Hallo,
Ik heb een vraagje: Waarom zou je jezelf snijden?
Ik dacht altijd dat mensen het deden omdat ze zichzelf niet goed vinden en zich daarmee afstraffen ofzo :?, maar ik las net een topic waar mensen zichzelf snijden voor de fun.
Ik dacht echt van: Waarom zou je dit doen? De kans dat je hiervan blijvende schade van krijgt zoals littekens is groot en je hebt ook nog eens kans op bloedtekort of zelfs doodbloeding.
Ik weet dat sommige mensen het doen om juist zelfmoord etc. te plegen, maar dat lost ook niets op (en dit moedig ik ook echt niet aan.)
Dit topic is dus volledig gericht op: Waarom zou je jezelf snijden?
Alvast bedankt voor het reageren en meedenken over dit onderwerp,
Tim
Graag geen onnodige reacties, maar wees vooral niet bang om te reageren.
Bladzijde 1 / 1
Hoi!
Snijden geeft fysieke pijn, wat de mentale pijn overheerst. Het moment van snijden neemt even de mentale pijn weg, maar niet voor lang.
Ik snij (nouja probeer te stoppen) omdat een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik mezelf moet straffen. Ik weet dat ik geen schuld heb aan die zaak, dat hebben die personen mij al verteld, maar op zwakke momenten blijft het moeilijk.
Hopelijk heb je een antwoord op je vraag :)
Groetjes
x
Snijden geeft fysieke pijn, wat de mentale pijn overheerst. Het moment van snijden neemt even de mentale pijn weg, maar niet voor lang.
Ik snij (nouja probeer te stoppen) omdat een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik mezelf moet straffen. Ik weet dat ik geen schuld heb aan die zaak, dat hebben die personen mij al verteld, maar op zwakke momenten blijft het moeilijk.
Hopelijk heb je een antwoord op je vraag :)
Groetjes
x
Allereerst bedankt voor je antwoord :)
Maar ik heb een paar vragen: heb je dat stemmetje al vaker in je hoofd gehad ook voor de zaak?
Doen de mensen die zichzelf snijden zich zo pijn dat er later niets van terug te zien is of zo dat er een litteken of zo iets dergelijks over blijft?
Waarom denk je dat snijden de manier om jezelf te straffen is?
Waarom straf je jezelf überhaupt met een mes en niet met wat minder internet ofz.?
Weten de mensen in je omgeving (vrienden, famillie, school etc.) dat je snijd en keuren ze dit goed?
Klopt het dat mensen die zichzelf snijden meestal niet door 1 reden gaan snijden, maar dat er meerdere dingen aan de hand zijn?
Hoe snijd je jezelf dan? Met doekjes eronder? een stanley of bijv. een broodmes? Doe je dit vooral thuis of heeft dit meestal een speciafieke locatie waar anderen meestal niet komen?
Zou ik misschien verhalen kunnen horen (sommige details besparen plz. (bijv. hoe diep het mes komt etc.)) zodat ik een beetje een beeld krijg door wat voor een omstandigheden je dit doet?
En mijn laatste vraag: Zou je dat stemmetje niet door middel van bijv. psygologische hulp kunnen weghelpen?
Lees dit: Dit is niet beledigend etc. bedoeld, ik snap niet onder wat voor een omstandigheden je dit doet en wat de redenen ervoor zijn. Deze thread is er ook niet voor bedoeld om forumregels te breken, als dit niet goed is laat het me weten, zodat ik mijn bericht kan editen en dat er niet meteen een gat zit in het verhaal. Ik verwacht ook niet dat 1 iemand alle vragen beantwoord, want er zijn volgensmij genoeg mensen die snijden op dit forum. Je hoeft ook niet dingen te vertellen wat je niet wilt.
Maar ik heb een paar vragen: heb je dat stemmetje al vaker in je hoofd gehad ook voor de zaak?
Doen de mensen die zichzelf snijden zich zo pijn dat er later niets van terug te zien is of zo dat er een litteken of zo iets dergelijks over blijft?
Waarom denk je dat snijden de manier om jezelf te straffen is?
Waarom straf je jezelf überhaupt met een mes en niet met wat minder internet ofz.?
