Hoi allemaal.
Ik ben dus laatst gediagnoseerd met autisme. Ze praten sinds dit jaar niet meer over groepen maar voor mensen die dat nog wel weten, het leek heel erg op asperger.
Ik kan heel erg opgaan in een interesse. Ik heb een wat appart taalgebruik met ehm ja, inteligente woorden zegmaar haha. Ik ga moeilijk om met mijn eigen emoties omdat ik mezelf te min vindt en mezelf nog niet kan accepteren. Ik ben heel ongemakkelijk in sociale omgang. Ik krijg vaak in het openbaar ook paniekaanvallen en als laatste vallen mij heel veel kleine dingen op zoals bijv een stopcontact ergens in een hoek en ik ga dan over vanalles nadenken, een ook over de zin van het leven en alles wat ik zie en alles alles alles. Daardoor zit mijn hoofd dus altijd bomvol.
Ik heb alleen 2 problemen en misschien had iemand van jullie daar een tip voor.
Het eerste is dat ik mensen niet kan aankijken als ik ze niet heel goed ken. Dit vinden ze meestal oke maar ze denken dat ik niet oplet omdat ik heel moeilijk kijk, maar integendeel. Ik denk na over wat ze zeggen en denk gelijk na over een oplossing enover of ik ooit iets gelijks heb meegemaakt en waarom en hoe mensen hier over nadenken enz. Als ze me dan vragen of ik wel zit op te letten durf ik niets te zeggen. Dit vindt ik heel stom want ik ben best wel intelligent.
Ik heb er ookvaak last van dat mensen denken dat alle autisten hetzelfde zijn dus geen sarcasme begrijpen en mensen hun emoties niet begrijpen maar dat is juist iets wat ik altijd doe. Ik ben altijd ironisch of sarcastisch en ik ben juist heel overgevoelig. Ik ben dus altijd bezig met me druk maken om wat mensen voelen, doen en denken.
Ik vindt dat vooroordeel dus heel rot.
Begrijpt iemand mij ofiemand wat tips om hier beter mee om te gaan? Alvast bedankt.
Bladzijde 1 / 1
Heey, ik snap dat het lastig is om de hele tijd aan veel teveel dingen te denken.
Maar voor andere mensen is het ook moeilijk, want ze weten niet hoe ze er mee om moeten gaan.
Dus misschien kan je het met je mentor bespreken. En dan komen jullie vast op een oplossing.
Je zou bv een spreekbeurt kunnen doen over autisme. Iedereen zou vast begrip voor je hebben.
Ik wens je verder nog heel veel succes xxxANNAnoniempje
Maar voor andere mensen is het ook moeilijk, want ze weten niet hoe ze er mee om moeten gaan.
Dus misschien kan je het met je mentor bespreken. En dan komen jullie vast op een oplossing.
Je zou bv een spreekbeurt kunnen doen over autisme. Iedereen zou vast begrip voor je hebben.
Ik wens je verder nog heel veel succes xxxANNAnoniempje
Hoi!
Ik snap heel goed hoe lastig het is als je hoofd de hele dag bomvol zit. Ik heb zelf bijna 8 jaar geleden ook de diagnose autisme gekregen en ik weet hoe vervelend een bomvol hoofd is.
Ik vind het ook erg moeilijk om mensen aan te kijken, ik heb ooit geleerd dat als je naar het puntje van iemand zijn/haar neus kijkt of op zijn/haar voorhoofd tussen de wenkbrauwen dat het dan voor die persoon het lijkt alsof je ik zijn/haar ogen kijkt. Hopelijk helpt dat! En wat betreft die vooroordelen dat is echt heel erg lastig en ik denk dat dat ook wel altijd zal blijven, maar als je het uitlegt en gewoon laat zien dat je in dat opzicht hetzelfde bent als andere gaan ze je vast wel accepteren.
Veel succes!
Ik snap heel goed hoe lastig het is als je hoofd de hele dag bomvol zit. Ik heb zelf bijna 8 jaar geleden ook de diagnose autisme gekregen en ik weet hoe vervelend een bomvol hoofd is.
