Hey
mijn broer is niet meer te doen . Hij heeft autisme en ADHD . Hij draait graag dingen uit elkaar maar hij kan het nooit meer terug in elkaar steken . Op een dag kwam hij mijn kamer binnen en nam een E-reader die ik van de bib had geleend . Hij wilde het uit elkaar draaien maar ik wilde dar niet . Ik heb zoveel keer gevraagd of hij het terug wilde leggen en weg wilde gaan maar hij deed het niet . Ik wilde het uit zijn armen trekken maar hij is 17 ik 13 dus dat kon ik nooit winnen . Hij duwde me ik was bijna gevallen ik werd zo boos dat ik uit alle macht heb geprobeerd het terug te nemen en het was me gelukt maar hij had zo een harde klap tegen mijn ribben daarna gegeven dat er een blauwe plek kwam . Mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 3 was . Ik heb daardoor een docent aangesproken dat het er allemaal uit moest ik heb donderdag nog met haar gebabbeld . Ik vraag me af of ik het nu dinsdag nog zou zeggen tegen haar . Ik ben bang van mijn broer meesten scheld hij me uit maar ik ben bang dat het weer gaat gebeuren .
Wat moet ik doen ? Misschien wilt die docent helemaal niet weer babbelen en dat ik haar middag ik beslag neem . Kan er iemand helpen ?
Groetjes
Bladzijde 1 / 1
Hey!
Lastig dat het thuis zo loopt tussen jou en jouw broer.
Weten je ouders dat dit gebeurd is? Het lijkt me goed om er met hen over te spreken. Zo kunnen jullie afspraken maken samen met je broer dat hij bv. dingen uit elkaar mag halen, maar alleen als hij toestemming krijgt.
Misschien kan je broer ook iets van hulp krijgen om te leren omgaan met zijn agressie.
Het lijkt me een erg goed idee om hierover te gaan praten met je docent. Ik denk echt niet dat je haar middagpauze zult afpakken hoor, en als ze om één of andere reden toch geen tijd geeft zal ze dit wel aangeven en later een gesprek met je hebben. Als je hier bang voor bent zou je haar ook een mail kunnen sturen met daarin de vraag wanneer ze even tijd zou hebben voor een gesprekje.
Groetjes
Lot
Lastig dat het thuis zo loopt tussen jou en jouw broer.
Weten je ouders dat dit gebeurd is? Het lijkt me goed om er met hen over te spreken. Zo kunnen jullie afspraken maken samen met je broer dat hij bv. dingen uit elkaar mag halen, maar alleen als hij toestemming krijgt.
Misschien kan je broer ook iets van hulp krijgen om te leren omgaan met zijn agressie.
Het lijkt me een erg goed idee om hierover te gaan praten met je docent. Ik denk echt niet dat je haar middagpauze zult afpakken hoor, en als ze om één of andere reden toch geen tijd geeft zal ze dit wel aangeven en later een gesprek met je hebben. Als je hier bang voor bent zou je haar ook een mail kunnen sturen met daarin de vraag wanneer ze even tijd zou hebben voor een gesprekje.
Groetjes
Lot
Hey, ik heb ook een autistische broer van 19,en ik snap dat het moeilijk kan zijn. Ik adviseer je om met je ouders erover te praten, en een tafelgesprek hebben met je ouders, jou, je broer en als je die hebt nog andere broetjes/zusjes. Gewoon om alles uit te praten. Voor je dit gesprek ingaat moet je wel even met je vader of moeder alleen praten en vragen hoe zij zich erbij voelt met wat hij doet. Aangezien je broer 17 is kunnen je ouders hulp inschakelen, maar ben er snel mee want volgend jaar kan dit niet meer. Even snel samengevat; praat met je vader of moeder over wat hij doet, en hou daarna een gesprek aan tafel of in de woonkamer ofzo, iniedergeval met iedereen uit de familie die thuis woont. Daarna kunnen je ouders nog even met jou broer alleen praten als ze willen, misschien therapie of begeleiding voorstellen.
Het is wat lastig want mensen met autisme hebben een eigen wereld. Ze realiseren niet wat ze fout doen en beste is toon hen hoe het moet.
Ik had in de klas een autistische meid die me in mijn edele delen nam toen ze hoorde dat ik transseksueel ben maar ik werd niet boos en zei dat ik een jongen ben van geboorte en door operaties een meisje wordt.
Ik heb ook gezegd dat wat zij deed ongepast is en ze huilde een beetje omdat ze niet wist dat je niet zomaar even iemand zijn privédelen vastpakt maar ze heeft ingezien dat het niet kan.
Doet je broer je pijn sla niet terug maar al is het nep huil hij zal zich rot voelen en inzien dat hij je gekwetst heeft want sorry dat ik het zeg maar mentaal zijn ze als kinderen niet wetend wat ze doen
Ik had in de klas een autistische meid die me in mijn edele delen nam toen ze hoorde dat ik transseksueel ben maar ik werd niet boos en zei dat ik een jongen ben van geboorte en door operaties een meisje wordt.
Ik heb ook gezegd dat wat zij deed ongepast is en ze huilde een beetje omdat ze niet wist dat je niet zomaar even iemand zijn privédelen vastpakt maar ze heeft ingezien dat het niet kan.
Doet je broer je pijn sla niet terug maar al is het nep huil hij zal zich rot voelen en inzien dat hij je gekwetst heeft want sorry dat ik het zeg maar mentaal zijn ze als kinderen niet wetend wat ze doen
Taylor, nog even een toevoeging aan jouw reactie. Er zijn verschillende gradaties in autismespectrumstoornis. Zo zijn er dus mensen die zoals jij omschrijft ook een mentale achterstand hebben, of amper notie hebben van sociale 'codes'. Er zijn echter ook veel mensen (een veel groter deel dan dat eerste) met deze diagnose van wie je het niet of maar weinig merkt, en die niet persé op hoeven te vallen. Zij kunnen mits begrip en soms enkele aanpassingen heel goed 'gecamoufleerd' zijn.
Dat heeft verder niets met het bericht van de topicstarter te maken hé, maar ik wou je die informatie even geven aangezien het voor veel mensen niet fijn kan overkomen als iets (zoals dus bv. autisme) veralgemeend wordt.
Hey lotje
fijn dat je het vraagt.
ik heb heel veel gesproken met de docent en ii heb haar vertelt dat ik soms aal zelfmoord denk. Ik ben blij dat het van me af is. Ze gaan maandag nog eens met me spreken. Ze gaan me beter bijhouden. Ze gaan vaker met mij praten.
Ben blij dat ze je helpen al raad ik je aan een keertje met je broer te praten want ben zeker dat hij jou geen pijn wou doen het blijft jou broer.
iedereen geeft je raad maar ik ook dus ik snap dat je bang bent en dan denk je praten heeft geen zin. dat snap ik en je wil natuurlijk niet dat iedereen het weet. maar het moet worden opgelost natuurlijk. om jezelf opteluchten helpt schrijven en je in hem verplaatsen. probeer te lachen en als je er klaar voor bent zeg het dan uit je gevoelens je bent geweldig.
Xx
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
