. Ze vroeg hoe het ging en vroeg of ze nog een keer langs mocht komen om te praten met m’n vooral m’n moeder. Daardoor was mn hele dag verpest, ik was kwaad. We hadden nauwelijks gepraat maar wilde wel praten met m’n moeder terwijl het iets was tussen ons.

Ik ben rustig gebleven en het afgewezen en haar verteld dat ze de spullen die ze nog had mocht houden. Ik denk dat de twee keer dat er een relatie van iemand die dichtbij haar staat uit ging allebei de keren een trigger is geweest voor die gedachtes die ze beschreef over het verder ontdekken. 
Ik ben wel boos over hoe het gegaan is. Ik had niks door en verwachte het totaal niet. De dinsdag voordat ze het uitmaakte was het Valentijnsdag en hebben we nog van alles gedaan, zoals uit eten en naar de film. Ik kocht zelfs haar favoriete bloemen. Het is namelijk niet iets wat je in een dag bedenkt. Dus wist ze toen al dat het er aan zat te komen.

Ik mis haar ontzettend. Toen het uit ging was ik gewoon nog verliefd en de gevoelens zijn nog steeds niet helemaal weg, maar dat is normaal denk ik. Ze schreef dat ze hoopte dat er misschien ooit nog weer een vriendschap zou ontstaan zoals het begonnen was toen we bij elkaar in de klas kwamen. Ik wil misschien weer eens contact zoeken. Maar wil absoluut niet overkomen als wanhopig. We hebben best veel dezelfde vrienden en wil niet dat ze mij zien als de treurige zielige ex vriend als ze er ooit achter komen.

Ik schrijf dit ook vooral om m’n verhaal kwijt te kunnen. Vragen en opmerkingen worden geaccepteerd en gewaardeerd. Ik zit er echt mee en ben er ontzettend kapot van. Maar ik praat er niet zoveel over en het schrijven van dit lucht ontzettend op.