Hoii,

Ik ben Daniëlle. Mijn ouders en ik vermoeden dat ik ADD heb. De keus of ik een diagnose wil, laten ze aan mij over. Alleen zit ik nu al ruim een half jaar daar over na te denken, maar ik weet het nog steeds niet. Ik heb gelezen dat er alleen een diagnose gegeven wordt als er duidelijk problemen aan te wijzen zijn, op school of thuis. Heeft iemand daar ervaring mee? Klopt dat? Mijn problemen zijn namelijk niet duidelijk door een ander aan te geven, denk ik. Op school ben ik dan wel erg dromerig en word ik erg stil als het heel druk is, maar voor de rest is er niet heel veel aan me te merken volgens mij. Ik doe 2 gymnasium en mijn cijfers zijn gewoon goed. Wel heb ik veel last van overprikkeling, en nu ik het daar over met mijn mentor heb gehad, heb ik toestemming om de klas uit te lopen als het teveel wordt.

Thuis zak ik vaak in, dat is dan wel te merken. Dan ben ik heel moe of erg naar. Voor de rest is het ook thuis niet heel bijzonder.

Maar dat is allemaal aan de buitenkant. Aan de binnenkant is het wel anders. Thuis begin ik vaak veel te laat aan mijn huiswerk, omdat ik gewoonweg niet aan genoeg motivatie kan komen. En áls ik dan eindelijk bezig ben, word ik enorm snel afgeleid. Ik denk weer ergens anders aan, of zie iets anders liggen wat ik ook binnenkort af moet hebben. Mijn moeder merkt dat niet en denkt dar ik altijd alles keurig doe, maar ik weet wel beter. Op school probeer ik zo goed mogelijk te luisteren naar de uitleg, maar ook dat lukt vaak niet. Hoe ik ook mijn best doe, ik kan het gewoon niet. Als we aan een opdracht moeten werken in de klas lukt dat vaak ook niet, puur door alle afleiding om me heen. Ik heb het gevoel dat er constant een storm door me heen raast, een storm van gedachten. Ik voel me heel snel naar van al die prikkels. Als ik overprikkeld ben kan ik geen SO's maken, 9 van de 10 keer heb ik daar dan een onvoldoende voor. Ook heb ik zeer regelmatig last van sombere gedachtes. Ik haat mezelf, omdat ik last heb van al die dingen. Omdat ik zo vaak dingen vergeet, niet aan dingen toekom of ergens veel te lang mee bezig ben. Ik voel me zo anders dan alle andere mensen.

Maar het meeste daarvan is vanbinnen, dat kan een  ander niet zien. En daarom twijfel ik zo. Stel dat ze het niet geloven, omdat je het van buiten niet ontzettend goed kan merken ofzo. Stel dat ze denken dat ik me aanstel! Maar aan de andere kant komen veel mensen die niks aan hun ADD doen, daar later een burn-out of depressie van, en dat wil ik ook niet! Zo ver wil ik het niet laten komen!

Heeft iemand tips, of ervaring? Ook  zou ik het fijn vinden om met iemand te praten die ook ADD heeft.