Hoii!!

Dit wordt een lang verhaal, dus alvast sorry:

Ik ging met een vriendin naar een winkelcentrum. Mijn vriendin ging bij mij achterop, en ik ging fietsen.

Op een gegeven moment stootte ik (volgens mij) tegen een stoeprand aan, en begon ik heel erg te slingeren, en vielen wij samen keihard op de grond.

Mijn stuur zat helemaal scheef, en mijn bak van mijn fiets lag en paar meter naast mijn fiets. Bijna alle spullen waren op mijn been terechtgekomen, maar wonder boven wonder deed het geen pijn, afgezien de kleine schaafwondjes die mijn vriendin en ik op onze handen hadden.

Mijn vriendin is heel erg teleurgesteld over haar schoenen die ze net nieuw had gekocht, omdat die schoenen nu vies waren. En ze was ook teleurgesteld over haar tas, omdat die helemaal onder de moddervlekken zat.

Toen gingen wij naar het winkelcentrum, maar we wisten eigenlijk niet meer wat we er deden, want wij hadden niet iets bedacht om daar te gaan doen (ik wilde wel iets voor haar kopen, maar ze wilde het niet), dus is mijn vriendin vrijwel gelijk naar huis gegaan, lopend, want zij zat bij mij achterop de fiets (ik had aangeboden om haar te brengen, maar ze wilde het niet).

Daarna ben ik ook gewoon naar huis gegaan, want ja, wat had ik daar te zoeken in mijn eentje.

Dus ik ging teleurgesteld en met een schuldgevoel naar huis fietsen.

Ik kwam thuis, en het eerste wat ik deed was alles aan mijn moeder vertellen. Toen wilde ik mijn vriendin op mijn telefoon gaan appen, maar mijn telefoon wilde niet aan, dus ik half in paniek: ‘Mama, mijn telefoon doet het niet!!’ En toen zei  mijn moeder dat ik eerst mijn fiets in de schuur moest doen, wat ik heb gedaan.

Toen ging ik naar binnen, en keek ik wat er aan de hand was met mijn telefoon, en blijkbaar zat er een barst in het scherm, er zat er aarde in mijn oordopjes gaatje en de onderkant van mijn telefoonhoesje was eraf geschuurd.

Mijn telefoon ging niet meer aan. Dus toen heeft mijn moeder de batterij eruit gehaald, en er weer in gestopt, wat niet werkte. Daarna ging ik naar boven om te huilen, omdat mijn telefoon kapot is, en omdat ik bang was voor mijn vaders reactie. Ik ging ook gelijk op mijn laptop kijken voor tweedehands, goedkope telefoons, omdat ik er vrijwel zeker van was dat mijn telefoon kapot was.

Toen ik weer beneden kwam hebben mijn moeder en ik een Soft-Reset op mijn telefoon gedaan, wat een soort  van werkte, want ik voelde mijn telefoon trillen, maar mijn telefoon ging niet aan.

Toen kwam mijn vader thuis. Ik had hem verteld wat er was gebeurd, en eerst moest hij lachen, maar daarna zei hij dat het dom van me was dat ik mijn telefoon had meegenomen, omdat telefoons, volgens mijn vader, alleen voor school zijn. En mijn vader zei ook dat ik geen nieuwe krijg.

Dat was mijn verhaal.

Net lag ik dus huilend op bed, wanhopig, omdat mijn vader sowieso al hardleers is met telefoons. Het was voor hem eigenlijk al niet de bedoeling dat ik een telefoon kreeg voor de middelbare school. Een voorbeeld waar aan je kan herkennen dat mijn vader heel streng is met telefoons:  toen ik mijn telefoon net had, kreeg ik maar 15 minuten schermtijd. Moet je nagaan. Dan krijg ik sowieso geen telefoon, maar ik wil het ook niet zelf betalen, want ik weet niet of ik genoeg geld heb, en wij zijn üperhaupt niet zo’n rijk gezien, dus ja.

Maar ik heb gewoon een telefoon nodig, om te communiceren met anderen, voor school, en weet ik wat nog veel meer.

Heeft iemand alsjeblieft tips voor mij, hoe ik hiermee om moet gaan, hoe ik mijn telefoon kan repareren, het maakt niet uit, maar zeg alsjeblieft iets.

Ik heb trouwens een Samsung Galaxy A40 als telefoon, en mijn telefoon heb ik 1.5 jaar geleden gekregen.

Liefs,

Knus1234.