Hoi, Ik ben Jazz en ik ben nu 15 jaar oud. In de zomer van 2019 (toen was ik 12) was ik op vakantie in Frankrijk met mijn moeder en broer. Ik had een vakantievriendin gemaakt, ze heette Robin.
Op een avond was ik bij haar huisje, aan de andere kant van de camping. Rond 8/9 uur besloot ik naar huis te lopen. Ik kwam langs een best wel rustig stukje op de camping, toen riep er ineens een man (blond haar, ik denk rond 25 jaar oud,toevallig ook Nederlands ) naar me : ‘wil jij even hier komen’. Toen ging ik nog sneller doorlopen en zei ik nee bedankt. Maar opeens stond die man achter me en sleurde hij mij zijn caravan in, waar verder niemand was.
Hij begon eerst met aan mijn kont zitten en later ook aan mijn borsten. Ik had een brok in mijn keel en kon niks zeggen, ik was helemaal versteend, wel was ik heel hard aan het huilen. Uiteindelijk ging hij met zijn hand in mijn broek en daarna ook bij mijn vagina voelen / vingeren. Toen zei ik wel dat ik het niet wilde maar dat boeide hem uiteraard niets, dus ging door. Na een tijdje haalde hij eindelijk zijn hand eruit en deed hij mijn hand in zijn broek. Dat duurde gelukkig niet heel lang . Daarna begon hij echter wel met mij zoenen op mijn mond en nek. Daarna deed hij mijn shirt en topje uit en ook zijn shirt. Hij ging verder op mijn buik totdat hij bij m’n onderbroek aan kwam. Toen deed hij zijn broek + onderbroek uit en daarna ook de mijne. Ik lag echt heel hard te huilen. Toen heeft hij mij verkracht. Ik lag de hele tijd klem, kon geen kant op.
Toen het eindelijk klaar was, kwam er heel veel bloed uit mijn vagina (ook nog de dagen erna) en weken erna deed het nog steeds pijn als ik bv ging zitten of naar de wc ging. Toen het klaar was liet hij mij gaan, en ben ik trillend, bloedend, terug naar mijn huisje gelopen.
Ik had toen niks daarover tegen mijn moeder gezegd omdat ik bang was dat ze me niet zou geloven. Ik ging gelijk douchen, omdat ik me zo vies voelde. Tot de dag van vandaag heb ik het nog steeds tegen niemand verteld. Omdat ik bang ben dat mensen me niet geloven, ik me schaam, ik me heel erg vies voel, ik mensen niet tot last wil zijn .
Ik heb er nu steeds meer last ervan in de vorm van nachtmerries, paniekaanvallen als mensen me aanraken of als er dingen gebeuren die in die situatie ook waren gebeurd. En ik haat het hierdoor als mensen aan me zitten, dan voel ik me vies en onveilig. Ook heb ik hierdoor veel problemen met mensen vertrouwen.
Ik heb een hele lieve leerlingbegeleider met wie ik ook mijn andere trauma’s en gevoelens bijna wekelijks bespreek. Ik had tegen hem al een tijdje geleden al gezegd dat ik het niet fijn vind als mensen aan me zitten. Hij vroeg of ik wist hoezo dat kwam, en ik zei ja, alleen dat ik dat niet wilde vertellen. Laatst hadden we weer een gesprek en had ik verteld dat ik bijna dagelijks hele heftige nachtmerries heb over een gebeurtenis die vroeger is gebeurd. Maar ik had bewust gekozen om (nog) niet dat verhaal te vertellen. Toen vroeg hij of het met dat niet-aanraak-gebeuren te maken had en ik had ja gezegd. Denken jullie dat hij hierdoor misschien al doorheeft dat het iets met misbruik of aanranding te maken heeft? (Ik denk misschien wel).
Ik denk dat ik het wel aan mijn begeleider wil vertellen, want hij is heel lief en begrijpt me. Ik ben alleen bang dat hij me misschien dwingt om het me ouders te vertellen ofz. Maar ik ben daar echt nog niet klaar voor want ik heb een hele slechte band met hun. Ik wil denk ik dan in het volgende gesprek met m’n begeleider zeggen dat ik wil vertellen dat ik seksueel misbruikt ben, maar ik weet nog niet of ik echt al dit hele verhaal wil delen.
Wat vinden jullie van dit verhaal?
Hebben jullie nog adviezen voor mij?