Ik vind het ook erg moeilijk om mensen aan te kijken, ik heb ooit geleerd dat als je naar het puntje van iemand zijn/haar neus kijkt of op zijn/haar voorhoofd tussen de wenkbrauwen dat het dan voor die persoon het lijkt alsof je ik zijn/haar ogen kijkt. Hopelijk helpt dat! En wat betreft die vooroordelen dat is echt heel erg lastig en ik denk dat dat ook wel altijd zal blijven, maar als je het uitlegt en gewoon laat zien dat je in dat opzicht hetzelfde bent als andere gaan ze je vast wel accepteren.
Veel succes!
Hallo gwneenmeisjejx,
Ik heb ook (lichtelijk) autisme, hou ook wel van een grapje en struggle er ook regelmatig mee dat mensen vaak een bepaald beeld hebben bij iemand met ass. Zelf probeer ik dit juist om te zetten naar iets positiefs. Hoe ongelooflijk veel heb ik nu al wel niet bereikt. Zeg ik dan tegen mezelf.
Ik negeer het tegenwoordig gewoon en laat zien wat ik allemaal kan. Dit is de beste manier om mensen hun beeld recht te zetten. Als je boos gaat worden dan is dit voor hen juist een bevestiging van hoe slecht jij om kan gaan met emoties en linken dit dan weer aan je autisme.
Dus probeer dit zoveel mogelijk te negeren en laat zien wat je waard bent.
En onthoud, er zijn altijd mensen die je zullen begrijpen en er voor je zijn. Ik weet dat je het moeilijk hebt maar hou vol. je kan het!
hey hey,
Ik snap heel goed heo je je veolt. ik ben zelf gediagnostiseerd met autisme toen ik 5 was. Mensen deden bij mij soms ook moelijk als ik ze niet aan keek maar dat doen wij dus om beter naar mensen te luisteren en omdat wij het gewoon moelijk vinden. en dat is heel normaal.
En je gaat nog wel vaker mensen tegen komen die een stempel op je zetten van jij heb autisme dus jij zou wel zo zijn. maar die mensen hebben gewoon niet veel verstand van autisme, wwant iedereen is weer anders net zoals bij autisme. ik ben bijvoorbeeld heel sociaal terwijl ik wel autisme heb. je moet gewoon niet naar deie mensen luisteren en als ze er opmerkingen over maken dan er gewoon wat van zeggen en het proberen uit te legge. en ik snap dat het moelijk is maar het is een kunst van oefenen. en onthou je bent niet alleen.:)
Ik heb ook op de basicshool een presentatie over autisme gegeven zodat me klas beter begreep mischien kan jij dat ook doen. en er is ook een site voor informatie over autisme https://www.autisme.nl/over-autisme/wat-is-autisme/
hopelijk heeft dit wat geholpen :))
liefs secretgirl2003
Hoi, ik snap je helemaal. Ik heb zelf ook autisme en ik kijk zelf altijd naar stukje tussen de ogen bij mij denken mensen zelfs dat ik ze gwn aankijk! En ik sprak pas een jongen uit mijn klas hij zei dat autisten bijvoorbeeld zeggen “ haha je moeder is dood lekker voor je!“ ik zei tegen hem dat dat niet waar was omdat ik zelfautisme heb alleen hij geloofdr me niet helaas. Ik hoop echt dat mensen gaan bedenken dat autisten geen autisten zijn maat gewoon mensen
Hoi allemaal.
Ik ben dus laatst gediagnoseerd met autisme. Ze praten sinds dit jaar niet meer over groepen maar voor mensen die dat nog wel weten, het leek heel erg op asperger.
Ik kan heel erg opgaan in een interesse. Ik heb een wat appart taalgebruik met ehm ja, inteligente woorden zegmaar haha. Ik ga moeilijk om met mijn eigen emoties omdat ik mezelf te min vindt en mezelf nog niet kan accepteren. Ik ben heel ongemakkelijk in sociale omgang. Ik krijg vaak in het openbaar ook paniekaanvallen en als laatste vallen mij heel veel kleine dingen op zoals bijv een stopcontact ergens in een hoek en ik ga dan over vanalles nadenken, een ook over de zin van het leven en alles wat ik zie en alles alles alles. Daardoor zit mijn hoofd dus altijd bomvol.
Ik heb alleen 2 problemen en misschien had iemand van jullie daar een tip voor.
