Hallo,
Ik wordt al gepest sinds ik op het VO ben gekomen. Dit is dus al in klas 1 begonnen, maar ik besefte me pas toen de lockdown kwam hoe veilig quarantaine voelde en dat ik gepest werd.
Na de zomer ging ik naar klas 2 en ik had geen vrienden in mijn klas, ik zat dus vaak alleen. Ik werd suïcidaal. Ik kwam vaak huilend thuis, durfde vaak niet naar buiten door angst dat ik pesters zou tegenkomen en ik vermeide mijn eigen gezicht nadat ze zeiden dat ik lelijk was. Het heeft 6 maanden geduurd voordat ik het aan vrienden durfde te vertellen. Later in klas 2 had ik last van een relatieprobleem en ik raakte verslaafd aan zelfbeschadiging. Het pesten maakte dat dus niet veel beter, ik ging door pestgedrag vaak weer snijden.
Dit ging door tot klas 3, Uiteindelijk werd het wat rustiger (er zijn periodes dat ze me vrij veel met rust later of juist heel veel dwars zitten) en nadat ik mij besefte hoe ernstig veel de zelfbeschadiging werd, ben ik mijn best gaan doen om te stoppen.
Maar naast pestkoppen zijn er ook veel die mij niet pesten, maar kinderen die vinden dat ik raar ben. Ze roddelen veel over mijn “rare” eigenschappen. Dit zijn voornamelijk een groep met meiden die laten merken dat ze mij niet mogen en mij raar vinden, ik herinner me nog goed in klas 2 dat ze zeiden dat ze het zielig vonden dat ik alleen zat, en zeiden dat ik wel wat vaker bij ze mocht komen zitten, dat deed ik dus. Maar ik kreeg al snel door dat ze elkaar raar aankeken als ik iets zei dat ze raar vonden, en ze trapte ook altijd mijn tafel bij die van hun weg als ik bij ze zat, ze hebben heel wat over mij geroddeld en vroegen vaak aan mijn vrienden of ze het wel echt leuk vonden om met mij om te gaan.
1 van mijn 2 vriendinnen op mijn school (meer heb ik niet) kwam in klas 3 bij mij in de klas, maar op en dag vertelde ze me dat het meidengroepje meer tegen haar praatten toen ik absent was, en toen ik terug kwam niet meer, en dat ze daarom minder met mij wou omgaan en meer met hun, maar uiteindelijk besloot ze dat ze geen vrienden meer met mij wou zijn, en nu gaat ze met die meiden om. Ik vind dat stom van haar. Ze zegt dat ze hun verteld te stoppen als ze over mij beginnen te roddelen, maar dat maakt het niet veel beter. Ik krijg het idee dat ze voor hun heeft gekozen en mij achterlaat omdat ze zich voor mij schaamt omdat ik een buitenbeentje ben, maar dat ontkent ze, en ze zegt steeds dat het niet aan mij ligt maar aan haarzelf. Hierdoor zit ik vaak weer alleen in de klas. Ik begon me weer erg slecht te voelen. Na 5 maanden gestopt te zijn met zelfbeschadiging heb ik mezelf gisteren weer gesneden. Mijn nu ex-vriendin (?), vriendin en een online vriendin werden erg bezorgd. Ze weten dat ik nooit professionele hulp heb gekregen en nog nooit met een volwassene heb gesproken, doordat mijn ouders nergens van af mogen/kunnen weten. Ze zeiden dat ik echt met mijn mentor of met de kindertelefoon moest gaan praten. Later die avond heb ik dus ook een chat gestart met een vrijwilliger van de kindertelefoon. Dat voelde wel goed, maar de volgende en aangeraden stap is om mijn mentor te vertellen over het pesten en de zelfbeschadiging. Er is mij verteld dat ze erg betrouwbaar is, en dat geloof ik ook wel, maar ik vind het alsnog spannend. Heeft iemand advies? Hoe moet ik het gesprek met haar beginnen?