Weten de mensen in je omgeving (vrienden, famillie, school etc.) dat je snijd en keuren ze dit goed?
Klopt het dat mensen die zichzelf snijden meestal niet door 1 reden gaan snijden, maar dat er meerdere dingen aan de hand zijn?
Hoe snijd je jezelf dan? Met doekjes eronder? een stanley of bijv. een broodmes? Doe je dit vooral thuis of heeft dit meestal een speciafieke locatie waar anderen meestal niet komen?
Zou ik misschien verhalen kunnen horen (sommige details besparen plz. (bijv. hoe diep het mes komt etc.)) zodat ik een beetje een beeld krijg door wat voor een omstandigheden je dit doet?
En mijn laatste vraag: Zou je dat stemmetje niet door middel van bijv. psygologische hulp kunnen weghelpen?
Lees dit: Dit is niet beledigend etc. bedoeld, ik snap niet onder wat voor een omstandigheden je dit doet en wat de redenen ervoor zijn. Deze thread is er ook niet voor bedoeld om forumregels te breken, als dit niet goed is laat het me weten, zodat ik mijn bericht kan editen en dat er niet meteen een gat zit in het verhaal. Ik verwacht ook niet dat 1 iemand alle vragen beantwoord, want er zijn volgensmij genoeg mensen die snijden op dit forum. Je hoeft ook niet dingen te vertellen wat je niet wilt.
Hoi,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het vroeger ook niet snapte... tot ik me zelf zo rot voelde dat ik ook begon te snijden:(
Ik doe het zelf op momenten dat ik echt gek wordt (en dan bedoel ik letterlijk "gek", ik weet dan echt niet hoe ik het leven ook maar 1 seconde langer uit kan houden). Op die momenten moet ik bijna overgeven van hoe naar ik me voel, etc. Puur uit machteloosheid ga ik mezelf dan pijn doen... soms door met m'n hoofd tegen een muur te slaan, mezelf te slaan of, inderdaad, snijden. Zelf word ik daar (en dan vooral van het snijden) op een bepaalde manier rustig van. Ik focus me dan op iets anders dan mijn gedachten, waarna ik het leven vaak weer een beetje kan handelen. Ik vergelijk het zelf vaak met dieren die bijvoorbeeld in een veel te kleine ruimte opgesloten zitten (waardoor ze erg ongelukkig worden) en dan zichzelf pijn doen (door bijvoorbeeld zichzelf open te krabben, in hun poot te gaan bijten of tegen een muur aan gaan rennen). Misschien is het op een bepaalde manier wel een vreemd soort "natuurlijke" reactie??
Om antwoord op je vragen te geven:
- zelf heb ik niet echt een stemmetje in m'n hoofd, dus dat weet ik niet.
- Het verschilt denk ik ook per persoon hoe diep de snijwonden zijn en dus ook of je er ernstige littekens aan overhoudt (ik zelf niet).
- Ik snij mezelf niet echt als straf. Wel voel ik me waardeloos, dus maakt het me (op dat moment) niet uit als ik er verminkt uitzie ofzo.
- Nope, niemand in m'n omgeving weet het (en anders zouden ze het niet goedkeuren...)
- In de meeste gevallen spelen er inderdaad meerdere factoren mee. Ik ben al veel langer depressief dan dat ik mezelf snijd, dat is pas gekomen nadat de depressie erger werd en ik er steeds slechter mee om kon gaan.
- Ik gebruik meestal een mesje van een puntenslijper. Daarmee kan je eigenlijk niet heel diep snijden, dus voorkom ik dat ik mezelf te veel pijn doe. Ik doe het wel altijd thuis.
- En ja, stemmetjes zou je door psychologische hulp kunnen weghelpen. Dit is in veel gevallen alleen heel moeilijk.
Nu het zomer wordt en ik geen lange mouwen enzo meer kan dragen, ben ik wel gestopt met snijden (bij mij was de verslaving dan ook niet heel heftig, anders gaat dat niet zomaar).
Hopelijk heb ik zo je vragen een beetje kunnen beantwoorden...
