verliefd, maar wil niet zo graag gay zijn door taboe

Hoi @Annoniem ,

Hoi @Annoniem  ,

ik hoop dat je een leuk weekend hebt gehad, maar ik kan me ook wel voorstellen dat je liever had gehad dat er iemand was geweest die al wat eerder op jouw topic gereageerd zou hebben. Ik zag je topic vrijdag al even voorbij komen en vond het wel een uitdaging om er iets te posten.

‘Waarom heb je dat dan niet gedaan’ zie ik je al denken en je hebt gelijk dat je je dat afvraagt. Ik ga het je vertellen. Mijn computer crashte en nadat ik 'm weer aan de praat had gekregen de volgende dag wist ik niet meer hoe je topic heette, ik had er nog wel even naar gezocht, maar niet gevonden en daardoor heb ik jou een slechter weekend bezorgd dan je verdient. 

Zoals je ziet heb ik jouw topic na een nieuwe zoekpoging toch weer gevonden en ik ga proberen om iets te schrijven waar je hopelijk ook iets mee kan. Ik kan niks garanderen natuurlijk, maar ik hoop dat we er samen toch iets van kunnen maken.

Ik weet niet precies waar ik het beste kan beginnen. Ik doe dus ook maar wat en misschien roep ik dingen waar je van zegt 'wat moet ik ermee’ en dan hoop ik dat je misschien daardoor weet wat je echt niet wilt en waar je wel wat in ziet.

Je schrijft dat je eigenlijk (denkt) dat je al 3 jaar verliefd ben op een jongen. Nou, daar is helemaal niks mis mee. Ik ben 16 en val op jongens en heb sinds een half jaartje verkering met een leuke jongen. Hij woont niet echt bij mij in de buurt, maar zijn familie heeft hier een vakantiehuisje en daardoor heb ik hem leren kennen en in het begin vonden we elkaar helemaal niet leuk, want ik stak ineens voor hem de weg over en daardoor knalde hij tegen mij aan en viel hij van zijn skateboard.

Het was dus geen liefde op het eerste gezicht. We kwamen elkaar daarna wat vaker tegen en eigenlijk was hij toch wel aardig en ik skate zelf ook, dus kwam ik hem vaker tegen in het skateparkje hier.

In het begin hadden we niet echt heel veel contact, maar we groetten elkaar eigenlijk wel altijd en begonnen wat meer met elkaar te kletsen en omgaan. Hij kwam wel eens bij mij thuis en ik bij hem op het vakantiepark hier 2 km verderop.

Hij kende mijn ouders, want na onze eerste kennismaking, die botsing waarbij hij viel en zich ook bezeerd had, had ik hem meegenomen naar ons huis, omdat ik vlakbij waar die botsing was, woon,

Het was dus ook niet raar om hem later nog eens mee naar huis te nemen. Mama had ook contact met zijn ouders gehad om de schade die ik veroorzaakt had te betalen.

Lang verhaal kort, we werden vrienden en spraken ook buiten het vakantieseizoen af met elkaar. Soms ging ik een weekendje naar hem in België (op een uurtje rijden met de auto) en soms logeerde hij bij mij.

We waren nog niet verliefd, maar vonden elkaar wel aardig en hadden lol.

Ik denk dat ik hem als eerste leuker vond, maar durfde het nog niet te zeggen. Niet dat ik echt bang was, maar toch. Misschien een beetje bang voor als hij mij niet op die manier leuk zou vinden en onze vriendschap daardoor 'kapot’ zou gaan of toch ‘anders’ zou worden of voelen.

Het was ergens in december afgelopen jaar dat we gewoon een gezellig weekend hadden en we wat aan het stoeien raakten en toen had hij mij in een soort houdgreep en ik voelde me echt heel erg fijn in zijn armen en dat merkte hij op een bepaalde manier en we keken elkaar aan en voelden iets van een vonk overspringen.

Ik kan het niet goed opschrijven, maar die avond toen hij weer naar huis ging namen we afscheid met een echte knuffel. Iets wat we daarvoor nooit hadden gedaan. Toen was het echt een 'bro-hug’ en vooral niet teveel laten merken dat je iets meer voor elkaar voelt, terwijl ik denk dat dat er toen wel al een beetje was.

Het was alsof er nu een soort barrière weg was gevallen en we vrijer met elkaar om durfden te gaan. Niet bang om wat we voelden aan elkaar te laten zien. Niet meer na te hoeven denken of wat je doet raar over zou komen of verkeerd begrepen zou worden. Er was vertrouwen. Dat hadden we misschien niet met woorden gezegd, maar dat was soort van ongemerkt gegroeid.

Ik weet niet of er toen al sprake was van liefde. Wel van verliefdheid, zeker van mijn kant. Ik kon niet inschatten hoe dat voor hem was en ik dacht ik zie het wel hoe het loopt.

