Hoi,
Ik ben een jaar geleden in bed geweest met een vriend, dat was toen bij hem. Zijn ouders waren niet thuis.
Hij zei tegen mij dat ik mijn pyjama helemaal uit moet doen. Dat heb ik toen gedaan...
Hij deed eerst normaal maar toen ging hij ineens aan mijn borsten zitten…
Eerst vond ik het heerlijk!!
Daarna zei hij dat ik me moest omdraaien, dus met mijn hoofd naar het voeteneinde…
Toen raakte hij mijn vagina aan en heeft hij mij gevingerd.
Dat vond ik zooo heerlijk!!!
Maar toen ik ineens klaarkwam minder...
Hij ging op mij liggen en deed zijn piemel in mijn vagina.
En toen gingen we seksen. Ik gilde als een gek maar er was niemand thuis dus kon niemand mij helpen!
Ik huilde en huilde en huilde!!!
Hij gebruikte geen condoom dus het was ook niet veilig!
Hij ging mij ook tongzoenen en ik vond het verschrikkelijk maar ik kon niks doen.
Hij hield mij heel stevig vast, ik was helemaal rood van het huilen...
Na twee uur (inmiddels 01:00 in de nacht) lang dat de hele tijd herhalen heeft hij me een soort van losgelaten....
Ik ging naar de wc om te plassen, toen ik plaste branden mijn hele vagina als een gek!
Mijn schaamlippen waren helemaal rood en ik gilde alweer als een gek.
Toen ik weer in bed lag bij hem ging hij naast me liggen en me knuffelen, ik vond het verschrikkelijk maar ik kon niks doen want hij hield me stevig vast.
Toen heeft hij me nog een keer geneukt, daarna vielen we allebei in slaap.
De volgende dag toen ik wakker werd lag hij op mij.
We gingen normaal ontbijten en ik ging naar huis.
Daar heb ik niks verteld aan mijn moeder,maar toen kwam het moment dat ze er zelf achter kwam dat er iets is gebeurd...
Dat was toen al weer vijf maanden later.
Zij zag dat mijn buik een flink stuk was gegroeid, ik had het al gemerkt maar dacht niet aan een zwangerschap.
Ze ging met mij naar de huisarts en die verwees ons naar het ziekenhuis. Daar ben ik de hele dag onderzocht en kwamen ze erachter dat ik al vijf maanden zwanger was van een tweeling.
Ik huilde alweer van verdriet, de dokter liet mij en mijn moeder toen alleen.
Ik vertelde haar het hele verhaal en ze huilde toen ook, ze was verdrietig dat mij dit is overkomen.
Daarna kwam de dokter weer naar ons toe en die vroeg ook om het verhaal nadat hij ons helemaal in tranen zag.
Hij was ook geschokt en ging met ons praten om ons rustiger te maken.
We zijn toen naar huis gegaan om daar te kalmeren.
Mijn vader is drie jaar geleden overleden dus die was er niet meer en die kon ik ook niet vragen voor dubbel steun. Wel heb ik een jonger zusje en een oudere zus.
We waren toen met ze vieren thuis, en steunde elkaar. Dat hebben we toen het rest van mijn zwangerschap gedaan. Ook heb ik nadat ik van het ziekenhuis kwam aan mijn vriend verteld dat ik zwanger ben van hem.
Hij heeft de deur dicht gedaan en wilde mij nooit meer zien en de kinderen nooit ontmoeten. Toen was ik weer heel hard gaan huilen, maar ik wist dat dat beter was voor mij en de kinderen.
De rest van mijn zwangerschap lees je in de volgende topics...
Groetjes Sophia
!!!!
