Hallo, 

Ik heb 4 jaar lang in een situatie geleefd met erg veel huiselijk geweld. Mijn moeder en haar vriend vochten en ruzieden elke dag. Ik was zelf nog maar negen en ik heb een kleiner zusje, ik zorgde er altijd voor dat zij veilig boven zat terwijl ik naar beneden ging om mijn moeder te helpen. Ik trof haar vaak bewusteloos aan. 

Ik belde zelf de politie en ambulance, en toen ze er eenmaal waren voelde ik helemaal niets. Ik was helemaal leeg van wat ik had gezien. 's avonds luisterde ik altijd naar wat er beneden gebeurde zodat ik op tijd in actie kon komen. Daar heb ik nu nog steeds last van. ‘s avonds ben ik altijd op m'n hoede, en dit is soms zo erg dat ik de hele nacht niet kan slapen. Ik voel nu nog steeds de verantwoordelijkheid om mijn familie te beschermen. Ik draag het liefste al hun zorgen

Ik ben door deze vriend heel erg afstandelijk van mannen geworden, ik kom niet graag bij ze in de buurt en ik laat ze me nooit aanraken. Mijn ouders zijn gescheiden dus ik heb nooit echt een vader figuur gehad.  Als ik eenmaal comfortabel wordt met een jongen, dat echt bijna nooit gebeurt, raak ik snel gehecht. Ik kan dan echt niet zonder dat persoon, en als hij niet meer wilt ben ik gebroken omdat ik hem zo erg nodig heb. 

Dit is nu  een jaar geleden, het heeft zulke invloed gehad op mijn leven dat ik er nu nog steeds last van heb.  Heeft  iemand tips over hoe ik hier mee kan omgaan?

Groetjes, Lonelywriter