Hoi allemaaaal, ik heb dus op school een verhaaltje geschreven uit pure frustratie. Dat deed ik nadat de groep jongens die mij voor weken achterna zaten om mijn naam verkeerd uitgesproken naar me te roepen zodat ik zou reageren. Die jongens gingen express naast me zitten, vroegen voor welk cijfer ik had gekregen op onze levensbeschouwing toets en nadat ik vroeg of ze niet meer met mou wouden praten gingen ze nog meer jongens (op andere plekken in het lokaal) aanmoedigen om met mij te praten. En telkens vroegen ze me "welk cijfer heb je?" 

Dus hier is het verhaal dat ik scheef nadat een meisje vroeg "ze willen alleen je cijfer weten. Dat is toch een normale vraag?"

_______________________

“Als ze je vragen voor je cijfer, is dat toch een normale vraag?”

Ja, het is een normale vraag, als het gevraagd zou worden door iedereen behalve de klojo’s die mij voor wekenlang pesten. Want hun kunnen zich geen ene kut schelen over mijn cijfers. Ik zou letterlijk een 10 kunnen hebben of een 1, ze kunnen er niks mee. Wat gaan ze doen? Research doen op het onderwerp? Een verslag of tabel van mijn cijfers maken? 

Als iemand anders het zou willen weten, kunnen ze misschien nog een nutvolle reactie hebben zoals: “Een 10, wow, wat goed zeg!” of "Oh, een 1, als je eens een keer hulp nodig hebt met dit onderwerp kan ik helpen”.

Maar ze doen dat niet. Ze delen het cijfer met al hun vriendjes. Het nieuwtje verspreid zich als een hoog laaiend vuur. Want dat ik, Lamp.ie, dat rare kind een cijfer heeft, net zoals ze dat zelf ook hebben is gewoon te goed om niet te delen. Want blijkbaar is het grappig om te doen alsof het je echt boeit over een iemand waar je eigenlijk niks om geeft. En vooral als dat iemand alleen is. Want als die op jouw nep interesse zou reageren en echt denken “Deze persoon geeft om mij” is dat de grootste en beste grap ooit. En dan heb je gewonnen.

Er wordt een sport gemaakt van de meeste naaistreken uithalen bij nietswetende mensen. En met die sport kan je goed winnen. Je wint erkend worden, erbij horen en 'vrienden' hebben. Deze jochies zijn zo bang voor er niet bij kunnen horen. Opvallen is hun grootste nachtmerrie. Ze doen alles om dat te vermijden. Ze zouden mensen net zoals hen, die iets minder geluk hadden, slachten zodat ze er iets aan verdienen. En dat is zielig gedrag van hun. Ze zijn gewoon mega zielig. Maar ik geef niet om hen, en hun geven niet om mij. Dus mijn cijfer blijft bij mij.