Nou, ik voel me dus bijzonder kut. En dit komt mede door school (wat een fijne verplichting in ons leven toch :D). Dit komt doordat ik weer stress daardoor krijg, en alleen maar de dingen moet "leren", die ik al ken. Maar ook omdat sommige dingen veel zijn, zoals geschiedenis, en dan wordt er meteen tegen me gezegd: "zie wel dat het MOEILIJK is..." terwijl 1 dom vak, wat ik zelf nooit wou btw, mij gewoon in de weg zit.
En ook door mentale dingen, waardoor mensen me gewoon debiel vinden of gaan vinden. Ik heb het gevoel, bewist en onbewust dat iedereen in het echt me altijd 'nakijkt' en haat. Ook hier op De Kindertelefoon. Ik voel me echt achterlijk dat ik dit heb, en ook gwn typ.
Of als ik dan iets vertel, wat voor mij logisch is, maar voor hun niet, dan voel ik me ook gewoon dom.
En hierbij komt ook nog, dat ik vrijwel alles op school te makkelijk vind, en terwijl ik dit dan vaak zeg of typ, ben ik bang om te beginnen aan een nieuw hoofdstuk of een nieuwe vraag, omdat ik niks fout wil doen (en me ook lekker dom voel als dat wel gebeurt).
Ik wou vandaag bijvoorbeeld zo'n online test doen (rekensommen voor groep 7/8) en ik kreeg hartkloppingen en extreme stress. Ik kan totaal niet onder (tijds)druk werken.
En sinds 1 februari ('toevallig' de dag dat mn "mentor" kwam), voelt alles wat ik zie, doe en zeg compleet anders. Alsof ik alles van een nieuw perspectief zie, en ook als je me een vraag zou geven die ik al heb beantwoord, ga ik die waarschijnlijk anders beantwoorden dan eerst.
En zoals ook al in een vorig topic gezegd, ik wil steeds, bij reacties van hoogbegaafde kinderen/mensen, gewoon precies hetzelfde zeggen, anders voel ik me gewoon dom.
Maar wat ik bijv. ook heb: ik ben bang om iemands reactie te lezen, omdat ik bang ben voor kritiek bij een reactie, dus dan zit ik gewoon met mijn duim de eerste zin, tot aan het einde te verbergen, totdat ik weet (of soms kan ontcijferen) wat er staat.
Ook misschien iets wat "belangrijk" kan zijn: Ik heb soms gewoon geen zin meer in het leven, vooral als ik (veel) dingen (achter elkaar) fout doe, maar soms ook zonder dat. Het zou me bijvoorbeeld niet uitmaken of ik er over een paar dagen niet meer ben.
En ik ben ook nog eens alleen, niemand begrijot me, op niveau. En ik heb bijna geen vrienden, kan met bijna niemand afspreken, langzaamaan vervaagd mijn (interesse in het) leven gewoon ofzo.
Iknow dat dit (allemaal samengevoegd) raar klinkt, maar ik zit hier wel mee op een bepaald niveau, waarschijnlijk kan niemand hier zich in herkennen, maargoed.
Ik hoop dat iemand tips heeft wat te doen ofzo.
), laat ik maar beginnen met dat ik (en de andere leden op het forum, denk ik) jou zeker niet achterlijk, debiel of raar vinden , in tegendeel!!
) 
