Hi, ik ben 14 jaar en biologisch geboren als meisje maar ik weet al sinds ik 3-4 jaar ben dat ik trans⚧ ben. Rond die tijd heb ik het al een keer tegen mijn moeder gezegd alleen op die leeftijd wist ik nog niet wat trans zijn betekent en inhoud, dus om precies te zijn zei mijn moeder iets van "oh mijn lieve meisje" tegen mij en ik reageerde daarop met: "maar ik voel me helemaal geen meisje en ik wil ook geen meisje zijn. Maar mijn moeder heeft er verder nooit op gereageerd. Met de tijd mee voelde ik me steeds slechter over het feit dat iedereen mij kende als meisje. Ik kwam rond de leeftijd van 6 volledig achter wat trans zijn inhield en ik herkende me er volledig in, dus toen ik 7-8 jaar was heb ik nog een keer gezegd tegen mijn moeder maar dit keer duidelijk dat ik een jongen ben ookal ben ik niet biologisch zo geboren. Dit keer reageerde mijn moeder wel maar de manier waarop ze dingen zei klonk alsof ze dacht dat een fase was en alsof ik fout zat en ze werd er emotioneel van. Ze praatte er met mijn vader over maar heeft er verder nooit meer iets over gezegd. Sinds dien heb ik er nooit meer iets over durven zeggen. Meeste vrienden die ik heb weten het wel al want tegen hun durfde ik het wel te zeggen maar niet tegen mijn ouders. Op school ben ik ook al vaker langs onze gezondheids coördinator geweest maar elke keer als ik dat deed was ze er niet of had ze lessen.
Heeft iemand tips?
Alvats bedankt
⚧ Ftm