Hoii,
Nadat dat ik de laatste keer mijn verhaal had gedeeld, zijn er best veel reacties op gekomen over wat ik kan doen ( bedankt daarvoor 
!)...
Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, maar ik heb paar weken geleden contact gehad met mijn vrienden of ze er bij wilden zitten als ik aan mijn ouders zou vertellen dat ik vaak met zelfmoord bezig ben en dat ik mezelf aan het snijden ben.... Nou toen ik begon dat ik me eigenlijk totaal niet goed voel, wilden mijn ouders er weinig van weten ondanks dat vrienden erbij zaten, ik vond het op dat moment lastig om er nog over te beginnen dat ik aan zelfmoord denk en ook pogingen heb gedaan, maar ik besloot toch om het te zeggen en ik weet niet wat er nou is gebeurd. Maar ze wouden mij niet geloven wat ik of mijn vrienden ook zeiden " het was gelogen " .... dus heb ik voor mezelf besloten om niks meer bij mijn ouders aan te geven, maar ik merk ook dat ik vrienden niet meer laat weten hoe het gaat of als ze berichtten sturen dat ik het negeer, omdat ik mij steeds slechter voel en ik niet telkens mensen met mijn problemen wil laten opzadelen zeg ik niks meer, terwijl ik weet dat het zo niet meer goed gaat en ook vooral s'nachts in paniek raak en niet meer slaap…
Omdat het de vorige keer een heel gedoe was om met een psycholoog hierover te praten, begin ik te twijfelen of dat nog wel een optie is, ook heb ik vaak contact met 113, en zit ik er vaak over na te denken of ik me daar moet aanmelden voor therapie, maar ergens vind het een beetje té erg ofzo..?
Heeft iemand een idee wat ik zou kunnen doen? Of iemand die een soort gelijke situatie heeft of heeft meegemaakt?
Groetjes en alvast bedankt!