We appten en videobelden sws wel al af en toe, maar hij begon mij ook vaker berichtjes te sturen en vroeg hoe het met me ging. Op een andere manier dan dat ik gewend was, maar ik genoot er van. We spraken over dingen waar we nooit zo uitgebreid over hadden gepraat. Over verliefdheid, of hij dat was of was geweest en op wie enzo. Het voelde goed voor ons allebei, het was wachten totdat één van ons net dat stapje verder durfde te zetten.

Op een avond kuste hij mij. Gewoon op mijn wang en lachte erbij, maar zei niks. Even later kuste ik hem op zijn wang op ongeveer dezelfde manier. We waren buiten en eigenlijk onderweg naar nergens. Het was al schemerig en we liepen langs het strand (ik woon daar vlakbij) op een pad dat boven over de duinen loopt. Hij pakte mijn hand en ik ging dood van binnen, maar tegelijk voelde ik me beter dan ooit. Ik dacht OMG, laat het echt zijn wat ik voel en er liepen spontaan tranen over mijn wangen. Ik haalde mijn neus op, alsof ik verkouden was en hij keek daarom mij even recht in mijn gezicht aan en zag toen de tranen en deed een arm om mij heen en ‘trok’ me naar hem toe en nam mij in zijn armen en kuste mij voor het eerst op mijn mond en veegde met zijn hand de tranen een beetje weg. We zeiden niks op dat moment, maar we wisten het wel, dat wij vanaf dat moment niet alleen meer ‘gewone’ vrienden waren, maar meer dan dat.

Achteraf is het gek dat je het elkaar dan niet zegt of durft te zeggen. We gingen naast elkaar op een bankje zitten, maar het duurde niet lang voordat hij op mijn schoot kwam zitten met zijn benen langs mij, aan elke kant één en we konden elkaar aankijken en begonnen te zoenen.

Hij zei als eerste iets. Hij zei ‘ik zie u graag’, tsja hij is van België en als je niet weet wat ze er daar mee bedoelen dan kan dat een beetje raar overkomen. In Nederland zou je dan zeggen ‘ik ben stapelverliefd op je’ of zoiets, maar dat wist ik wel.

Wat een verhaal en wat heb jij eraan zal je misschien denken.

Misschien probeer ik jou op deze manier duidelijk te maken dat vriendschap hebben voor een jongen natuurlijk helemaal niet raar is. Zet een stap en wordt eerst gewoon vrienden. Dan heb je sws al een leuke tijd en niets hoeft, maar er kan wel van alles. Laat het gebeuren, ontdek het en het is zonde om al die tijd maar af te wachten. Natuurlijk snap ik dat je met ‘de buitenwereld’ te maken hebt, maar die bepaalt niet jouw leven. Je doet niks verkeerd door een vriendschap te sluiten met een andere jongen. Ook niet als die vriendschap daarna verder gaat en je verkering zou krijgen met een jongen.

Dat hoeft niet allemaal op één dag. Bij mij duurde het ook wel bijna een half jaar voordat we echt een stapje verder gingen en er openlijk verliefdheid was. Voor mij was het denk ik wel ietsjes anders omdat ik al jaren wist dat ik op jongens viel en ik ook wel ervaring met jongens had gehad.

Wacht niet op iets waarvan je niet weet of en wanneer het gaat komen, terwijl er iemand is waar je je nu fijn bij voelt. Probeer er achter te komen of hij jou ook leuk vindt, ten eerste als vriend en de rest komt later. Dat kun je in je eigen tempo doen.

Ik weet dat dat natuurlijk van 2 kanten moet komen, maar als niemand ooit, ergens een eerste stap zet, dan wordt dat ook een lastig verhaal.

Je hoeft hem de eerste dag niet de liefde te verklaren, maar leer elkaar wat beter kennen en doe stapje voor stapje en dan kom je er wel achter welke kant het op gaat.

​Ik wil niet bepalen hoe jij je leven zou moeten doen. Dat is helemaal aan jou. Ik wil je alleen door wat voorbeelden te geven laten zien welke keuzes er onder andere zijn.

Ik doe dit met alle goede bedoelingen en ik zeg niet dat je tot nu toe dingen fout hebt gedaan. Ik kan wel makkelijk praten over hoe alles moet, maar het moet ook wel goed voelen voor jou.

Ik ga eerst dit opsturen en dan kun je het op je gemakje lezen en als je er vragen of opmerkingen over hebt dan zijn die welkom en zal ik kijken of ik jou daar verder bij kan helpen.

Misschien zijn er ook anderen die een reactie posten en het is aan jou wat je ermee doet.

Ik heb dit alvast graag voor jou geschreven en ik hoop dat je er iets aan hebt.

Doei voor nu en wie weet tot later, je mag me altijd een berichtje sturen in dit of een ander topic,

@SpiegeleierenOpMijnZeemanBoxer