ik leef al 4 jaar in de hel begong met gepest van school gewiselt ging weer beter werd ik meer dan 1 jaar lang aangerand ben mij familie kwijt geraakt ben depressief mag veel niet meer vanwege mij epilepsie en word weer gepest en vraag elke keer hulp maar krijg niet loop vast hou het niet ben moe ik slaap niet meer heb nachtmerries dat ik mij zelf wat aandoet en mij verleden moet het kwijt aan iemand liefst tegen mama maar kan niet zeggen mam ik droom non stop dat ik dood wil geen slim idee moet ik het uperout zeggen zo ja hoe
Bladzijde 1 / 1
Hi meisjegeheimpje
Wat naar dat je zoveel met je meedraagt
Inderdaad niet fijn om door nachtmerries geplaagd te worden.
Op het einde stel je de vraag of je dit met je moeder zou delen. Zeggen wat er in je omgaat, lijkt me inderdaad een goed plan. Misschien kan je moeder hulp inroepen. Daarnaast is het vaak fijn om iemand te hebben die op de hoogte is van wat er zoal speelt.
Het kan helpen om een dagboekje bij te houden. In dat dagboekje kan je je gedachten en gevoelens neerschrijven. Vaak voelt je hoofd na het schrijven een stuk lichter, waardoor nachtmerries minder heftig zouden kunnen worden.
Aangezien je zo'n hoop hebt meegemaakt, lijkt het me aangewezen dat je met iemand praat. Een professionele hulpverlener bijvoorbeeld. Je kan, eventueel samen met je moeder, op school of via de huisarts in contact komen met zo'n hulpverlener. Als school daarbij op de hoogte wordt gebracht van het pesten, zouden ze eventueel kunnen ingrijpen.
Als je je hart graag anoniem lucht, kan dat bij de KinderTelefoon. Daar kan je je verhaal doen, zal er zorgvuldig naar je geluisterd worden, en krijg je vast een hoop nuttig advies mee. Zou je zo'n gesprekje zien zitten?
Groetjes
Kenshin
Wat naar dat je zoveel met je meedraagt
Inderdaad niet fijn om door nachtmerries geplaagd te worden. Op het einde stel je de vraag of je dit met je moeder zou delen. Zeggen wat er in je omgaat, lijkt me inderdaad een goed plan. Misschien kan je moeder hulp inroepen. Daarnaast is het vaak fijn om iemand te hebben die op de hoogte is van wat er zoal speelt.
Het kan helpen om een dagboekje bij te houden. In dat dagboekje kan je je gedachten en gevoelens neerschrijven. Vaak voelt je hoofd na het schrijven een stuk lichter, waardoor nachtmerries minder heftig zouden kunnen worden.
Aangezien je zo'n hoop hebt meegemaakt, lijkt het me aangewezen dat je met iemand praat. Een professionele hulpverlener bijvoorbeeld. Je kan, eventueel samen met je moeder, op school of via de huisarts in contact komen met zo'n hulpverlener. Als school daarbij op de hoogte wordt gebracht van het pesten, zouden ze eventueel kunnen ingrijpen.
Als je je hart graag anoniem lucht, kan dat bij de KinderTelefoon. Daar kan je je verhaal doen, zal er zorgvuldig naar je geluisterd worden, en krijg je vast een hoop nuttig advies mee. Zou je zo'n gesprekje zien zitten?
Groetjes
Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