Groetjes, Eilan
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het vroeger ook niet snapte... tot ik me zelf zo rot voelde dat ik ook begon te snijden:(
Ik doe het zelf op momenten dat ik echt gek wordt (en dan bedoel ik letterlijk "gek", ik weet dan echt niet hoe ik het leven ook maar 1 seconde langer uit kan houden). Op die momenten moet ik bijna overgeven van hoe naar ik me voel, etc. Puur uit machteloosheid ga ik mezelf dan pijn doen... soms door met m'n hoofd tegen een muur te slaan, mezelf te slaan of, inderdaad, snijden. Zelf word ik daar (en dan vooral van het snijden) op een bepaalde manier rustig van. Ik focus me dan op iets anders dan mijn gedachten, waarna ik het leven vaak weer een beetje kan handelen. Ik vergelijk het zelf vaak met dieren die bijvoorbeeld in een veel te kleine ruimte opgesloten zitten (waardoor ze erg ongelukkig worden) en dan zichzelf pijn doen (door bijvoorbeeld zichzelf open te krabben, in hun poot te gaan bijten of tegen een muur aan gaan rennen). Misschien is het op een bepaalde manier wel een vreemd soort "natuurlijke" reactie??
Om antwoord op je vragen te geven:
- zelf heb ik niet echt een stemmetje in m'n hoofd, dus dat weet ik niet.
- Het verschilt denk ik ook per persoon hoe diep de snijwonden zijn en dus ook of je er ernstige littekens aan overhoudt (ik zelf niet).
- Ik snij mezelf niet echt als straf. Wel voel ik me waardeloos, dus maakt het me (op dat moment) niet uit als ik er verminkt uitzie ofzo.
- Nope, niemand in m'n omgeving weet het (en anders zouden ze het niet goedkeuren...)
- In de meeste gevallen spelen er inderdaad meerdere factoren mee. Ik ben al veel langer depressief dan dat ik mezelf snijd, dat is pas gekomen nadat de depressie erger werd en ik er steeds slechter mee om kon gaan.
- Ik gebruik meestal een mesje van een puntenslijper. Daarmee kan je eigenlijk niet heel diep snijden, dus voorkom ik dat ik mezelf te veel pijn doe. Ik doe het wel altijd thuis.
- En ja, stemmetjes zou je door psychologische hulp kunnen weghelpen. Dit is in veel gevallen alleen heel moeilijk.
Nu het zomer wordt en ik geen lange mouwen enzo meer kan dragen, ben ik wel gestopt met snijden (bij mij was de verslaving dan ook niet heel heftig, anders gaat dat niet zomaar).
Hopelijk heb ik zo je vragen een beetje kunnen beantwoorden...
Groetjes, Eilan
Hoi!
Het is goed dat je hier vragen over stelt :)
Er blijven vaak littekens over. Ik snij meestal met een schaar in mijn kamer. Als er op een dag veel dingen tegelijk misgaan, zoals een slechte toets, klasgenoten die gemeen doen, horen hoe het met mijn vrienden gaat en als dat slecht nieuws is, kan ik het niet meer aan, snij ik en voel ik mijn emotionele pijn even niet meer. Op momenten waar het heel zwaar wordt, snij ik. Op dat moment lijkt het een makkelijke oplossing, maar het lost niets op. Een paar uur later lig ik dan op bed, mezelf afvragend waarom ik dat heb gedaan. Je krijgt er altijd spijt van.
Jezelf straffen met minder internet is eigenlijk een goed idee, maar op momenten waarop je radeloos bent, kun je soms niet helder denken.
Groetjes
x
Het is goed dat je hier vragen over stelt :)
Er blijven vaak littekens over. Ik snij meestal met een schaar in mijn kamer. Als er op een dag veel dingen tegelijk misgaan, zoals een slechte toets, klasgenoten die gemeen doen, horen hoe het met mijn vrienden gaat en als dat slecht nieuws is, kan ik het niet meer aan, snij ik en voel ik mijn emotionele pijn even niet meer. Op momenten waar het heel zwaar wordt, snij ik. Op dat moment lijkt het een makkelijke oplossing, maar het lost niets op. Een paar uur later lig ik dan op bed, mezelf afvragend waarom ik dat heb gedaan. Je krijgt er altijd spijt van.
