Aangerand en meer...
Hoi... Ik ben depressief, ik verricht automutilatie met een mesje en ik heb suïcidale gedachtes. Ik had al zoveel problemen maar er is nog iets gebeurd. Ik ben aangerand... Ik was helemaal verstijft en zo bang. Je lichaam is niet meer van jou. Ik durfde niks te doen of te zeggen. Gelukkig is het net niet zover gekomen dat ik was verkracht. Ik heb dit wel aan m'n mentor verteld. En daarna volgde een gesprek met mijn mentor en de vertrouwenspersoon van de school. Ik had hun alles verteld hoe en wat maar er kwam wel een gevolg aan dat m'n moeder per direct werd gebeld. Ik wou dat niet en toen vroegen ze natuurlijk waarom niet. Maar ze zou het niet begrijpen. Ze was geschrokken, althans zo leek het maar. Want eindstand lijkt het haar helemaal niet te boeien. Ze praat niet met me, ze vraag niet aan me hoe het gaat. Als ik me niet lekker voel door dat dan mag ik ook niet thuisblijven. Ik heb ook expres geen aangifte gedaan zodat ze niet wisten wie het was. Is veiliger in verband met m'n ouders. En mijn vader komt dit al helemaal niet te weten. Of hij sluit me op in huis of ik word het huis uitgezet. Hij zou mij en dit nooit accepteren. Ik kan bij niemand maar dan ook niemand terecht. Ik heb gewoon niemand. En wat me nog het meeste pijn deed was toen m'n moeder zei: ''Waarom heb je het aan hun verteld en niet als eerst aan mij? Vertrouw je me niet ofzo?! Ik snap het niet. Ik vind het echt heel raar het zijn 'vreemde mensen' hum vertel je niet zomaar iets.'' En dat vond ik niet leuk. Kijk wat me is overkomen en dan kom je met zulke vragen aan... Ik vond het gewoon fijner dat ik het niet zelf moest vertellen, en dat ik hier niet alleen voor stond. Ook al voelt het wel zo. Mijn thuissituatie is ook niet al te best. Ik word gehate, soms geslagen, hard en vaak, ik word uitgescholden en vernedert. Soms stel ik de vraag aan mezelf ben ik echt niks waard? Kijk wat is allemaal is overkomen. Ik heb tijd nodig om dit echt te verwerken maar in de situatie waar ik nu in zit heb ik niet heel veel kans op het goede. Ik ben ook depressief en zelf dat nemen ze niet serieus. Ik voel me alleen ik heb al genoeg psychologen gehad en met geen één had ik een klik. Dus ik kom ook nergens. So this my life. En zo gaat het altijd al ik ben het inmiddels al gewend dat ik alleen ben en er echt helemaal alleen voor sta!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.