Hoi allemaal ik ben een 12 jaar oud meisje en ik denk dat ik gay, bi of pan ben. Ik heb altijd meer gevoelens gehad voor meiden en ze zijn ook mooier enz. Het probleem kwam toen ik naar de middelbare ging en daar een super mooi, knap en lief meisje ontmoette. Ik werd vrienden met dat meisje en kreeg al snel gevoelens. Alleen gaf zij de hele tijd veel gemixte signalen en ik dacht dus dat het iets kon worden… Ik ging naar een paar leuke meiden uit mijn vriendengroep (zij wisten al dat ik gay, bi of pan ben) en vroeg hun om heel SUBTIEL haar te vragen of zij mij misschien ook leuk vond. Ze vroegen het haar alleen blijkbaar niet zo subtiel want ze wist dus heel erg goed dat ik haar leuk vond.
Alleen had ik van een van mijn andere vriendinnen gepraat, die had met mijn crush gesproken en kwam erachter dat mijn crush in het begin van het schooljaar ook een crush op mij had. Alleen was mijn crush dus in de war en dat respecteerde ik. Hoewel het daarna soms een beetje awkward was tussen ons, ging het prima.
Ik dacht daarna dat ik over haar heen was, dus ik dacht: ze weet toch al dat ik een crush op haar had, waarom zou ik het haar niet gewoon vertellen en dan lachen we er later over. Dus dat deed ik en het ging prima. Tot het moment dat zij mij vertelde dat ze een soort van verkering had met een ander. Alleen was het nog niet officieel. Ik vroeg haar wie het was en in het begin vertelde ze niks. Toen vroeg ik of het een meisje was, het antwoord was ja. Ik wist gelijk wie het was omdat ik haar de laatste tijd heel erg vriendschappelijk heb zien doen met een van mijn andere vriendinnen (een die wist dat ik een crush op haar had) en ik vroeg het en ze zei: ‘ja, maar niet door vertellen.’ Ik voelde een enorme misselijkheid door mijn hele lichaam vloeien en ik voelde de tranen al komen. Toen wist ik dat ik nog niet over haar was.
Ik dacht dat ik het gewoon kon negeren en wegkijken wanneer ze met elkaar gingen flirten, maar dat was moeilijker dan het leek. Ze waren de hele tijd aan het knuffelen en ik voelde me kotsmisselijk. Het werd zo erg dat toen iedereen weg was ik een huil-uitbarsting had bij de kluisjes. Een vriendin van mij zag dat en was heel lief voor mij en zelf een van de leraren kwam naar mij toe om te vragen of het ging.
Ik vroeg me af of er enig advies is hoe ik hiermee om moet gaan en of ik nog wel bevriend met mijn crush moet blijven, ze is wel echt de aller liefste….
