Skip to main content

Okeee. Dus ik heb een goeie vriendin N, die ik via insta ken. Ze woont in Canada dus we praten engels. we zijn nu ongeveer een jaar vrienden. vandaag vertelde ze dat haar moeder al een tijd ziek op bed ligt en de meeste dagen niet haar bed uit komt. haar moeder durft het ziekenhuis niet te bellen omdat ze bang is dat ze een heftige ziekte heeft. N denkt dat ze het niet gaat overleven en daarom wil ze wel dat haar moeder gewoon het ziekehuis belt zodat ze medicijnen kan krijgen.

Haar vader is vaak laat thuis en hij slaat N soms. Meestal slaat hij haar broertjes, die zijn 4 en 5 jaar oud. N is 14 trouwens. ze neemt haar broertjes vaak mee naar de speeltuin zodat ze niet geslagen worden. haar moeder heeft hun ook geslagen maar niet zo hard als N's vader.

toen ik dit hoorde zei ik dat ze child services moest bellen omdat dit zo echt niet langer door kan gaan. ze zei dat ze dat niet wilde omdat ze bang was dat child services haar en haar broertjes uit elkaar zouden halen. ik snap heel goed waarom ze dus niet durft te bellen maar ik vind ook dat dit zo niet langer door kan gaan. 

 

Ik wil haar heel graag helpen maar ik heb echt geen idee hoe.

Heeft iemand advies?

Heej,

Dit is erg zielig voor N. De ouders zijn niet goed bezig, volgens mij valt dit ook onder kindermishandeling. Je moet misschien zeggen tegen haar dat ze het er eens over moet hebben met haar vader of moeder. Als het dan doorgaat dan is het wel het beste om child services te bellen. Ik weet dit niet zeker maar ik denk dat ze je niet zomaar uit elkaar halen. Ze kan ook zeggen als ze aan het praten is met de child services dat ze samen met haar broertjes wil blijven. Ik hoop dat het goed gaat komen.

Groetjes


Hey nour

 

Wat naar dat N het thuis zo lastig heeft. Lief van je, om je om haar te bekommeren. 

 

Het contact opnemen met de kinder- en jeugdbescherming zou inderdaad verstandig zijn. Doet N dit echter liever niet, is het ook een optie om via school om hulp te vragen. Ze zou naar een vertrouwensdocent toe kunnen, ik denk dat ze dat daar weleens ‘counselor’ noemen, zodat ze daar haar verhaal kan doen. School kan dan de nodige stappen voor haar zetten. 

 

Ik ben niet thuis in de wereld van pleeggezinnen en adoptie, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat alle contact met haar broertjes N ontnomen zou worden. Hoogstwaarschijnlijk mag ze haar broertjes nog zien, ook al zouden ze in een ander gezin geplaatst worden. Jeugdzorg plaats kinderen ook niet zo snel uit huis; het zou kunnen dat er eerst geprobeerd wordt om aan het gezin te werken. 

 

Zou N een ziekenwagen voor haar moeder durven bellen? Ook als haar moeder dit niet wenst, zou ze het gewoon kunnen doen. Liever een boze moeder dan een doodzieke of overleden moeder, niet? Ze zou dit eventueel met haar vader kunnen bespreken, als deze eens een goede bui heeft. 

 

Zorg jij nog wel goed voor je eigen welzijn? Ik kan me namelijk voorstellen dat deze situatie je een hoop stress bezorgt. Probeer een goede vriend(in) te zijn, maar zorg ervoor dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Vraag zo nodig raad aan een volwassene uit je omgeving. Een ouder bijvoorbeeld. 

 

Gr. Kenshin


Reageer