ik zou kiezen:
of, je komt uit de kast en vertelt het iedereen. 

of je blijft ontkennen en doorplaatsen op dat twitter account.

dan kun je zeggen: als jullie mij echt betrapt hadden had ik niet meer gepost toch?

Hoe zijn ze er uberhaupt achter gekomen?

je kunt het ook gewoon alleen die vrienden vertellen. en dan zeggen dat ze het niet tegen andere mogen zeggen.

als je goede vrienden hebt zullen ze het niet doorvertellen. anders zou ik betere vrienden gaan zoeken als ik jouw was

geen idee hoe ze erachter zijn gekomen helaas :(( ze weten ook niet dat ik het weet, ik hoop dat ze er niet over beginnen. dankje voor je advies, ik hoop dat ze het gewoon vergeten

Zoiets vergeet je meestal niet zomaar.

Of in ieder geval: IK zou zoiets niet zomaar vergeten.

Als iemand die ik ken gay zou zijn zou ik na een tijdje ook niet weer denken dat hij hetro is bijvoorbeeld :)

groetjes

Hoi EveNIKs.

Ik wil je ten eerste vertellen dat je vooral moet zijn wie je wilt zijn! Als je vrienden je niet accepteren als je transgender bent moet je je misschien afvragen of dit wel goede vrienden zijn. Ik zou gewoon doorgaan met twitteren want dat is wat je leuk vind! 

Als je het wilt/durft en er aan toe bent is het misschien ook prettig om met iemand te praten zoals met je ouders. Dit is misschien heel lastig, maar dit lucht echt heel erg op en ik denk dat je ouders je echt volledig accepteren en je steunen met deze situatie.

Groetjes van mij!

lieve eveNiks,

wat rottig, dat je vrienden er achter zijn gekomen. Ik kan me voorstellen dat dat heel vervelend is als je er zelf nog niet aan toe bent om het te delen.

Ik weet hoe het is om hierdoor in een hoekje geduwd te worden (figuurlijk).

Mijn advies aan jou is, toch vertel het aan je ouders. 

dit klinkt super eng, en ik vond het zelf ook heel spannend.

Onthoudt dat dit is wie je bent en het hoort bij jou! dat is super mooi. Je mag zijn wie je bent en het is een feest om dat te kunnen delen.

Gebruik dit vervelende duwtje in de rug om je ouders te vertellen wat er in je omgaat. Praten helpt!

Voor de kinderen op school:

trek je er niet te veel van aan. Je bent ook niet verplicht om te reageren. Het is een persoonlijke kwestie en je kan simpelweg zeggen, “wat gaat jou dat aan!”. 

Neem je tijd, en wees je zelf.

Succes! en groetjes

PS; jij kan dit! <3

-onnodige quote verwijderd-

Wat boeit het dat ze hier achter zijn gekomen? Het is echt normaal hoor. Heel kinderachtig van hun. Als je het wil blijven ontkennen dan zou k dat doen, maar tis niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Alles wat normaal is daar hoef je je niet voor te schamen.