Jezelf straffen met minder internet is eigenlijk een goed idee, maar op momenten waarop je radeloos bent, kun je soms niet helder denken.
Groetjes
x
Bedankt! Ik denk dat ik nu beter weet waarom mensen het doen etc.
Maar dat neemt niet weg dat het beter is om te stoppen ;)
Veel succes met de mensen die proberen te stoppen, en diegene die het niet doen, niet aan beginnen, het werkt verslavend (heb ik gehoord)
Andere verhalen zijn natuurlijk altijd welkom.
Groeten,
Tim
Maar dat neemt niet weg dat het beter is om te stoppen ;)
Veel succes met de mensen die proberen te stoppen, en diegene die het niet doen, niet aan beginnen, het werkt verslavend (heb ik gehoord)
Andere verhalen zijn natuurlijk altijd welkom.
Groeten,
Tim
Het feit dat mensen het voor de lol doen kan ik niet snappen want die zijn er toch helemaal bij als het doen denk ik dan maar .
Ik doe het nu al zo'n bijna 4 jaar en ik vecht er echt tegen om niet te doen elke dag is voor mij een opgave . Ik heb heel veel verdriet en pijn en dat kon ik niet meer aaan ben ik gaan snijden en weet dat het niet de juiste oplossing is en ben er ook mee aan het werk met een psycholoog
Ik doe het nu al zo'n bijna 4 jaar en ik vecht er echt tegen om niet te doen elke dag is voor mij een opgave . Ik heb heel veel verdriet en pijn en dat kon ik niet meer aaan ben ik gaan snijden en weet dat het niet de juiste oplossing is en ben er ook mee aan het werk met een psycholoog
Het feit dat mensen het voor de lol doen kan ik niet snappen want die zijn er toch helemaal bij als het doen denk ik dan maar .
Dat dacht ik ook
Ik doe het nu al zo'n bijna 4 jaar en ik vecht er echt tegen om niet te doen elke dag is voor mij een opgave. Ik heb heel veel verdriet en pijn en dat kon ik niet meer aaan ben ik gaan snijden en weet dat het niet de juiste oplossing is en ben er ook mee aan het werk met een psycholoog
Ik ben blij dat je inziet dat snijden niet de juiste oplossing is (en dat je er ook iets aan doet!), dat bewijst o.a. deze post:
Op momenten waar het heel zwaar wordt, snij ik. Op dat moment lijkt het een makkelijke oplossing, maar het lost niets op. Een paar uur later lig ik dan op bed, mezelf afvragend waarom ik dat heb gedaan. Je krijgt er altijd spijt van.
Dacht ik ook al, ik dacht dat het een opstapeling van problemen was
Google filtert wel veel dingen eruit ja, maar niet alles. Het duurde ook wel even voor ik iets vond na een hele specifieke zoekterm. Eigenlijk heb ik het zelfs hier op het forum gevonden. Google gaf een topic van deze site als link. Het was gewoon iemand die zijn ervaring deelde, maar het heeft mij wel aangespoord om dat ook te gaan doen. Ik dacht van, 'dat is een goed idee om daarmee te snijden'. Dat is dus ook de reden dat ik niet heb genoemd waarmee ik sneed.
Gr. Pin
Gr. Pin
Hey.
Ik doe het omdat als je dat mes door je huid ziet gaan en de pijn voeld, je even alles vergeet en alleen aan die pijn kan denken. Maar dat duurt maar een paar seconde. Daarom is het ook verslavend. Voor de "lol" snijden snap ik eigenlijk ook niet. Maar ik kan me voorstellen dat het ongeveer de zelfde reden heeft.
