heyy, ik wilde dit verhaal gewoon even delen en ik vroeg me af of anderen hier ook ervaring mee hebben.
Ik ben namelijk als kind al bijziend. Op mn zevende (ongeveer) kreeg ik al mijn eerste bril. Ik vond het allemaal wel prima maar ik begreep er weinig van. Na een paar jaar begonnen mijn ogen steeds meer achteruit te gaan en uiteindelijk zat ik op -4 bijziendheid. Doordat het slecht ging kreeg ik toen nachtlenzen aangemeten. Dat zijn lenzen die je s'nachts draagt waardoor je overdag goed kan zien. Die heb ik nu nogsteeds en het gaat wel goed. Maar soms voel ik me er toch wel schuldig over want bijziendheid komt vaak door te veel dichtbij kijken en achter schermen zitten en als kind was ik gek op lezen en kon ik uren achter een computer spelletjes zitten doen. Ik heb daar nu nogsteeds spijt van ookal was ik toen een kind. en aangezien je tot je 18e kans hebt dat je ogen slechter worden maak ik me soms wel zorgen. Je ogen zijn toch de dingen waarmee je alles ziet. Zonder die lenzen zag ik alles in een enorme waas.
ik vroeg me af of jullie lenzen of een bril hebben? en hoe jullie daarmee omgaan. Soms lijkt het of ik de enige ben met zulke erge bijziendheid…
groetjes E
