Hallo.
Zoals in mijn vorige topic te lezen was, ben ik het leven zat. Een van die redenen is mijn zusje.
(ik ben 14 en mijn zusje is 9)
Lang verhaal kort: Ze vernederd mij, verzint leugens over mij, pest en slaat mij.
Ja, zusje, mijn 5 jaar jongere zusje zorgt ervoor dat ik klaar ben met het leven. Nu ga ik niet het hele verhaal verhaal vertellen, dat staat al in mijn vorige topic.
Slaan. Nu zijn er 2 situaties waarna ik me zo rot en boos voel.
- Mijn zusje slaat/schopt/trapt mij. Na een aantal keer wordt ik pas echt woedend en duw ik haar weg. Vervolgens gaat zij janken en tegen mijn ouders liegen dat zij ‘‘niks deed’’ en dat ik ‘’haar hard had geslagen.’’ Dan worden mijn ouders zeer boos tegen mij en zeggen ze: ‘Eerst was het haar fout, maar nu jij haar hebt aangeraakt is het nu jouw eigen schuld. Je kon het ook tegen ons zeggen, dan was het nog haar fout geweest.’
- Mijn zusje slaat/schopt/trapt mij. Ik doe niks terug. Vervolgens als zij weg is, zeg ik het tegen mijn ouders. Maar het maakt ze niks uit!! Ze zeggen vaak: ‘Jemig, zij is nog maar een klein kind, laat haar maar.' en 'Kan jij wel tegen een klein kind?'. Vaak schreeuwt mijn moeder dan door het hele huis hoe dom we alle drie zijn en dat alle andere kinderen met broertjes/zusjes niet zoveel ruzie maken als ons. Sorry hoor, maar wat doe ik fout?
Nee, ik ga niet met mijn mentor praten. Hoe graag ik het ook wil. Dn wordt het alleen maar erger als mijn ouders te horen krijgen dat ik dat allemaal op school vertel.
Nee, ik ga niet nog een x met 113 chatten. Ze hebben me niet geholpen en me naar therapie verwezen. Ik ga geen therapie volgen.
Ik zou wel eens met de Kindertelefoon willen chatten (terugkomchat), maar de lijn is altijd bezet en ik kan niet super lang wachten. Mijn zusje zal dat zien dat ik niet met school bezig ben en me dan gaat verklikken.
Nee, ik kan ook niet met een vriendin praten. Mijn beste vriendin is super aardig en lief, echt de beste die ik kan wensen. Maar ze zal mijn zelfmoordgedachten niet begrijpen. Ze heeft een keer per ongeluk mijn sneeën gezien en vroeg me waarom ik dit in hemelsnaam doe en of me sarcastisch of ik depressief ben. (Ja, mijn hele klas maakt grappen over depressie enzo, vinden ze blijkbaar heel lollig) Verder is ze een geweldige vriendin.
Zelfs door mijn vorige topic is niks veranderd. Ik werd weinig geholpen.
Alsjeblieft, ik heb echt nu jullie hulp nodig, ik kom er niet uit. Ze heeft me kapot gemaakt. Ik wil het liefste nu dood.