Ik doe het omdat als je dat mes door je huid ziet gaan en de pijn voeld, je even alles vergeet en alleen aan die pijn kan denken. Maar dat duurt maar een paar seconde. Daarom is het ook verslavend. Voor de "lol" snijden snap ik eigenlijk ook niet. Maar ik kan me voorstellen dat het ongeveer de zelfde reden heeft.
ik snap ook niet waarom mensen zichzelf snijden, ik kan me er niks bij voorstelle
hoi Tim,
ik snijd mezelf ook en het is niet voor de fun, maar ook niet voor zelfmoord. het is gewoon om even de gevoelens kwijt te raken de woede, verdrietigheid en etc. maar helaas komt dat dan weer snel terug en raken mensen er verslaafd aan zoals ik. ik ben aan het proberen om te stoppen maar het is moeilijk. ik hoop dat je nu een beetje meer begrijpt waarom mensen zichzelf snijden
groet
onnodige quote verwijderd
hi, ik snij niet ik durf dat nog niet maar denk er wel aan. Maar in plaats daarvan duw in mijn nagel zo diep mogelijk in mijn huid zodat het kapot veel pijn doet. Het laat een rode lijn achter maar die is vaak binnen een dag verdwenen. Geen blijvende schade dus. Het geeft een soort gevoel van controle over mijn paniek, over mijn lichaam en over mijn suïcidale gedachten. Ik doe het voor beheersing van die gedachten het idee dat mezelf pijn genoeg is voor een tijdje. Ik wil me niet zo voelen en ik wil mezelf niet perse pijn doen maar het voelt fijn om 1 keer de baas te zijn over wat er gebeurd. ik denk dat er niet veel mensen zijn die het doen omdat het leuk lijkt ofz. maar meer omdat het hun beter laat voelen voor een korte periode. Beetje hetzelfde effect als drugs.
xx
Hi Tim,
ik kras mezelf al een tijdje, omdat ik nog niet zo ver durf te gaan om daadwerkelijk te snijden. Krassen is voor mij echt heel fijn als ik een rotdag heb gehad op school / werk / thuis. Het geeft een gevoel van opluchting, omdat de fysieke pijn al je negatieve gedachtes overtreft.
Ik vertel niks over hoe of waarmee ik het doe, want het is absoluut niet mijn bedoeling om mensen aan te sporen zichzelf pijn te doen om welke reden dan ook.
Ik heet niet echt Alyssa, maar ik gebruik liever niet mijn echte naam.
Groetjes!
Ik snijd mezelf ook veel en best diep, het is een goede afleiding voor als je een rotdag hebt, of als je een rot leven hebt (in mijn geval) dan die je het vaak bijna elke dag
het werkt helaas maar tijdelijk waardoor het ook verslavend kan zijn en als je het doet moet je er eig zo snel mogelijk weer van af zien te komen
alexa is niet mijn echte naam maar ik blijf graag anoniem
Ik heb het al een tijdje niet gedaan. Dan weet je dat
Bij mij begon het dat ik een bepaalde relieve wou voelen. Het begon dan ook niet meteen met sneiden maar met krassen. Of eigenlijk zelfs eerder nog met m'n nagels in m'n vel duwen.
De meeste van mijn wonden hebben een klein litteken en er zijn 4 wat grotere. De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 9. Ik disinfecteer het eigenlijk nooit, geen problemen mee gehad tot nu toe. Ik heb wel altijd tissues of een handoekje/t-shirt om het bloed weg te halen
Nog een her andwoord op je eerste vraag. Ik doe het niet met de reden van zelfmoord. Ik doe het als ik gestrest of boos ben. Ook doe ik het als ik me opgesloten in mij zelf coel. Het is aardig verslavend dus soms doe ik het een maand achter elkaar elke dag en soms 3 maanden niet dat verschilt. Op een paar snijwonden na snij ik bijna nooit diep.
Mijn ouders stimuleren het absoluut niet natuurlijk, maar blijven me wel steunen als ik gesneden heb (ze ontdeken het meestal weken later)
Ik doe het standaard op een plek en dat houd ik graag zo. Dit klinkt heel raar maar ik vind mijn littekens een soort van mooi? Niet om meer te maken! Maar het is gewoon een deel van mij geworden ofzo.
Naar iedereen: begin hier niet aan. Al is de drang groot om het te doen je kan beter hulp vragen. Het is verslavend en werkt voor een steeds kortere tijd. Verder word je gestrest en somber over dat je gesneden hebt en hoe je het kan verbergen. Als je al bent begonnen, probeer te stoppen. Dit is zeker mogelijk.
Tim987 of anderen als je nog vragen hebt stel me gerust
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