Het eerste is dat ik mensen niet kan aankijken als ik ze niet heel goed ken. Dit vinden ze meestal oke maar ze denken dat ik niet oplet omdat ik heel moeilijk kijk, maar integendeel. Ik denk na over wat ze zeggen en denk gelijk na over een oplossing enover of ik ooit iets gelijks heb meegemaakt en waarom en hoe mensen hier over nadenken enz. Als ze me dan vragen of ik wel zit op te letten durf ik niets te zeggen. Dit vindt ik heel stom want ik ben best wel intelligent.
Ik heb er ookvaak last van dat mensen denken dat alle autisten hetzelfde zijn dus geen sarcasme begrijpen en mensen hun emoties niet begrijpen maar dat is juist iets wat ik altijd doe. Ik ben altijd ironisch of sarcastisch en ik ben juist heel overgevoelig. Ik ben dus altijd bezig met me druk maken om wat mensen voelen, doen en denken.
Ik vindt dat vooroordeel dus heel rot.
Begrijpt iemand mij ofiemand wat tips om hier beter mee om te gaan? Alvast bedankt.
Hallo, Ik heb zelf ook Autisme. Ik snap je helemaal. Ik vind het zelf fijn om alles in een vakje te zetten dus als ik ergens heen kijk dan maak ik vakjes en kijk ik wat kan er gebeuren in vakje A. En om iemand te kijken kijk naar de wenkbrauwen of voor hoofd. Als ze dan nog steeds het raar vinden dan zeg ik altijd wat ze precies hebben gezegd. Dus ik vertel het precies hetzelfde als zij het vertelde aan mij. Dan staan ze meestal best wel erg versteld!
Het is heel erg fijn om met iemand die je snapt te praten. Misschien is dat wel je leraar of je beste vriend of vriendin, maar ook je ouders kunnen helpen. (Maar die zijn soms een beetje irritant!)
Het is belangrijk dat je de moet er in houd en een beetje in de gaten houd hoe het gaat. Als een dagje niet gaat is dat prima!! Dat hoort en nou eenmaal bij.
houd je sterk, groetjes van mij!
Hoi allemaal.
Ik ben dus laatst gediagnoseerd met autisme. Ze praten sinds dit jaar niet meer over groepen maar voor mensen die dat nog wel weten, het leek heel erg op asperger.
Ik kan heel erg opgaan in een interesse. Ik heb een wat appart taalgebruik met ehm ja, inteligente woorden zegmaar haha. Ik ga moeilijk om met mijn eigen emoties omdat ik mezelf te min vindt en mezelf nog niet kan accepteren. Ik ben heel ongemakkelijk in sociale omgang. Ik krijg vaak in het openbaar ook paniekaanvallen en als laatste vallen mij heel veel kleine dingen op zoals bijv een stopcontact ergens in een hoek en ik ga dan over vanalles nadenken, een ook over de zin van het leven en alles wat ik zie en alles alles alles. Daardoor zit mijn hoofd dus altijd bomvol.
Ik heb alleen 2 problemen en misschien had iemand van jullie daar een tip voor.
Het eerste is dat ik mensen niet kan aankijken als ik ze niet heel goed ken. Dit vinden ze meestal oke maar ze denken dat ik niet oplet omdat ik heel moeilijk kijk, maar integendeel. Ik denk na over wat ze zeggen en denk gelijk na over een oplossing enover of ik ooit iets gelijks heb meegemaakt en waarom en hoe mensen hier over nadenken enz. Als ze me dan vragen of ik wel zit op te letten durf ik niets te zeggen. Dit vindt ik heel stom want ik ben best wel intelligent.
Ik heb er ookvaak last van dat mensen denken dat alle autisten hetzelfde zijn dus geen sarcasme begrijpen en mensen hun emoties niet begrijpen maar dat is juist iets wat ik altijd doe. Ik ben altijd ironisch of sarcastisch en ik ben juist heel overgevoelig. Ik ben dus altijd bezig met me druk maken om wat mensen voelen, doen en denken.
Ik vindt dat vooroordeel dus heel rot.
Begrijpt iemand mij ofiemand wat tips om hier beter mee om te gaan? Alvast bedankt.
Ik heb zelf ook autisme en ik vindt oogcontact ook lastig. Een tip is om tussen de ogen, bij de neus te kijken. Bij mij helpt het wel, maar het probleem is niet helemaal over.
En inderdaad, je gebruikt moeilijke woorden 
. Het 2de probleem snap ik daardoor niet.
Ik hoop dat ik je geholpen heb, veel liefs van mij.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
