De Kindertelefoon.nl

Hi Ikantwoordgraag,

ik heb net jouw verhaal gelezen en ik snap dat het je leven wel op z'n kop kan zetten. Het ene moment heb je niks  (nou ja, niet dat je weet)  en dan krijg je te horen dat je diabetes type 1 hebt.

Ik heb het zelf niet, maar kan me wel voorstellen dat je niet even spontaan van alles kan gaan doen, omdat jij je suiker in de gaten moet houden. Voor je iets gaat doen, moet je echt dingen plannen qua eten en insuline.

Moet je elke dag een paar keer spuiten of heb je een pompje, want dat heb ik ook wel eens gehoord dat die er zijn. Maar geen idee of dat voor iedereen kan, zo'n pompje.

Het lijkt me best eng om mee te maken dat je dan van je stokje gaat en het volgende wat je weet te herinneren is dat je wakker wordt in een ziekenhuis. Nou ja, ik heb ook zoiets meegemaakt, maar dat was omdat ik in elkaar was geslagen, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met wat jij hebt.

Verder snap ik wel dat die mededeling dat je diabetes hebt als een klap binnenkwam. Het is logisch dat je dan even moet huilen. Het is ook niet niks om te horen.

Ik hoop dat je van anderen de reacties krijgt waar je naar vroeg. Daar kan ik je verder niet bij helpen.

Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je een manier vindt om toch het maximale uit het leven te halen.

Eigenlijk heb ik nog een vraagje, als je het niet vervelend vindt, maar wat is het meeste wat je  nu mist, wat je vroeger (voordat je wist dat je diabetes 1 had) wel nog deed of wat je nu graag zou willen doen, maar niet kan?

Sws, fijne vakantie. Krijg je veel steun van je vrienden en op school of snappen ze niet wat diabetes is?

Groetjes,

M&M's

Hi m en ms bedankt voor je reactie ik snap dat je met moeilijk met me vraag kan helpen omdat je het zelf niet hebt.

maar het meeste wat ik mis van vroeger dat ik niet zomaar meer kan gaan sporten waar ik zo dol op was ik moet daar heel erg mee oppassen want als ik actief ben zak ik snel en dan moet ik weer wat eten en zo herhaal ik het telkens weer.

2 dagen na dat ik te horen heb gekregen vroegen ze me of ik interesse had in een glucose sensor meter En of ik dat had in die 2 dagen waren me vinger toppen al helemaal vergaan door dat prikken om de meten van me waarde

na half jaartje met injecties insuline toe te dienen ben over gestapt op een pomp waar ik erg blij mee ben want ik hoef nu niet meer telkens een naalt in me te stekende ook makkelijk op feestjes of zo 

Ik kan op zich nog wel veel hoor alleen bepaalde soorten werk kan ik niet doen zo als bij de politie werken wat ik wel wou omdat ik erg sportief ben

Hi Ikantwoordgraag,

ik kan me voorstellen dat spontane dingen zoals sporten nu een stuk lastiger of onmogelijk zijn. Dat is best wel k*t. Ik sport ook graag en als ik denk wat voor impact dat zou hebben als ik dat niet meer zou kunnen doen, wanneer ik het wil, dan kan ik me een klein beetje een idee vormen hoe het zou zijn….maar het is ook al die prikken en van tevoren overal over nadenken en sommige dingen mag je wrs niet eten of drinken en dat is niet leuk als je met een groepje gezellig iets wilt gaan doen.

Wat me ook vervelend lijkt is dat je aan de buitenkant niet kunt zien dat je diabetes hebt en dat anderen dan miss denken dat je je aanstelt of gewoon dat ze het niet begrijpen. Dat lijkt me ook vervelend. 

Oh, begrijp me niet verkeerd, ik ben blij voor je dat er niks aan je te zien is, maar dat maakt het soms wel lastig voor anderen om te snappen dat er iets aan de hand is.

wat vervelend allemaal. daar had ik nog niet aan gedacht, maar ja, je moet wel steeds controleren. Gelukkig hebben ze dan van die meters dat je niet meer in je vinger hoeft te prikken, das iig al iets

werkt dat automatisch, dus meet ie dan in je bloed en spuit ie zelf de juiste hoeveelheid insuline in of geeft die aan hoeveel je in moet spuiten en moet je dat dan instellen en op een knopje duwen ofzo?

Hoe weet je nu of je wat moet gaan eten dan? Uit ervaring of krijg je dan een alarm van dat apparaat?

Sorry dat ik van alles vraag, maar nu heb ik de kans….

