Skip to main content

Hoi, ik wil graag een verhaal delen.

6 weken geleden ben ik aangereden. Ik zat zelf op de scooter en ik werd door een mevrouw in de auto aangereden. Ik had voorrang dus ik heb geen schuld, mocht je je dat afvragen. Bij mij achterop zat een vriendin. 

Toen ik werd aangereden had ik heel veel pijn. Er was al snel een arts bij en ik werd nagekeken. Ook door de ambulance werd ik nagekeken maar ze zagen nog niks ergs. Toen werd ik meegenomen door de ambulance. In het ziekenhuis werd ik naar de spoedeisende hulp gebracht waar ik bloed moest overgeven. Op dat moment wisten ze dat er wel meer aan de hand was. Ik werd een scan gemaakt van mijn lichaam en toen zagen ze dat mijn lever gescheurd was en ik daardoor inwendige bloedingen had. Hierna werd ik met de ambulance naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis gebracht. 

Ik kwam hier op de IC te liggen. Gelukkig mocht ik hier na een dag weer weg. Ik weet hier niet zo veel meer van. Uiteindelijk heb ik een gescheurde lever, halve klaplong en lichte hersenschudding over gehouden aan het ongeluk. Ik heb hiervoor 6 dagen in het ziekenhuis gelegen. Dit was raar want de eerste 3 dagen kon ik niet eten of lopen of iets zelf. Dit kwam in hele kleine stapjes.

Nu ben ik thuis en is het 6 weken verder. Ik kan weer bijna alles zelf. Behalve mijn haar wassen bijvoorbeeld. Mijn conditie is heel slecht en ik heb super veel last van mijn hersenschudding. Ik kan weinig doen want na 1 / 2 uur hou ik het niet meer vol. Dan wordt ik heel moe en misselijk. 

Dit is heel raar en vervelend voor mij als 17 jarige meisje. Mijn leven zag er eerst heel anders uit want ik was altijd druk. ik vind het lastig dat ik geen vooruitzicht heb. Ik weet niet wanneer dingen me weer lukken.

 

Bedankt dat ik dit mocht delen <3 

Wat heftig! Ik vind het echt heel naar voor je!!! Blijf hoop houden, en probeer het leuke in te zien van dingen. Ik weet dat het heel moeilijk klinkt en dat jou situatie niet leuk is, dat snap ik heel goed. Maar je komt er wel uit! <3


Wat naar zeg. Maar wat doe je het goed. Kijk eens waar je vandaan komt. Je kon je niet eens eten en lopen en nu kan je alles al bijna zelf. Dat is toch al enorme mooie progressie. Dat ga je gewoon doorzetten en voordat je het weet ben je er weer bovenop. Houd vertrouwen in je eigen wilskracht en je lichaam, dan kom je er wel. Ja het kan lang duren, maar je komt er wel. Je lichaam heeft gewoon tijd nodig om te herstellen.

Ik snap dat het lastig is om als 17 jarige even zo weinig te kunnen maar misschien een voordeeltje voor jou is dat de rest van het land ook op slot zit. Het leven om je heen staat ook zo goed als stil, je mist dus minder. Als we straks in de zomer weer vanalles kunnen doen, ben jij er ook gewoon bij. 

Veel sterkte en succes!

 

Groetjes:kissing_heart:

 


Reageer