Dit is mijn eerste post hier, dus ik weet niet helemaal of dit onder een vraag of een gesprek valt.
Ik vraag me af wat jullie vinden van expliciete verhalen. Zelf lees ik al een aantal jaar op een site waar je fanfiction op kan schrijven. De site heet Archive Of Our Own maar staat ook wel bekend onder de naam AO3. Daar staan heel veel verhalen op en je kan ook filteren als je een verhaal over een bepaald onderwerp zoekt, of dat juist niet wil. Zo kan je dus ook aangeven dat je op zoek bent naar de wat intensere content.
Ik schrijf zelf ook al zo’n drie jaar op die site, en ik heb redelijk wat verhalen gemaakt. Mijn familie heeft al wel eens gevraagd of ik die met hen wil delen, maar dat doe ik liever niet omdat ik niet denk dat mijn verhalen in goede aarde gaan vallen bij de rest van de familie. Mijn nicht heeft er al wel een paar gelezen, en zij vindt dat ik goed kan schrijven, maar ze vindt de onderwerpen niet zo interessant.
De reden dat ik denk dat mijn familie de verhalen niet leuk gaan vinden is omdat het soms ook wel heftige verhalen zijn. Zo heb ik bijvoorbeeld een verhaal waarin een karakter in het verleden is misbruikt, en hij er mee om moet leren gaan. Ook zitten er in sommige verhalen seks scenes of graphic descriptions of violence (ik weet even de Nederlandse term niet). De meeste mensen in mijn familie zijn daar nogal gevoelig voor. Mijn oma is bijvoorbeeld het type persoon wat alleen “licht” entertainment wil kijken met een vrolijk omdat ze niet herinnerd wil worden aan de nare dingen die er al in de wereld gebeuren. Daarnaast heeft ze ook aangegeven dat ze het “ziek” vindt als je gewelddadige verhalen kan schrijven. En ze vindt dat een misdadiger altijd gepakt moet worden en dat diegene bestraft wordt, wat in mijn verhalen ook niet altijd gebeurt.
Nou wil ik er even bij noemen dat ik geen Saw-style verhalen maak, maar er zijn soms wel scenes waar mensen heftige ruzies hebben of waarin er gevoelige onderwerpen besproken worden zoals abortus of religie. Een verhaal kan niet boeiend zijn als er geen conflict is. Niemand gaat 100.000 woorden lang lezen hoe blij iemand wordt van het lekkere weer op vakantie.
Ik vind zelf dat er niets mis is met heftige verhalen schrijven. Het is niet zo dat ik de dingen die ik omschrijf zelf heb gedaan of dat ik voorstander ben van die dingen. Toch lijken sommige mensen dat wel zo te zien. Bij die logica is iedereen die ooit over een bankoverval geschreven heeft zelf een dief.
Een vriendin van mij zei dat mensen misschien op ideeen kunnen komen als ze mijn verhalen lezen. Daar ben ik het ook niet mee eens. Als je sowieso al het verlangen hebt om iets te doen wat niet mag, komt het niet door mijn verhaal. Het lijkt me niet dat je na het lezen van een random verhaal opeens besluit om een eigen cult te starten.
Maar ik ben heel benieuwd naar hoe anderen het zien.
