Hoi,

Ik heb het op gesprek gezet (geen vraag) omdat er niets aan te doen is, en hulp zoeken/erover praten met een volwassene dus niet helpt, maar ik moet het gewoon kwijt.

Ik ben van klas 1 tot begin 3 flink gepest. Inmiddels is daar in de 3e wat aan gedaan en is het wat beter geworden, maar nog niet alles gaat altijd goed. Ik heb dan ook in de 2e een trauma opgelopen omdat het toen het ergst was. Bijna heel VMBO van mijn jaar pestte mij en de grootste boosdoener was een specifieke jongen, die hoogstwaarschijnlijk ook de grootste aanleiding van het pesten is (velen gingen er met hem in mee).

Hierdoor heb ik een angst voor hem. Het is niet zoals een gemene klasgenoot tegenkomen en ontwijken omdat je er geen zin in hebt, maar oprechte angst. Als ik denk dat ik hem zie word ik al zenuwachtig en ik verbeeld vaak hangjongeren in het openbaar voor hem en zijn vrienden. Maar als ik hem zeker weten zie, word ik meteen paniekerig, haastig en vlucht van hem/ontwijk hem zoveel mogelijk. Ik doe mezelf vaak zonder opzet pijn omdat ik te haastig loop en daardoor bijv. een verkeerde stap zet en mijn been/benen bezeer of te snel fiets (zoals meer mensen wel hebben gaat er alleen maar meer mis als je te snel wilt.) Ik word er continu onrustig van en soms begin ik moeizamer te ademen. Het is vervelend om het altijd bijna in m’n broek te doen om één jongen, dus k moest het kwijt.

Mijn vrienden weten dit en 1 van hun blijft zelfs bij me als ik bij hun in de buurt moet lopen.