Fijn dat je toch positief bent en dat je nog veel kan, positief zijn helpt op zich wel, maar ja, sommige dingen die je graag had willen doen kunnen niet meer. Das wel balen.

Groetjes,

M&M's

@M en Ms 

ik vind zelf ook heel erg jammer dat ik nu moeilijker kan gaan sporten ik moet altijd iets mee nemen voor als het fout gaat. schild wel dat ik geen andere allegieen heb want ik mag gwn alles eten moet alleen weten hoeveel koolhydraten er per gram in zitten. uit eten is voor mij heel erg lastig omdat ik niet weet wat en hoeveel van alles ik op me bord krijg. mensen zitten me altijd aan te kijken als ze zien dat ik met me pomp of sensor bezig ben. ik schaam me er niet voor alleen het geeft me een naar gevoel, van dat ik toch anders ben dan anderen

bij mijn insulinepomp die ik heb moet ik zelf invoeren wat me suiker waarde is en hoeveel koolhydraten ik ga eten dat verrekend die dan. dan laat ie zien dat ik zoeveel insuline moet laten spuiten en dat kan ik dan meteen doen wat staat er dan als ik wil kan ik ook nog aanpassen of ik meer of minder wil hebben.

ik moet eigelijk overdag elke 2 uur iets kleins eten bvb: een snee brood of zo. dat zorgt er voor dat ik niet in een keer zak met me suiker. in de nacht hoef ik eigenlijk niks te eten alleen als ik snachts wakker wordt

en dan me suiker meet via die sensor in me arm (elke 2 weken moet ik een nieuwe plaatsen) en zie dat ik rond de 5 sta eet ik ook nog iets. me suiker moet tussen de 5 en 8 zitten dat is het fijnste omdat je je dan goed voelt.

dat je vragen stelt maakt me niet uit ik ben blij dat je er een beetje over na denkt wat het allemaal inhoud

groetjes:

Ikantwoordgraag

onnodige quote verwijderd

Hi Ikantwoordgraag,

dankjewel en aardig dat je alles zo goed uitlegt. Ik had er nog nooit zo bij stil gestaan wat er allemaal bij komt kijken , maar dat komt wrs omdat ik niet echt iemand ken die het heeft.

Van dat prikken en spuiten had ik natuurlijk wel eens gehoord en gelukkig kan dat tegenwoordig met modernere middelen (sensor en pomp) , zoals jij die kennelijk ook hebt.

Is die sensor een soort plakker of zit daar ook nog een naaldje aan die je dan in je huid ofzo moet steken? Ik had even op internet een plaatje gezien, maar snapte het niet precies.

Het lijkt me wel een hoop gedoe. Ik bedoel als je nu wilt gaan zwemmen kan dat dan met die sensor en insulinepomp? En bij douchen. Mag dat nat worden?

Ook lijkt het me een hoop gedoe, zeker in het begin, om al je koolhydraten te tellen. Heb je daar een app voor of kun je in dat computertje bijvoorbeeld dingen zoals een boterham of een banaan aanklikken en dat ie het dan uitrekent?

Wel fijn dat er al een soort van computertjes zijn die je kunnen helpen, maar je moet zelf ook nog wel veel doen met alles uit te rekenen.

Je moet echt alles plannen en alles op tijd eten en drinken en niet teveel of te weinig. Gaat die sensor ook alarm geven als je suiker te laag of te hoog wordt?

Wat eet je dan bvb 's nachts als je 5 hebt of kun je gewoon zo'n druivensuikersnoepje nemen of is dat heel slecht?

Sorry, dat het een beetje een rommelige post is en kijk maar wat je wil en kunt beantwoorden. Hoeft niet allemaal precies zo apart, mag ook een kort verhaaltje zijn of een linkje mag ook, dan hoef je zelf niet alles te typen.

Ken je ook andere jongens en meisjes van jouw leeftijd die het ook hebben? Bijvoorbeeld op school ofzo?

Wat kan ik bijvoorbeeld doen, behalve 112 bellen als iemand met diabetes niet lekker wordt? Moet ik dan cola geven ofzo, want dat hoor je wel eens of is dat slecht of gevaarlijk?

Groetjes,

M&M's

Hey @M en Ms ,

Hier een linkje die antwoord geeft op vraag.

https://www.rodekruis.nl/ehbo-wat-te-doen-bij/diabetes-hypo-of-hyper/

Groetjes Gebruiker c 

Ik kan het zelf wel zeggen,  maar dat laat ik het rode kruis maar doen en mensen die het hebben.